Οι Εσκιμώοι έχουν πενήντα διαφορετικές λέξεις ή εκφράσεις για να περιγράψουν το χιόνι – βλέπετε έχουν πολύ και πρέπει η έκφραση να αποδίδει με ακρίβεια τη μορφή του. Οι Έλληνες πάλι, με τον τεράστιο γλωσσικό πλούτο, έχουμε πολλές εκφράσεις αντίστοιχα για το φαγητό και τους ομοφυλόφιλους. Με τους δεύτερους λέω να μην ασχοληθώ, δεν είναι και η μέρα κατάλληλη.

Το φαγητό της Κυριακής του Πάσχα για μας τους Έλληνες, είναι μια τελετουργία στην οποία ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν συμμετέχουν. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, είναι η ώρα του γαστριμαργικού απολογισμού και εξομολόγησης. Όσοι λοιπόν συναντιούνται με γνωστούς ή συγγενείς τους, θεωρούν υποχρέωσή τους να πουν αναλυτικά τι μασαμπούκωσαν από το πρωί και επίσης να προσδιορίσουν και το χρονικό διάστημα για το οποίο «δεν πρόκειται να ξαναβάλουν μπουκιά στο στόμα τους» . Υπάρχουν λοιπόν οι  παρακάτω τρόποι για να πούμε πόσο πολύ φάγαμε:
– Έφαγα σαν πούστης! (Φαγητό και ομοφυλοφιλία)
– Ξεσκίστηκα στο φαγητό! (Σεξογαστριμαργικό)

– Φάγαμε τον άμπακο! (Πληθυντικός ευγενείας ή μεγέθους: Καμιά φορά δικαιολογημένος , αφού αν έχει διπλασιαστεί η κοιλιά σου σε μέγεθος, μετράς διπλός!)
– Χαλάσαμε μισή στάνη! (Συνήθως το λένε άνθρωποι όπου πραγματικά έχουν φάει πάρα πολύ. Βλέπετε, είναι αυτοί που δεν σουβλίζουν αρνί, αλλά έχουν μετατρέψει όλα τα ζώα της παρέας σε παϊδάκια. Εκεί χάνεις πραγματικά το μέτρημα του τι έφαγες, αφού ενδιάμεσα φροντίζεις να αδειάζεις σε μια σακούλα και το πιάτο από τα κόκαλα  – για το καημένο το ζωντανό, ξέρετε. Αν στο τέλος, τα κόκαλα φτάνουν για να φάει το σκυλί μια βδομάδα, καταλαβαίνεις ότι έκανες καλά που σταμάτησες λίγο πριν σκάσεις! )
– Φάγαμε τον Άδη και τα λείψανα (ίδια κατηγορία με την ακριβώς από πάνω, με μια δόση θρίλερ).

– Έχω πιει δύο σόδες και ακόμα φουσκωμένος είμαι ή σε παραλλαγή του : Έχω πάρει και τρία Σιμέκο και δεν έχω συνέλθει (Ιατροφαρμακευτικός ο απολογισμός). Κάθε φορά που μιλώ για σόδες μετά το φαγητό, θυμάμαι τα ακατάρριπτο ρεκόρ του Πάγκαλου, χρόνια πριν: Είχε πιει ΕΦΤΑ σόδες σε ταβέρνα στην Ελευσίνα , για να χωνέψει το λιτό γεύμα του.

– Έφαγα ότι μου βάζανε μπροστά μου ! (Το πάκμαν της παρέας. Είναι οι τύποι που σε ένα μεγάλο τραπέζι, δεν κάθονται ποτέ στο «κεφάλι» του τραπεζιού, προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερα πιάτα).

– Έφαγα για τρεις ημέρες! ( Συνήθως το λένε γυναίκες. Περισσότερο το λένε για να το χωνέψουν οι ίδιες, αφού έτσι προσδιορίζουν και το χρονικό διάστημα που υπολογίζουν ότι πρέπει να απέχουν ώστε να αποκαταστήσουν την σχέση τους με τη ζυγαριά).

– Μαζί τα φάγαμε! (Έκφραση-φόρος τιμής στο γνωστό πολιτικό με την ακόμα πιο γνωστή κοιλιά.) Άφησα για το τέλος το κορυφαίο:

Τύπος που ξεκινάει να σου πει τι είχαν για φαγητό , κάνοντας παύση κάθε δύο τρεις λέξεις για ρευτεί:
– Το αρνί (μπερπ..)- συγνώμη- το κάναμε σούβλα (μπερπ…) –συγνώμη και εκατόν είκοσι πόντους (μπερπ…)- συγνώμη και με το συμπάθειο- κοκορέτσι…
Μέχρι να τελειώσει, αν έχεις επιζήσει από τα καυσαέρια, ορκίζεσαι ότι δεν θα ξαναρωτήσεις ποτέ το συγκεκριμένο για φαγητό.

Θα μπορούσα να συνεχίσω παραθέτοντας και άλλες εκφράσεις, αλλά γράφω καθισμένος σε καναπέ που βουλιάζει υπερβολικά σήμερα και κάπως με στεναχωρεί αυτό . Καλή μας χώνεψη λοιπόν και μην ξεχνάτε:

 Όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή, είναι ή ανήθικα ή παράνομα ή παχαίνουν !