Υποτίθεται ότι στις 11 Σεπτέμβρη, σύσσωμος ο κλάδος των καθηγητών Δ.Ε θα κατέβει σε απεργία διαρκείας κάτω από τη σημαία της ΟΛΜΕ. Έτσι τουλάχιστον τονίζουν υψηλά ιστάμενοι συνδικαλιστές, οι οποίοι έβγαιναν όλο το καλοκαίρι δηλώνοντας την πρόθεση τους αυτή. Μας καλούν λοιπόν σε μια απεργία διαρκείας, η οποία δεν έχει μέχρι στιγμής καθόλου ξεκαθαρισμένα αιτήματα και – νομίζω για πρώτη φορά – ΚΑΝΕΝΑ οικονομικό αίτημα !
Καλούν σε συμπόρευση και αγώνα, ένα σύνολο ατόμων που το μόνο κοινό τους χαρακτηριστικό είναι αυτό του ίδιου για όλους εργοδότη. Οι «φυλές» που έχουν σχηματιστεί στο χώρο της Δημόσιας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης , έχουν πάψει να έχουν κοινά συμφέροντα και επιδιώξεις. Παραθέτω τις παρακάτω κατηγορίες λειτουργών της εκπαίδευσης, έτσι όπως εγώ τις αντιλαμβάνομαι:

1. Οι «παλιοί» : Διορισμένοι με επετηρίδα, με προϋπηρεσία από 25 χρόνια και πάνω. 
Αισθάνονται τόσο κοντά στη σύνταξη που οτιδήποτε πάει να τους βγάλει από τη ρουτίνα τους είναι κακό. Ελάχιστα τους έθιξαν – σε σχέση με άλλους – οι μειώσεις μισθών και επειδή γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι κατάληξη είχαν οι προηγούμενες απεργίες διαρκείας, εκτιμώ ότι σε μεγάλο ποσοστό δεν πρόκειται να συμμετέχουν στην απεργία. Το μόνο που ίσως να τρομάζει (άδικα πιστεύω) μερικούς από αυτούς, είναι η αξιολόγηση. Κατά τα λοιπά, αισθάνονται αρκετά ασφαλείς και δε γουστάρουν ανατροπές εκπαιδευτικές ή εργασιακές τώρα στα τελειώματα.

2. Οι «16-24-30 μηνίτες» : Αν υπάρχουν – τονίζω το αν – κάποιοι στην εκπαίδευση που έχουν διοριστεί με «βύσμα» , βρίσκονται ανάμεσα τους και όλοι γνωρίζουν γιατί. Η πλειοψηφία των συνδικαλιστών προέρχεται από την κατηγορία αυτή (μαντέψτε γιατί…) , ανάμεσα τους είναι και οι περισσότεροι που θίγονται με μετατάξεις- και ως εκ τούτου είναι η κατηγορία που θα έχει τη μεγαλύτερη % συμμετοχή στην απεργία .

3. Οι «Ασεπίτες» : Έχουν δύο υποδιαιρέσεις, τις οποίες εξετάζω χωριστά.
α. Τα «καλάμια». Είναι πεπεισμένοι πως επειδή πέρασαν στο Δημόσιο με εξετάσεις, είναι ικανότεροι – καλύτεροι – ομορφότεροι και ψηλότεροι όσων είχαν διοριστεί με επετηρίδα ή 16μηνο. Αυτό που τους διαολίζει χειρότερα, είναι ότι οι μισθοί που παίρνουν ακόμα και όσοι διαθέτουν μεταπτυχιακό, είναι πολύ μικρότεροι εκείνων που παίρνουν οι παλιοί. Επιθυμούν την αξιολόγηση (πιστεύουν ότι η επιτυχία σε εξετάσεις του ΑΣΕΠ τους έχει κάνει καλύτερους δάσκαλους! ) και δεν έχουν σε καμιά υπόληψη τους συνδικαλιστές που εκφράζουν όσα αυτοί απεχθάνονται. Δεν υπάρχει περίπτωση να συμμετέχουν σε αυτή την απεργία διαρκείας.

β. Τα λιγότερο «καλάμια» : Επιζητούν την αξιολόγηση, αφού την βλέπουν σαν μοναδική ευκαιρία να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο από «αλεξιπτωτιστές» και «συνδικαλιστές» και ίσως και ο μόνος τρόπος να πάρουν και αύξηση (κάποια στιγμή). Δεν πρόκειται να απεργήσουν στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον – το λέω με σιγουριά αφού είμαι ένας από αυτούς.

4. Οι τεχνικές ειδικότητες : Είναι οι συνάδελφοι που είδαν τον εργασιακό «χάρο» με τα μάτια τους αυτό το καλοκαίρι. Δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει και από πού μπορεί να τους έρθει. Η απεργία για αυτούς τους ανθρώπους είναι μονόδρομος, αλλά πόσους συνοδοιπόρους θα βρουν; Άλλωστε, οι σχέσεις τους με τους καθηγητές των Γενικών Λυκείων είναι από ανύπαρκτες έως χαλαρές, αφού κανείς από τους μεν δεν έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση την προσφορά των δε στην εκπαίδευση και αντίστροφα!

5. Οι «κάθομαι και πληρώνομαι» : Αποσπασμένοι χάρη στο γλείψιμο τους σε διάφορες υπηρεσίες που κυκλοφορούν με τα αρχικά τους μόνο (ΚΕΠΙΚ, ΚΕΣΥΠ, ΑΔΙΕ , ΚΕΠΕΕ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) ή ακόμη και σε άλλα υπουργεία, γραφεία βουλευτών ή υπουργών κ.λ.π. Σιγά μην απεργήσουν !  Αρκετοί από αυτούς δεν πάνε και κάθε μέρα στη δουλειά τους ακόμα και όταν πληρώνονται, οπότε το κίνητρο ότι θα κάτσουν και μερικές ημέρες δεν υπάρχει καν γιαυτούς. Χαρακτηριστικό τους, οι άψογες σχέσεις με τους συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων – η αλήθεια είναι ότι έχουν αρκετά κοινά σημεία: Η παροχή ασήμαντης ή και καθόλου υπηρεσίας στους μαθητές είναι ένα από αυτά, η καλή σχέση με τους προϊσταμένους γενικά και τους πολιτικούς είναι άλλο ένα. Η καλή τους σχέση με τους συνδικαλιστές δεν διαταράσσεται από τη μη συμμετοχή τους στην απεργία, αφού η μη παρουσία τους στα σχολεία είναι δεδομένη. Μη χειρότερα.

6. Οι πολλοί : Διορισμένοι με επετηρίδα, προϋπηρεσία 15 έως 25 χρόνια, είναι η κρίσιμη μάζα των συναδέλφων που θα κρίνει την πορεία του αγώνα. Οικονομικά εξουθενωμένοι και με πολλές οικογενειακές υποχρεώσεις λόγω ηλικίας, είναι απίθανο να απεργήσουν. Δισταγμό μου δημιουργεί μόνο το γεγονός ότι είναι ίσως η μόνη κατηγορία καθηγητών που δείχνει να φοβάται τους συνδικαλιστές και τις συνέπειες που μπορεί να έχει η μη συμμετοχή τους σε απεργία.

Από όλες τις παραπάνω 669 λέξεις μπορώ να καταλήξω στα παρακάτω συμπεράσματα:

·         Η απεργία διαρκείας, ακόμα και αν εξαγγελθεί, θα έχει ποσοστά συμμετοχής που δε θα ξεπεράσουν το 25%.

·         Είμαστε χαμένοι από χέρι στην αναμέτρηση μας με την εκάστοτε κυβέρνηση, αφού οι συνδικαλιστικές μας ηγεσίες είναι ξεπουλημένες ή αφελείς ή ανίκανες να μεταστρέψουν υπέρ μας την κοινή γνώμη.

·         Η επιμονή των συνδικαλιστών ότι η ισχύς μας θα μεγαλώσει αν είμαστε ενωμένοι (όπως στο 1821, ας πούμε;) είναι υστερόβουλη: Ξέρουν ότι δεν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι συνεπώς δικαιολογούν  προκαταβολικά την αποτυχία των κινητοποιήσεων. Πώς να είμαστε ενωμένοι, αφού ακόμα και στην μοναδική κοινή μας επιδίωξη (καλύτερη Παιδεία !) διαφωνούμε ριζικά στο τι σημαίνει και το πώς θα επιτευχθεί !