Η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, πρόσφατα θεσμοθετήθηκε και γλωσσικά. Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που συντάσσουμε κάποιο επίσημο έγγραφο, είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούμε κάθετο για να περιλαμβάνουμε και τα δύο γένη. Για να καταλάβετε τι εννοώ, διαβάστε την επόμενη παράγραφο:

«Όταν ένας μαθητής/τρια απουσιάσει χωρίς ο/η κηδεμόνας να έχει ειδοποιήσει τον/την υπεύθυνο/η του τμήματος, ο/η υπεύθυνη του τμήματος οφείλει να ειδοποιήσει τον/την κηδεμόνα για την απουσία του/της μαθητή/τριας.»

Το παραπάνω κείμενο, οπτικά είναι κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας. Καταντάει κουραστικό και δυσνόητο. Το τίμημα της «ισότητας»  των δύο φύλων , αλλοιώνει την ουσία, καταστρέφει την όψη και το μόνο που πετυχαίνει είναι ένα κείμενο που από τα πολλά «/» θυμίζει ηλεκτρονική διεύθυνση.

Η «ημέρα της γυναίκας» είναι άλλη μια γελοιότητα που – ευτυχώς – για τις περισσότερες Ελληνίδες δεν έχει κανένα απολύτως νόημα πλέον. Όσο υπάρχει, είναι άλλη μια επιβεβαίωση ότι ισότητα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Πιστεύω ότι οποιαδήποτε γυναίκα θα προτιμούσε να την σκέφτονται σε καθημερινή βάση και όχι να τη θυμούνται μια φορά το χρόνο.

Επίσης, η «ποσόστωση» σε ψηφοδέλτια και η διαπίστωση πως οι περισσότερες διευθυντικές θέσεις καταλαμβάνονται από άνδρες δεν προσφέρουν σε αυτό που λέγεται ισότητα. Η πιθανότητα οι γυναίκες να μην επιλέγουν να καταλάβουν θέσεις ευθύνης, περνάει άραγε από το μυαλό κανενός;

Με λίγα λόγια: Η προσαρμογή κειμένων δεν προσφέρει τίποτα απολύτως. Οι «εορτασμοί» και οι ποσοστώσεις , το ίδιο. Πραγματική ισότητα ευκαιριών μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από την πνευματική καλλιέργεια, την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και την πολιτισμική εξέλιξη. Αυτό δείχνει η ιστορία. Τα υπόλοιπα κατά την άποψή μου είναι σπασμωδικές κινήσεις – άλλοθι στις υφιστάμενες ανισότητες που μάλλον προβλήματα προκαλούν , χωρίς στην πραγματικότητα να προσφέρουν τίποτα.