Φέτος με το ξεκίνημα της χρονιάς, χωρίς να το έχω προσχεδιάσει ή καλοσκεφτεί, όλα τα πράγματα που μέχρι τώρα είχα συνηθίσει να κάνω Πρωτοχρονιά, άλλαξαν !

Δε μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς το λόγο, είναι κάπως σαν να έχουν πένθος σε ένα γειτονικό σπίτι και παρότι δε γνωρίζεστε, δε βάζεις και το στέρεο πολύ δυνατά, το αισθάνεσαι σαν απρέπεια. Αυτή είναι η λέξη: Απρέπεια.

Ήσυχα λοιπόν την Πρωτοχρονιά. Όχι ότι είχα και κάποιο ιδιαίτερο λόγο να πανηγυρίσω ή ότι μου περισσεύουν χρήματα που δε ξέρω που να τα χαλάσω, αλλά δε μου πήγαινε και ολονύκτιο αθηναίικο μπουζουκοξεφάντωμα  ή ατέλειωτο shoppingσε πολυστολισμένα καταστήματα.
Η γυναίκα μου γκρίνιαζε λίγο για το ψυχοπλάκωμα που προκαλούσαν αυτά που έδειχναν πολλές φορές και στις ειδήσεις: Άνεργοι, άστεγοι, συσσίτια… .
Το άσχημο τη υπόθεσης είναι ότι αυτή τουλάχιστον τη φορά, η τηλεόραση δεν υπερέβαλλε. Είναι χωρισμένη πια η κοινωνία σε αυτούς που τα φέρνουν βόλτα και σε αυτούς που υποφέρουν – οι περισσότεροι σιωπηρά προσπαθώντας να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους. Αυτοί οι δεύτεροι είναι που με κάνουν να χάνω την όποια όρεξη είχα για εορταστική ατμόσφαιρα. Προσπαθείς να βρεις μια χαραμάδα που θα ρίχνει λίγο φως, μια ελπίδα ότι τα πράγματα θα καλυτερέψουν στο κοντινό μέλλον και το μόνο που υπάρχει είναι οι διαβεβαιώσεις των κυβερνόντων ότι η ανάκαμψη έχει αρχίσει και οι επισημάνσεις των αντιπολιτευομένων ότι όπου νάναι αναλαμβάνουν εκείνοι τη διακυβέρνηση οπότε τα προβλήματα θα λυθούν.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα των δηλώσεων και των μεν και των δε, είναι ικανή να ρίξει σε κατάθλιψη ακόμα και τους πιο αισιόδοξους. Φαντάσου τον εαυτό σου σε πλοίο στη μέση μιας καταιγίδας, να μαθαίνεις ότι ο πλοίαρχος έχει άνοια, ενώ ο δεύτερος καπετάνιος έχει πλαστό πτυχίο 2^ου καπετάνιου, στην πραγματικότητα είναι ανθυποβοηθός «λαδά» στη μηχανή.

Τέλος πάντων, όσο υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει και ελπίδα . Καλή Χρονιά με υγεία σε όλους!