Πόσο μισητός μπορεί να είναι ένας εργαζόμενος του Δημοσίου για τους συνανθρώπους του που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα ή είναι άνεργοι;
Πόσο περισσότερο μισητός μπορεί να γίνει όταν τα τρία κόμματα της τρόϊκας εσωτερικού μαζί με την συνισταμένη των δώδεκα συνιστωσών, διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι κάνουν ότι μπορούν για να μην απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος;

Αν είσαι ένας χαμηλόμισθος ιδιωτικός υπάλληλος ή άνεργος, ζεις για να δεις τον πολιτικό που θα καταργήσει τη μονιμότητα  και  θα απολύσει σε πρώτη φάση καμιά πενηνταριά χιλιάδες. Για να δεις τους χθεσινούς «βολεμένους» να βγαίνουν στην ανεργία και να χτυπούν κλειστές πόρτες για να βρουν δουλειά.

Αν είσαι ένας χαμηλόμισθος δημόσιος υπάλληλος που δουλεύεις ευσυνείδητα και αμείβεσαι με το 65% όσων έπαιρνες τρία χρόνια πριν, περιμένεις δικαιοσύνη: να απολυθούν όσοι αργουψηλόμισθοι εξακολουθούν να εργάζονται στο δημόσιο, μήπως και περισσέψουν τίποτα ψιλά να πάρεις και συ μια αύξηση.

Η λύση που οι κυβερνώντες έχουν επιλέξει είναι να περιμένουν:
– Να βγουν στη σύνταξη οι μεγάλοι.
– Να παραιτηθούν όσοι (και αν) πάρουν μετάταξη για άλλες υπηρεσίες.
– Να γίνουν εκλογές και να κερδίσει η Παπαρήγα ή ο Μιχαλολιάκος.
– Να ερωτευτεί η Μέρκελ τον Βενιζέλο και να μας χαρίσει το χρέος.
– Να κατέβει ο Θεός στη Γη (τώρα που το ξανασκέφτομαι, πιο πιθανό από το προηγούμενο).

Εμείς πάλι, οι καταδικασμένοι σε μόνιμη ημιαμοιβόμενη και συνεχώς αυξανόμενη εργασία,  έχουμε επιλέξει να ακολουθήσουμε το δρόμο των κυβερνώντων: Περιμένουμε.
Περιμένοντας, προσπαθούμε να περνάμε απαρατήρητοι (εύκολο σχετικά, όταν σε έχουν υποβιβάσει μισθολογικά σε λίγο πιο πάνω από το τίποτα) για να μην προκαλούμε με τη ρετσινιά του δημόσιου υπάλληλου.
Προσπαθούμε να βγάλουμε το μήνα (ας μη μας αυξήσουν το μισθό, ας κατεβάσουν τη διάρκεια του μήνα σε είκοσι μέρες).
Προσπαθούμε να μη μιλάμε για τα προβλήματά μας γιατί οι γύρω μας έχουν συνήθως μεγαλύτερα.
Προσπαθούμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας όταν ακούμε τους ανεπάγγελτους και τα κομματικά μορφώματα που μας κυβερνούν να συζητούν για το πόσες φορές έχει σώσει ο καθένας τη χώρα και το πόσο κοντά είναι η γ…νη ανάπτυξη.
Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιοι ψήφισαν τι και πως έχει αθόρυβα αλλάξει το πολίτευμα  από Δημοκρατία σε Δικτατορία που δε σε συλλαμβάνει άμα διαφωνείς – απλά σε αγνοεί εντελώς και επιδεικτικά.

Τέλος, προσπαθούμε να μη μισούμε όσους αμείβονται καλύτερα από εμάς έχοντας λιγότερα προσόντα. Ίσως αυτό να είναι και το πιο δύσκολο…