Στην πραγματικότητα, ο ΠΑΟ δεν πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα στο μπάσκετ. Κουρασμένη ομάδα, με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας, με προπονητή που δηλώνεται ως διερμηνέας και – το κυριότερο: Ένα πρόεδρο αμετροεπή, ανεπάγγελτο, που τα λεφτά της οικογένειας του τον κάνουν μάγκα – νομίζει. Να βρίζει χωρίς λόγο, να απειλεί και να προσβάλλει με τη συμπεριφορά του όλο τον κόσμο του Παναθηναϊκού.
Από τη άλλη μεριά, ένας πολύ μεγάλος παίκτης , ο Διαμαντίδης, να βγάζει με το πάθος του τους συμπαίκτες του από την ηττοπάθεια και την αδράνεια και να κερδίζει με δύο άξιους συμπαραστάτες τον τέταρτο τελικό.
Προσωπικά, δεν πίστευα ότι θα τα κατάφερναν σήμερα, όμως ήταν μεγάλη απόλαυση να χαλάς το πανηγύρι που είχαν ετοιμάσει οι Ολυμπιακοί για να γιορτάσουν το πρωτάθλημα. Η φάτσα του άλλου μεγάλου προέδρου, του Μαρινάκη , στο τέλος ήταν όλα τα λεφτά! Ευτυχώς και για το στάδιο, γιατί αυτοί ετοιμάζονταν να κάνουν Πάσχα με τις φωτοβολίδες που κουβάλαγαν μαζί τους. Δύο απανωτά τρίποντα του Ολυμπιακού στο 3^ο δεκάλεπτο κόντεψαν να κάνουν το γήπεδο θάλαμο αερίων !

Θα ήθελα να ξεκουμπιστεί ο μικρός Γιαννακόπουλος από την ομάδα, θα ήθελα να πάρουμε κανονικό προπονητή, θα ήθελα να πάρουμε και τρεις παίκτες για να φύγουν ο Γκιστ, ο Ούκιτς και ο Ράϊτ, θα ήθελα να πάρουμε και φέτος το πρωτάθλημα!
Φοβάμαι ότι τίποτα από αυτά δεν θα γίνει, άντε το πολύ-πολύ να φύγει ο Ράϊτ.
Ο μεγάλος Παναθηναϊκός που γνωρίσαμε τα δέκα τελευταία χρόνια, έχει τις τελευταίες του αναλαμπές: Ας τον απολαύσουμε όσο αντέχει ο Διαμαντίδης !