Παραμονές Πανελλαδικών εξετάσεων και φθάνουμε στην κορύφωση  του μεγάλου δράματος που ζουν οι υποψήφιοι για τις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο Πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων βγάζουν μηνύματα συμπαράστασης. Στις εκκλησιές κάποιοι ιερωμένοι κάνουν δεήσεις για την επιτυχία. Κάποιοι άλλοι ιερείς το ξεφτιλίζουν μοιράζοντας ευλογημένα στυλό. Εγώ, εδώ και πολλά χρόνια μοιράζω στους μαθητές μου στυλό που ξέρουν μαθηματικά και γράφουν μόνα τους τις απαντήσεις. Οι γονείς προχωρούν σε τάματα σε διάφορους Αγίους – Αγίες , τάζουν διακοπές με τους φίλους τους, ετοιμάζουν αγαπημένα γεύματα, τα βάζουν να καταπίνουν βιταμίνες και – ευτυχώς – δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα ότι η κόκα θα μπορούσε για μερικές ώρες να κάνει θαύματα!

Σήμερα , βρίσκονται στα Γυμνάσια της χώρας μαθητές που δεν μπορούν να γράψουν ούτε το όνομά τους ή να κάνουν σωστά μια πρόσθεση και έναν πολλαπλασιασμό.
Η Πολιτεία όμως θεωρεί πως πρέπει να έχουν ευκαιρία με ένα ταχύρρυθμο μάθημα να περάσουν την τάξη και – ουσιαστικά – μας προτρέπει να το κάνουμε.

 Έχουμε φτάσει στο σημείο να κάνουμε τα παιδιά μας να πιστέψουν πως το διάβασμα, η απόκτηση γνώσης και η πιστοποίηση της γνώσης μέσω εξετάσεων είναι μια τιμωρία για αυτά και ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να βρει η Πολιτεία τρόπο να τις καταργήσει από παντού!
Δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα τρόπους να μειώσουν τα πράγματα που πρέπει να μάθουν τα παιδιά μας. Μπορώ βεβαίως να προτείνω μερικά που αφορούν την αριθμητική και τα μαθηματικά:
– Να καταργήσουμε τη διαίρεση. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ταλαιπωρούμε τα παιδιά του Δημοτικού, μπορούν να αφήνουν τις διαιρέσεις σαν κλάσματα. Και απορώ πως δεν το έχουν σκεφθεί.

–  Κατάργηση των προβλημάτων που χρειάζονται εξισώσεις για να λυθούν. Και μόνο η λέξη πρόβλημα, προκαλεί ταραχή και αρνητικά συναισθήματα στα παιδιά.

– Αντικατάσταση όλων των θεμάτων με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και ερωτήσεις «Σωστό-Λάθος». Να έχει επιτέλους κάποιο ρόλο και η τύχη στην απάντηση, τι πολίτες θα βγάλουμε αν δεν ξέρουν να τζογάρουν!

– Πλήρης κατάργηση των εξετάσεων από όλες τις βαθμίδες. Απονομή απολυτηρίων με διαβεβαίωση των μαθητών ότι έχουν την απαιτούμενη γνώση και απονομή πτυχίων με γραπτή δήλωση ότι οι φοιτητές ξέρουν όσα πρέπει για το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν.

Έτσι , για την ιστορία όμως, διαβάστε αν δεν έχετε βαρεθεί εντελώς και λίγο παρακάτω:

Πίσω, στο μακρινό 1982, οι υποψήφιοι ήταν κάπου 120000 και οι θέσεις σε ΑΕΙ και ΤΕΙ κάπου γύρω στις 19000. Σήμερα , οι υποψήφιοι είναι κάπου λίγο πάνω από τις 100.000 και οι θέσεις σχεδόν 75.000.
Ας δούμε λοιπόν πως ήταν παλιά τα πράγματα:

Τελικές εξετάσεις για να περάσουμε από την Ε΄ Δημοτικού στην ΣΤ΄ Δημοτικού.
Τελικές εξετάσεις για να πάρουμε απολυτήριο Δημοτικού.
Εισαγωγικές εξετάσεις για να έχουμε δικαίωμα φοίτησης στο Γυμνάσιο.
Τελικές εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα και για τις τρεις τάξεις του Γυμνασίου.
Εισαγωγικές για να μπούμε στο Λύκειο.
Προαγωγικές εξετάσεις στην Α΄ Λυκείου.
Προαγωγικές εξετάσεις στην Β΄ Λυκείου. Πανελλαδικές στη Β΄ Λυκείου.
Απολυτήριες εξετάσεις στη Γ΄ Λυκείου. Πανελλαδικές στη Γ΄ Λυκείου.

Κανένα δράμα δεν παιζόταν. Όσοι δεν περνούσαν , ανάλογα με τη βαθμίδα στην οποία κόβονταν, πήγαιναν σε κάποια «τεχνική σχολή» ή δίπλα σε κάποιο «μάστορα» να μάθουν να κάνουν κάτι. Τα παιδιά στην επαρχία δούλευαν τα χωράφια της οικογένειας, τα παιδιά στα Αιγαιονήσια πήγαιναν σε ναυτικά Λύκεια και σχολές ή ξεκινούσαν τα πρώτα “rooms to let”.

Καλή επιτυχία στους οσιομάρτυρες!