Τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, προσπαθούν με κάθε τρόπο τις τελευταίες ημέρες να συσπειρώσουν την κομματική τους πελατεία και να πείσουν τους αναποφάσιστους να τους προτιμήσουν. Στην προσπάθειά τους αυτοί, ξεκινούν ο μεν ΣΥΡΙΖΑ απολογούμενος για το φιάσκο του δημοψηφίσματος και την ανύπαρκτη διακυβέρνηση των πρώτων 7 μηνών, η δε ΝΔ δείχνοντας τους Συριζαίους ως υπαίτιους για την οικονομική κατρακύλα και το τρίτο μνημόνιο, ξεχνώντας πολύ βολικά την δική τους ανικανότητα που οδήγησε στο δεύτερο μνημόνιο (τουλάχιστον) μέσα από οριζόντιες και άδικες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Τι έχουν να προτείνουν για το μέλλον;
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να μην «σκοτώσει» τους οικονομικά ασθενέστερους, αλλά σχετικά με το τρίτο μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους που πρέπει να ψηφιστούν, αρχίζουν τα μισόλογα. Σε ερωτήσεις προς τα στελέχη τους για το αν θα υπάρξουν κι άλλες περικοπές συντάξεων, μισθών, επιδομάτων και γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους, η κλασική τους απάντηση είναι: όχι, γιατί θα βρούμε ισοδύναμα μέτρα και θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή. Δεν τα λένε όμως. Που σημαίνει ή ότι δεν θέλουν να τα ανακοινώσουν μήπως στενοχωρήσουν κάποιους ή ότι δεν τα έχουνε ανακαλύψει ακόμα – θα στοιχημάτιζα τη Ζωή τους πως συμβαίνει το δεύτερο. Για τη φοροδιαφυγή, καλύτερα να μη μιλήσουμε. Εκείνη την τιμημένη λίστα Λαγκάρντ που είχαν σημαία πριν τις εκλογές, ακόμα να την ψάξουνε: περιμένουν την διαγραφή των αδικημάτων για να αρχίσουν.

Η ΝΔ, με αρχηγό ένα γνήσιο εκπρόσωπο της Λαϊκής Δεξιάς, έχει «κρύψει» τους Γεωργιάδη, Βορίδη και Σαμαρά και υπόσχεται καλύτερη διαχείριση, προσέλκυση ξένων επενδυτών, πάταξη της φοροδιαφυγής και άλλα τέτοια ωραία λόγια που περιέχονται στις ανακοινώσεις όλων των κομμάτων που θέλουν εξουσία  από τη μεταπολίτευση και δω. Βασικό τους προεκλογικό ατού το γκρέμισμα του μύθου της αριστεράς που ήταν έτοιμη και με σχέδιο για να κυβερνήσει. Η προετοιμασία τους είναι στο ίδιο επίπεδο με εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ: Ψηφίστε μας να βγούμε και βλέπουμε.

Ακολουθούν οι δύο αντιμνημονιακοί σχηματισμοί ΚΚΕ και ΛΑΕ που έχουν να λένε αφού η ανικανότητα των πέντε τουλάχιστον τελευταίων κυβερνήσεων μας έφερε στο αμήν. Προτείνουν ένα σύστημα που δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ όχι απλώς σε ευρωπαϊκή χώρα, αλλά σε κανένα πλανήτη του Γαλαξία μας. Το τρελό είναι πως παρότι οι προτάσεις τους ελάχιστα απέχουν, είναι τόσο νεφελώδεις που οι ίδιοι πιστεύουν ότι έχουν διαφορές. Όσο σιγουρεύονται ότι δεν πρόκειται να είναι πρώτο κόμμα, θα συνεχίσουν να λένε στην κυριολεξία ό,τι τους κατέβει και να διαφημίζουν τα κόμματα τους με εκείνη την απίστευτη ατάκα διά στόματος ενός μουσάτου ψευτοδιανοούμενου  γιαλαμπούκα από το ΚΚΕ: «Αφού δεν έχεις τίποτα πια, ψήφισε το ΚΚΕ !» ή με τη Ζωή να κατορθώνει να γίνει αντιπαθής ακόμα και μέσω της διαφήμισης , δεσπόζοντας πάνω από ένα ταπεινωμένο μηχανικό(;) που προσπαθεί να διαβάσει μια μπροσούρα για το χρέος.

Κάτι Καμμένους Λεβέντηδες  δεν θέλω να τους σχολιάσω ως επιλογές. Τι ξέμεινε;
Η Φώφη και ο Θεοδωράκης.
Η Φώφη είναι μια φυσική συνέχεια όλων αυτών που έδιωξαν τον κόσμο από το ΠΑΣΟΚ και πιστεύω ότι θα συνεχίσει με συνέπεια το δρόμο τους. Κλασική περίπτωση βολεμένου που τρύπωσε σε μια Τράπεζα, συνταξιοδοτήθηκε σε ηλικία που άλλοι προσλαμβάνονται στο Δημόσιο και έχοντας τη βαριά προίκα «Γεννηματά» κατόρθωσε να γίνει αρχηγός.

Ο Θεοδωράκης θα ήταν εύκολη επιλογή για λογικούς ανθρώπους που θέλουν να δουν τη χώρα να πάει μπροστά, αλλά ο ίδιος δυσκολεύει την κατάσταση:
Αγαπημένο παιδί των καναλαρχών και της αμαρτωλής ΕΡΤ και σε μερικές περιπτώσεις τόσο βλάκας (όταν τον είδα σε φωτογραφίες να μοιράζει σωσίβια σε παιδιά μεταναστών που σώθηκαν από ναυάγιο, τρελάθηκα!) που σε συγκρατεί από το να τον ψηφίσεις.
Παρόλα αυτά, λαμβάνοντας υπόψη  όσα έγραψα παραπάνω, οι επιλογές μου περιορίζονται ανάμεσα στην αποχή και το ΠΟΤΑΜΙ. Είμαι όμως κάθετα αντίθετος με την αποχή !