Ο τυπάκος το έχει τερματίσει, μαζί του και το σύνολο των ανίκανων που προσποιούνται ότι κυβερνούν… Η προσπάθεια του να μείνει στην καρέκλα του πρωθυπουργού, τον σπρώχνει σε ένα ακόμα λάθος. Όπως λένε όσοι τον γνωρίζουν καλά, ο Αλέξης έχει μια φοβερή ικανότητα: Να «διαβάζει» δημοσκοπήσεις. Οι δημοσκοπήσεις λοιπόν λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ αν κάνει εκλογές θα τις χάσει. Επίσης λένε πως ένα σοβαρό ποσοστό (30-40%) έχει αποφασίσει πως η έξοδος από το ευρώ είναι η καλύτερη λύση για τη χώρα. Οπότε;;;
Ορίστε η λύση για το αδιέξοδο της κυβέρνησης! Βγάζεις τις συνηθισμένες κραυγές για τους ξένους που θέλουν να ρίξουν την αριστερή κυβέρνηση, προκηρύσσεις δημοψήφισμα με ερώτημα την έξοδο της χώρας από το ευρώ και – άσχετα με το αποτέλεσμα – αποκτάς πολιτικό χρόνο για να υλοποιήσεις τη θέληση του λαού , όπως εσύ την ερμηνεύεις! Με τον τρόπο αυτό, κερδίζεις τουλάχιστον έξι μήνες ακόμα στην πρωθυπουργική καρέκλα. Το τι θα συμβεί στη χώρα, του είναι προφανώς αδιάφορο. Αυτός θα καλυφτεί πίσω από την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος και θα την χρησιμοποιήσει για να νομιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία, μέχρι να σκεφτεί το επόμενο τέχνασμα ή να τακτοποιήσει όσους πρέπει για να συνεχίσει να υπάρχει εκλογικά…

Δυστυχώς, έχουμε μπλέξει πολύ άσχημα! Ο πρωθυπουργός της χώρας μαζί με τους πρωτοκλασάτους του, άλλους αφελείς και άλλους επωφελούμενους, σέρνει την Ελλάδα και τον απλό πολίτη σε μονοπάτια που δεν έχει περπατήσει άλλη χώρα.

Η μόνη ασφαλιστική δικλείδα σε τέτοιου είδους αποφάσεις της κυβέρνησης, είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που – υποτίθεται – μπορεί να αποτρέψει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Δηλαδή σωθήκαμε.

Θα ήταν για γέλια η κατάσταση, αν δεν υπήρχε ένας ολόκληρος λαός να ψάχνει για μια ακτίνα ελπίδας. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σωστά! Και αν για όσα χρειάζονται χρήματα μπορεί κάποιος να τους δικαιολογήσει, όμως οι άνθρωποι δεν βγάζουν άκρη ακόμα και με αυτά που είναι ανέξοδα. Τι να πρωτοθυμηθούμε;;;; Τις απανωτές ρυθμίσεις για τα «μπλοκάκια» όπου η μία εγκύκλιος που έρχεται να κλείσει τα κενά της προηγούμενης, ανοίγει νέα κενά; Η αδυναμία των αρχών να προστατέψει δημόσια περιουσία (λεωφορεία, τρόλεϊ, ακυρωτικά μηχανήματα); Ότι τα Εξάρχεια σε λίγο θα αναγορευθούν σε αυτόνομο κρατίδιο και θα αποκτήσουν και αιρετή διοίκηση; Ότι τα δημόσια νοσοκομεία έχουν βρεθεί στη χειρότερη κατάσταση από την ίδρυση τους σε θέματα υλικοτεχνικής υποστήριξης και ιατρικού δυναμικού, είναι μόνο οικονομικό θέμα;
Και κάτι για τα δικά μας: Το Υπουργείο Παιδείας θέτει στόχους (μεγαλύτερη διάρκεια του σχολικού έτους ώστε να μπορέσει να ολοκληρωθεί η ύλη) και μετά «κατεβάζει ιδέες» ώστε – και σε συνδυασμό με τα κλειστά σχολεία λόγω καιρού – να χαθούν δύο τουλάχιστον εβδομάδες! Ότι η ερώτηση αν η 30η Ιανουαρίου είναι αργία ή όχι, δεν απαντήθηκε ποτέ, οφείλεται στην οικονομική στενότητα;

Όπου και να κοιτάς γύρω σου, η ανικανότητα, ο ωχαρδεφισμός και η αποθέωση της τεμπελιάς χτυπούν όσους προσπαθούν έντιμα να επιβιώσουν. Δεν ξέρω αν μπορεί να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό το σκηνικό, όπως επίσης δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να σηκώσουν το βάρος μιας διάδοχης κατάστασης.

Αυτό που ξέρω είναι πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρήσει σε νέο δημοψήφισμα,  θα μας φτάσει στο χείλος ενός εμφύλιου…