Με αφορμή την τραγική σύγκρουση τρένων και την απώλεια 57 συνανθρώπων μας και παρακολουθώντας όλο αυτό το γαϊτανάκι μετάθεσης ευθυνών, πραγματικά αναρωτιέμαι αν όλοι εμείς που σπεύδουμε να καταλογίσουμε την καταστροφή σε μεμονωμένα άτομα, στην τωρινή κυβέρνηση, στις προηγούμενες κυβερνήσεις, στον Καποδίστρια, σε οργανωμένα συμφέροντα, στην Τουρκοκρατία και στον Ατζουν, έχουμε επίγνωση του πόσοι «σταθμάρχες» υπάρχουν γύρω μας ή απέναντι στον καθρέφτη μας…
Γιατί η αλήθεια είναι πως το δυστύχημα έδωσε βήμα σε όλους μας να δείξουμε ως υπεύθυνους όποιους μας «βολεύει»: Ο Μητσοτάκης δείχνει τους σταθμάρχες, ο Τσίπρας το Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ τους δύο προηγούμενους, το ΚΚΕ τους καπιταλιστές, ο Μαρινάκης την επιτροπή διαιτησίας, οι σταθμάρχες τη Διοίκηση του ΟΣΕ, η διοίκηση του ΟΣΕ την ΡΑΣ (ρυθμιστική αρχή σιδηροδρόμων) , η ΡΑΣ τους συνδικαλιστές, οι συνδικαλιστές την εργοδοσία, η εργοδοσία την Τρόικα και πάει λέγοντας.
Η σύγκρουση των τρένων είναι το χειρότερο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει ο τρόπος που έχει μάθει να ενεργεί ο καθένας μας σε ατομικό επίπεδο προκειμένου να ανελιχθεί, αρχής γενομένης από τους πολιτικούς μας που έδειξαν το δρόμο!
Ξαφνικά, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, όλοι «έπεσαν από τα σύννεφα»: Κανείς δεν ήξερε πως ο ΟΣΕ για πολλά χρόνια πριν πουληθεί ήταν εκεί για να εξυπηρετεί τους πολιτικούς που «βόλευαν» τα δικά τους παιδιά (είχε φτάσει τους 30000(!!!) υπαλλήλους στα χρόνια που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εξαγόραζαν ψήφους). Κανείς δεν γνώριζε ότι έφτασε να λειτουργεί με το 1/3 των υπαλλήλων που πραγματικά απαιτούνται για την ασφαλή διεξαγωγή των δρομολογίων. Δεν ενοχλήθηκε κανένας όταν οι «σταθμάρχες» πέρναγαν μια στοιχειώδη επιμόρφωση πριν αναλάβουν τα καθήκοντα τους – γιατί άλλωστε, όταν οι ίδιοι άνθρωποι έβλεπαν τα παιδιά τους να δίνουν «μούφα» εξ αποστάσεως εξετάσεις για να πάρουν πτυχία αντιγράφοντας, για να προσπαθήσουν στη συνέχεια να «χωθούν» κάπου με τις πλάτες κάποιων πολιτικών.
Ποιος ασχολήθηκε να δει πόσοι από τους υπαλλήλους συνεργάσθηκαν με συμμορίες από (Β)Ρομά για να καταληστέψουν σιδηροδρομικό υλικό; Ποιος να «κυνηγήσει» τους (Β)Ρομά που έχουν τόσους ψήφους ώστε να καθιστούν τη φάρα τους αυτόνομα διοικούμενη και με δικό τους κώδικα; Ποιος , αφού πρώτα ο ΟΣΕ καταστράφηκε οικονομικά, ασχολήθηκε με το ξεπούλημα του οργανισμού και ποιος ήταν εκείνος που επέτρεψε στον κρατικό (!!) ιταλικό ΟΣΕ να λειτουργεί χωρίς τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες για εργαζόμενους και επιβάτες; Ποιος επέτρεπε να κυκλοφορούν οι συρμοί έχοντας έναν , ΕΝΑΝ, άνθρωπο να είναι υπεύθυνος για τις ζωές τόσων ανθρώπων;
Και για σένα , το μαθητή/φοιτητή/εργαζόμενο που διαδηλώνεις απαιτώντας κάθαρση και παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων όσο ψηλά και αν βρίσκονται , έχω την αντίστοιχη ερώτηση: Είσαι σίγουρος πως δεν έχεις ήδη χρησιμοποιήσει τα «κενά» του σάπιου πολιτικού συστήματος που καταγγέλλεις για να βρεις δουλειά ή να την κοπανήσεις από αυτήν, πως δεν έχεις κλέψει στις εξετάσεις, πως δεν προσπαθείς να χώσεις με πλάγιο τρόπο τους δικούς σου, πως δεν «γλύφεις» το αφεντικό ή τους πολιτικούς για να ανέβεις;
Μήπως με αυτή την αφορμή να ξαναδούμε λίγο την δική μας ηθική και τον εαυτό μας στον καθρέφτη χωρίς το κλασικό «αφού έτσι κάνουν όλοι, εγώ τους πειράζω» ; Μήπως να ξεκινήσουμε στις επόμενες εκλογές ψάχνοντας ανθρώπους που τιμούν τις βασικές αξίες, όπου και αν ανήκουν αυτοί;
Και δύο τελευταίες παρατηρήσεις:
ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΝΤΡΟΠΗ να επιτρέψουν στον παραιτημένο Κώστα Καραμανλή να είναι εκ νέου υποψήφιος. Όχι μόνο γιατί η «βόμβα έσκασε στα χέρια του», αλλά κυρίως γιατί ενώ ήξερε ότι υπήρχε, ούτε μπόρεσε να την αφοπλίσει έγκαιρα , ούτε να επιτρέψει σε άλλους να το κάνουν , ισχυριζόμενος δεκαπέντε μέρες πριν το συμβάν ότι δεν υπήρχε πρόβλημα.
Οι επαναλαμβανόμενες απεργίες – πορείες που οργανώνονται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης προκειμένου να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους σε ένα κίνημα ανατροπής του Μητσοτάκη, δεν μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα όσο ηγέτης της αντιπολίτευσης είναι ο άνθρωπος που το μεγαλύτερο – αν όχι το μόνο – προσόν του αποδείχθηκε η ικανότητά του να σε κοιτάει στα μάτια και να σου λέει ψέματα.
No comments