Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Αννούλα…

Οι εξαγγελίες για το νέο Λύκειο που είδαν το φως της δημοσιότητας, είναι μάλλον απογοητευτικές για το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Δεν θα μπω σε μια τεράστια ανάλυση αλλά νομίζω αρκεί να επισημάνω δύο κομβικά σημεία.

1.  Τα απολυτήριο του Νέου Λυκείου, θα αξίζει περίπου όσο και το χαρτί πάνω στο οποίο τυπώθηκε, όπως και το σημερινό. Όσο οι μαθητές του Λυκείου μπορούν να αποφοιτούν έχοντας κάτω από τη βάση σε όλα τα βασικά μαθήματα (αυτό γίνεται και σήμερα με το νόμο που τους επιτρέπει να περνούν την τάξη αν ο μέσος όρος είναι τουλάχιστον 9,5) και χωρίς να έχουν κανενός είδους δεξιότητες ή γνώσεις ικανές να τους εντάξουν επαγγελματικά στην κοινωνία, το Λύκειο θα λειτουργεί μόνο ως εξεταστικό ή προπαρασκευαστικό κέντρο για τα ΑΕΙ. Αν πραγματικά θεωρούμε σημαντικά όλα τα μαθήματα που υπάρχουν στο πρόγραμμα σπουδών, ας το αναγνωρίσουμε απαιτώντας το στοιχειώδες: Ο μαθητής να προβιβάζεται μόνο αν έχει λάβει τουλάχιστον τη βάση σε καθένα από αυτά και όχι να συζητάμε αν οι εισακτέοι θα πρέπει να έχουν τη βάση του 10.

2.  Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η «πληροφορία» έχει σχεδόν αναγορευθεί σε θρησκεία. Το ίδιο το κράτος, επιβάλλει την ηλεκτρονική επικοινωνία μας με τις υπηρεσίες του. Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις προσπαθούν να το γενικεύσουν. Το φαινόμενο τα επόμενα χρόνια είναι προφανές ότι θα ενταθεί. Οι πολίτες που δεν θα έχουν άνεση και κυρίως γνώσεις σε ότι αφορά τους υπολογιστές, θα είναι οι νέοι αναλφάβητοι. Το υπουργείο Παιδείας, αντί να ενισχύσει το μάθημα της Πληροφορικής στα σχολεία, ανανεώνοντας τα σχεδόν απαρχαιωμένα εργαστήρια με υπολογιστές και λογισμικό, επιλέγει να το εξαφανίσει από τις δύο τάξεις του Λυκείου, αφήνοντας το ως μάθημα ειδικότητας μόνο στην Τρίτη Λυκείου. Αντίθετα, οι ερευνητικές εργασίες (projects), ζουν και βασιλεύουν για να θυμίζουν την τεράστια συμβολή της κ. Διαμαντοπούλου στην αναβάθμιση των σπουδών.

Εννοείται πως υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία μπορεί να γίνει συζήτηση σχετικά με το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αλλά ας εξασφαλίσουμε τουλάχιστον τα στοιχειώδη: Να πάψει το Λύκειο να λειτουργεί ως παρκινγκ παιδιών που περιμένουν να περάσουν τρία χρόνια για να τους απονεμηθεί το τρόπαιο του απολυτηρίου, για την υπομονή που επέδειξαν σεβόμενα τα όρια των απουσιών.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε και στο protagon.gr στις 11-04-2013