Αφιερωμένο στους «φωτισμένους»  μαθηματικούς που φτιάχνουν τα προγράμματα σπουδών , πειθαρχώντας σε εντολές ανίκανων!

Από το 2000 που είχαμε την κατάργηση των δεσμών (από τα πιο δίκαια συστήματα εισαγωγής που είχαμε, με μόνο μελανό σημείο το δικαίωμα «κατοχύρωσης» του βαθμού σε κάποια μαθήματα), υπάρχει μια συνεχής μείωση της διδακτέας αλλά και της εξεταστέας ύλης στα μαθηματικά Γυμνασίου και Λυκείου. Φέτος, για τα μαθηματικά του Γυμνασίου, οι επιπλέον εξαιρέσεις στην ύλη κατέβασαν το επίπεδο ακόμα ένα σκαλί, ενώ για τα Μαθηματικά της Β και της Γ Λυκείου η ζημιά έχει γίνει από τα προηγούμενα χρόνια. Οι δικαιολογίες για όλες αυτές τις εξαφανίσεις κεφαλαίων και τις μειώσεις της ύλης είναι ακριβώς δύο:

1. Οι μαθητές δεν μπορούν να ακολουθήσουν τα μαθηματικά σε τέτοιο όγκο ύλης και καταφεύγουν στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα επιβαρύνοντας τον οικογενειακό προϋπολογισμό.

2. Αν έχουμε λιγότερο όγκο ύλης, μπορούμε να προσεγγίσουμε με διαφορετικό τρόπο το μάθημα, ώστε χρησιμοποιώντας την «ανακαλυπτική μάθηση» οι μαθητές να καταφέρνουν να κατανοήσουν σε βάθος τα κεφάλαια χωρίς να μαθαίνουν απλώς συνταγές επίλυσης για να πάνε με επιτυχία σε εξετάσεις.

Τα φωτισμένα μυαλά που έχουν εμπνευστεί αυτήν την προσέγγιση, θα έπρεπε να έχουν προβληματιστεί από την απόλυτη αποτυχία του εγχειρήματος τους. Η αστοχία του συστήματος είναι πανθομολογούμενη: Οι μαθητές μαθαίνουν ακόμα λιγότερα από πριν, τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα καλά κρατούν, αλλά δυστυχώς, οι άνθρωποι που αποφασίζουν, αρνούνται και να δουν και – πολύ περισσότερο – να διορθώσουν το λάθος τους!

Σε όσους έχουμε ασχοληθεί με την εκπαίδευση, είναι κοινό μυστικό πως ακόμα και αν η ύλη περιοριστεί σε δέκα σελίδες (δηλαδή αποφασίσουμε να αφήσουμε αμόρφωτους ακόμα και όσους ενδιαφέρονται) , οι αδιάφοροι μαθητές δεν θα μάθουν καμιά, οι μέτριοι θα μάθουν 3-4, οι πολύ καλοί θα φτάσουν στις 7 και οι λίγοι άριστοι στις δέκα, πάντοτε όμως με φροντιστήρια, αφού η ανασφάλεια των οικογενειών, η βαθμοθηρία και η αδιαφορία-τεμπελιά των μαθητών τους σπρώχνει σε αυτά.

Η λύση του να μειώνουμε συνεχώς τις απαιτήσεις, δεν είναι απλώς λάθος από όποια μεριά και να τη δει κανείς. Είναι καταστροφική για τους άριστους, αφού τους στερεί εντελώς απαραίτητες γνώσεις για την μετέπειτα ανέλιξή τους, αλλά και αποπροσανατολιστική  για τους υπόλοιπους, αφού κινδυνεύουν έχοντας μια μέτρια επίδοση με ελάχιστη προσπάθεια, να πιστέψουν πως με τον ίδιο τρόπο μπορούν να γίνουν επιστήμονες.

Είναι απόλυτη ανάγκη, να επαναφέρουμε στην ύλη κεφάλαια που είναι απαραίτητα για την ομαλή συνέχιση των σπουδών των μαθητών, να αποκαταστήσουμε την αλήθεια σε ό,τι αφορά τις επιστήμες: Χρειάζεται κόπος, πνευματική συγκρότηση, συνεχής απασχόληση για να μπορούμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις σε τομείς που συνεχώς προκύπτουν νέα στοιχεία. Να πάρουν ένα μάθημα για την πραγματική ζωή: Όταν τα εμπόδια είναι εκ των πραγμάτων μεγάλα, πρέπει να κάνουμε μεγαλύτερη προσπάθεια για να τα υπερβούμε!!  Δυστυχώς, δεν είναι στο χέρι μας να χαμηλώσουμε τα εμπόδια, εμείς πρέπει να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι…

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τα μαθηματικά, έχει ακολουθήσει τη λογική του «διδάξτε λιγότερα, ζητήστε λιγότερα, εξετάστε ελάχιστα» αποκοιμίζοντας και περνώντας λάθος εντυπώσεις στα παιδιά, μέχρι το «στραπάτσο» των Μαθηματικών Κατεύθυνσης, όπου τους έχουμε βάλει να εντρυφήσουν αποκλειστικά στην Ανάλυση, αποκλείοντας όλους τους υπόλοιπους τομείς, στερώντας τους βασικές γνώσεις αλλά και την χαρά να συνδυάσουν πράγματα!

Όσοι από εμάς έχουν δοκιμάσει στην πράξη να διδάξουν με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών το μάθημα, θα έχουν διαπιστώσει πως το μόνο κέρδος είναι πως μπορούμε – για λίγο – να βάλουμε στο παιχνίδι και μαθητές αδιάφορους ως τώρα. Ουσιαστική ωφέλεια δεν έχω διαπιστώσει, το αντίθετο θα έλεγα: Όταν ο μαθητής δοκιμάζει – ας πούμε – να βρει το άθροισμα των γωνιών ενός τριγώνου και βλέπει πως όποια μορφή και αν δώσει στο τρίγωνο (με τη βοήθεια του geogebra ή του Cabri για παράδειγμα), οι γωνίες του έχουν άθροισμα 180^ο , είναι αδύνατον να τον πείσεις στη συνέχεια πως πρέπει και να το αποδείξει!!!!
Όταν του δείξεις πώς να βρει συμμετρικό ενός σχήματος με υπολογιστή, πως θα τον πείσεις στη συνέχεια να κάνει βήμα-βήμα την κατασκευή με κανόνα και διαβήτη;;;
Όταν το λογισμικό σου βρίσκει κατευθείαν την τιμή του εμβαδού ανάμεσα σε μια καμπύλη και τον χχ΄, για ποιο λόγο να μάθει να υπολογίζει το αντίστοιχο ολοκλήρωμα;;;
Να αποφασίσουμε επιτέλους τι θέλουμε. Την μαθηματική θεμελίωση ή μας αρκεί να έχουμε ένα λογισμικό που μας βρίσκει το αποτέλεσμα;;;

Και για να τελειώνω: Όσο και να μειώσουμε την ύλη των μαθηματικών σε Δημοτικό-Γυμνάσιο-Λύκειο καλοπιάνοντας τους γονείς και κοιμίζοντας τους μαθητές , οι πραγματικές ανάγκες στα Μαθηματικά που πρέπει να γνωρίζει κανείς για να προχωρήσει σε ανώτερες σπουδές δεν μειώνονται! Απλά, με αυτό τον τρόπο, μετακυλύουμε το πρόβλημα στους φοιτητές που δεν μπορούν πλέον να παρακολουθήσουν με επιτυχία τα προγράμματα σπουδών που περιέχουν μαθηματικά, για να μπορούμε μετά να μιλάμε για «αιώνιους»  φοιτητές και «δύσκολα» μαθήματα!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο alfavita.gr, στις 2 Απριλίου 2017.