Φαίνεται πως οι Υπουργοί της κυβέρνησής μας έχουν ένα απίστευτο χάρισμα. Για κάθε δήλωση που κάνουν και με την οποία πιστεύουν ότι λύνουν ένα επείγον πρόβλημα, κατορθώνουν να δημιουργούν σωρεία άλλων, τα οποία στη συνέχεια τρέχουν να μαζέψουν. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Τη Βαλαβάνη που εξάγγειλε 100 δόσεις και κούρεμα του αρχικού ποσού πριν μιλήσει με τους φοροτεχνικούς εντός και εκτός υπουργείου;
Το τρελό δίδυμο Μπαλτά-Κουράκη που πριν συνεννοηθούν μεταξύ τους ξεκίνησαν να διορθώσουν τα κακά της Παιδείας καταργώντας τα πρότυπα-πειραματικά, για να αρχίσουν να λένε μετά ότι παρεξηγήθηκαν οι δηλώσεις τους;
Τον Υπουργό υπεύθυνο για τους μετανάστες που πληροφορήθηκε ότι δόθηκε εντολή από υφιστάμενό του να αφήνουν ελεύθερους τους μετανάστες από τα δελτία ειδήσεων;
Τον υπουργό Υγείας που έδωσε εντολή στα νοσοκομεία να χρησιμοποιήσουν τα ταμειακά τους διαθέσιμα για τις έκτακτες ανάγκες που παρουσιάζονται, αγνοώντας ότι τα ποσά αυτά αφορούν ανεξόφλητες οφειλές του προηγούμενου έτους;
Το επιτελείο που εκπόνησε το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, αφήνοντας τα πάντα «στον αέρα» αφού τα κριτήρια για το ποιοι δικαιούνται βοήθεια  και ποια ακριβώς θα είναι, θα αποφασιστούν αργότερα από τους αρμόδιους υπουργούς;
Για τον star Βαρουφάκη δεν χρειάζεται να σχολιάσω, αφού για κάθε δήλωση του με την οποία μας βεβαιώνει για κάτι, φροντίζει να υπάρχει (σε άλλο μέσο έντυπο ή ηλεκτρονικό ) και άλλη δήλωση του που να ακυρώνει ή να καθιστά αμφίβολη την αρχική.
Τον απίστευτο Κατρούγκαλο που πριν ακόμα παραλάβει επίσημα το Υπουργείο, είχε προσλάβει 3000 στο δημόσιο, ενώ μέχρι το μεσημέρι της επόμενης το νούμερο είχε φτάσει στις 12.000; Προς το παρόν, προσπαθούν για τις 320 καθαρίστριες, αλλά δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα πως θα το μεθοδεύσουν.
Τον Υπουργό αθλητισμού Κοντονή που διέκοψε το πρωτάθλημα μια εβδομάδα ώστε να δώσει το περιθώριο τα επεισόδια από το ντέρμπυ να παίξουν μέχρι και στα δελτία ειδήσεων του Ιράκ, για να το ξαναρχίσει χωρίς τίποτα να έχει αλλάξει πέρα από τις διαβεβαιώσεις των γνωστών θιασωτών του «ευ αγωνίζεσθαι» Μαρινάκη και Αλαφούζου;

Ο απλός κόσμος εξακολουθεί να στηρίζει την κυβέρνηση (μαζί και εγώ!) για δύο λόγους:
Ο πρώτος είναι η απόλυτη απογοήτευση που έχουμε βιώσει από τους προηγούμενους (από το 75 και μετά) κυβερνώντες.
Ο δεύτερος είναι πως έχουμε την αίσθηση της «τελευταίας ευκαιρίας» για τη χώρα μας.

Όμως, η στήριξη και η υπομονή , αντίθετα με τη βλακεία, έχουν κάποιο όριο.
Επιτέλους, όσοι ανέλαβαν Υπουργοί , ας ξεπεράσουν τον ενθουσιασμό του άσχετου που υπεραπλουστεύει τα πράγματα. Η λογική του «κάνε με μια βδομάδα Υπουργό και θα δεις πως θα σου λύσω τα προβλήματα» είναι για τα καφενεία. Η πραγματική εξουσία έχει διαφορετικές απαιτήσεις και θέλω να ελπίζω πως οι Υπουργοί  θα ανταπεξέλθουν πριν μας βάλουν στο δίλλημα : Ικανός και  «λαμόγιο» ή  ανίκανος και τίμιος;