Πολλοί γονείς προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν το δικό τους επάγγελμα. Το έχω δει να συμβαίνει πάρα πολλές φορές και μάλιστα , σχεδόν ανεξάρτητα από το πόσο «καλό» είναι το επάγγελμά τους! Γιατί μπορεί κάποιος να πει πως ο γιατρός/δικηγόρος/μηχανικός  θέλει να δει το παιδί του να συνεχίζει, αλλά το έχω δει και με φιλολόγους, βιολόγους, εστιάτορες, ζαχαροπλάστες, οδηγούς φορτηγών-λεωφορείων γεωργούς και κτηνοτρόφους.

Εγώ λοιπόν δεν ανήκω στην κατηγορία αυτών των γονέων! Θα έλεγα μάλλον το αντίθετο: Βλέποντας πόσο δύσκολη είναι η αγορά εργασίας για μαθηματικούς και λαμβάνοντας υπόψη και πόσο απαιτητική είναι η σχολή , αποθάρρυνα , άλλοτε διακριτικά και άλλοτε λιγότερο διακριτικά και τους μαθητές και τα παιδιά μου από μια τέτοια επιλογή.

Απόψε, ο μικρός μου γιος οριστικοποίησε το μηχανογραφικό του. Είχε πάρει τις αποφάσεις του και ήταν σταθερός και ανένδοτος σε αυτές. Η απαίτησή του ήταν να βάλουμε πρώτο το Μαθηματικό της Αθήνας και τελευταίο (τιμής ένεκεν) το τμήμα Ήχου και Μουσικών Οργάνων στο Ληξούρι. Τα ενδιάμεσα τμήματα δεν τον απασχόλησαν και άφησε την υπόλοιπη οικογένεια να συμπληρώσει μερικά «καλού-κακού». Οι μονάδες του (18045) φτάνουν για πάρα πολλές «καλές» σχολές, αλλά δεν το δίκασε για πολύ!  Λογικά, θα του περισσέψουν κάπου 2000 μόρια, αλλά χαίρομαι που επιλέγει αυτό που θέλει και όχι αυτό που «μπορούν» οι βαθμοί του.

Ελπίζω ο «συνάδελφος» να δικαιωθεί σε αυτή του την επιλογή. Όπως και να έχει, είμαι περήφανος για αυτόν και εύχομαι να του προσφέρει τις χαρές που έχει προσφέρει και σε μένα και ακόμα μεγαλύτερες! Όσο για τα οικονομικά;; Δεν μπορεί κανένας να τα έχει όλα σε αυτή τη ζωή!!!! Στο κάτω της γραφής, για αυτό υπάρχουν  τα τυχερά παιχνίδια, τα λαχεία και οι πλούσιοι – άγνωστοι σε μένα – συγγενείς!