Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Ο ελληνικός λαός πιθανόν να μην έχει σωστή κρίση, αλλά διαθέτει σίγουρα χιούμορ.
Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνεύσει κανείς την είσοδο του Λεβέντη (!!!) στη Βουλή και την εκπαραθύρωση των σταρ Κωνσταντοπούλου -Λαφαζάνη; Αν είχε δώσει και την ευκαιρία εισόδου στη Βουλή του Κωνσταντίνου Καρανικόλα με το κόμμα «ΕΛΛΑΔΑ» η πλάκα θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη.
Έχει χιούμορ, γιατί αναθέτει στον μεγαλύτερο πολέμιο του μνημονίου (μέχρι τον Αύγουστο, έτσι;)  να εφαρμόσει το μνημόνιο που ο ίδιος έφερε στη χώρα – αυτό βέβαια το λες και δικαιοσύνη.

Δηλαδή, ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χρειάστηκε 7 μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων , 18 Eurogroups , 6 συνόδους κορυφής, μια διάσπαση κόμματος, μια επιτροπή χρέους και ένα δημοψήφισμα για να φτάσει στην υπογραφή ενός ακόμα μνημονίου και να ξαναπάει σε εκλογές για να ξαναδούμε το ίδιο έργο από την αρχή.

Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι έμαθαν από τα λάθη τους, κατάλαβαν τι πρέπει να γίνει, έχουν σχέδιο για την ελάφρυνση των οικονομικά ασθενέστερων και άλλα τέτοια καθησυχαστικά. Ελπίζουμε κάτι τουλάχιστον από αυτά να ισχύει, άλλωστε αυτό θα φανεί όταν ανακοινώσουν την κυβέρνηση: Αν σκοπεύουν να ξαναρχίσουν την προσπάθεια διακυβέρνησης με Χριστοδουλοπούλου – Μπαλτά – Χαϊκάλη – Κατρούγκαλο και άλλα τέτοια «νέα υλικά», θα έχουμε πολύ σύντομα και πάλι εκλογές – όχι απαραίτητα με διαφορετικό αποτέλεσμα, είπαμε, έχουμε χιούμορ και υπομονή.

Ας πάρουμε τουλάχιστον απόφαση ότι εφόσον στηρίξαμε – σαρωτικά, πάνω από 80% – με την ψήφο μας όσους υπέγραψαν την συμφωνία , δεν θα αρχίσουμε από αύριο να αντιπολιτευόμαστε τις επιλογές μας , βάζοντας τρικλοποδιές στον εαυτό μας και «παλεύοντας» για τη δήθεν ανατροπή των μνημονίων. Τα κεφάλια μέσα (και κυρίως κάτω!) και δώστε προσοχή στις δηλώσεις του Καμμένου που καταγγέλλει ακόμα και τώρα, τους σκοτεινούς κύκλους που απεργάζονταν την πτώση της ηρωικής κυβέρνησης στην οποία συμμετείχε – το πιστεύει κιόλας !

Άφησα τελευταία την Κωνσταντοπούλου (μεγάλη μου συμπάθεια!) η οποία με τις δηλώσεις της μετά το αποτέλεσμα, συνεχίζει ανένδοτα τη μάχη κατά των μνημονίων και αισιοδοξεί για τη συνέχεια , επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά την άποψη ότι στον κόσμο που βρίσκεται , φαντασιώνεται πλήθη να ακολουθούν τις επιλογές της.

Έτσι λοιπόν, η επόμενη ημέρα, δεν θα έχει Ντάισελμπλουμ, δεν θα έχει διαπραγμάτευση, δεν θα έχει αντιμνημονιακές κορόνες και, το κυριότερο, δεν θα έχει δικαιολογίες από τους κυβερνώντες που μόλις επαναβεβαίωσαν την στήριξη τους από τον λαό.