Όχι, δεν είναι οι κρισιμότερες εκλογές από συστάσεως Ελληνικού κράτους, απλώς βόλευε τα δύο μεγάλα κόμματα να τις παρουσιάσουν ως τέτοιες, ενώ και τα πιο μικρά αναγκαστικά ακολούθησαν. Τώρα πια που φτάνουμε στην κάλπη, αποκαλύπτεται ότι «εντάξει δε χάθηκε και ο κόσμος»  αν δεν τα βρούμε με την ΕΚΤ μέχρι τέλος Φλεβάρη αλλά μπορούμε και μέχρι τον Ιούνιο, καθώς επίσης ότι και οι Τράπεζες χάρη στην – υποχρεωτική – στήριξη από τον ELA δεν κινδυνεύουν άμεσα από το bank run που ήλπιζε ο Σαμαράς.

Όχι, κανένας από τους δύο αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων δεν εμπνέει ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στους ψηφοφόρους. Πολλοί θα ψηφίσουν Τσίπρα περιμένοντας ότι δεν θα επιμείνει να πραγματοποιήσει όλα όσα έχει τάξει στις άπειρες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και σπρωγμένοι από το ότι ο Σαμαράς αν εκλεγεί πιθανότατα θα πραγματοποιήσει όσα υπόσχεται – δηλαδή μία από τα ίδια: λιτότητα δίχως αύριο για τους πολλούς.

Όχι, τα γύρω-γύρω κόμματα (εκτός ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής που έχουν ξεκάθαρες ιδεολογικές τοποθετήσεις και άβυσσο μεταξύ τους) δεν υπάρχουν επειδή καλύπτουν κάποιο «πολιτικό κενό», αλλά απλώς στεγάζουν τους ανθρώπους που θεωρούν ακατάλληλους (για διαφορετικούς φυσικά λόγους) τους Σαμαρά και Τσίπρα.
Όχι, δεν υπάρχει ιδιαίτερη αγωνία για την αυτοδυναμία. Ακόμα και αν λείψουν 4-5 βουλευτές, θα βρεθούν πολλοί πρόθυμοι και από το ΠΑΣΟΚ και από το ΠΟΤΑΜΙ και ίσως από τους ΑΝΕΛ (αν μπουν στη Βουλή!) που θα πάνε με το ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα ακόμα και από το τι θα πουν επίσημα τα κόμματα στα οποία ανήκουν. Πιστεύετε δηλαδή πως είναι τυχαία η διακριτική και μετριοπαθής παρουσία υπουργών που κατεβαίνουν με το ΠΑΣΟΚ στα τηλεοπτικά πάνελ; Οι εθισμένοι στην εξουσία θα στηρίξουν το νικητή , προβάλλοντας μάλιστα ως έμπειρα στελέχη πρόθυμα να βοηθήσουν τους καινούργιους στους διαδρόμους της εξουσίας. Ο «συνετός και έμπειρος»  Καμένος (εντελώς όμως !)  θα είναι εκεί για να κατευθύνει τον «άπειρο» Αλέξη. Τι τραβάνε κι αυτοί οι μηχανοδηγοί!

Όχι, αν θέλετε να πείσετε κάποιον να ψηφίσει ένα συγκεκριμένο κόμμα δεν πρέπει να τον βάλετε να ακούει τις δηλώσεις του αρχηγού του κόμματος που προτιμάτε. Βάλτε του να ακούσει όλους τους άλλους: Αν είναι λογικός θα τους απορρίψει όλους και θα ψηφίσει αυτό που απομένει.

Τι θα ψηφίσω εγώ;
Στοιχειώδης γνώση της Ιστορίας μου απαγορεύει τα δύο άκρα: Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ (με αυτή την σειρά).
Η συναίσθηση της πραγματικότητας, μου αποκλείει Σαμαρά και Βενιζέλο.
Η καλή μνήμη που διαθέτω με εμποδίζει να ψηφίσω Παπανδρέου, αν και η αίσθηση που έχω για το χιούμορ, έχει ενστάσεις!
Για τον Καμένο και τους κα(η)μένους που θα τον ψηφίσουν, νομίζω πως ήμουν σαφής.
Τα κόμματα με ποσοστά όσο και της νικοτίνης σε light τσιγάρα έχω αποφασίσει να τα αποφύγω.
Ο Τσίπρας και οι συνιστώσες του είναι πολιτικό Super Market, οπότε σίγουρα έχει και απόψεις σε θέματα που απηχούν τις δικές μου, αλλά πάλι με κοροϊδεύει μες τα μούτρα μου, ενώ οι άλλοι κρατούν τουλάχιστον τα προσχήματα.
Ο Θεοδωράκης με το «ΠΟΤΑΜΙ» δεν άφησε άλλο στέλεχος του κόμματος να εμφανιστεί σε σποτ. Ακόμα και στα πάνελ, αν μπορούσε να κόψει τον εαυτό του σε κομμάτια για να εμφανίζεται παντού , πιστεύω πως θα το έκανε. Σίγουρα έχει αρκετούς άξιους ανθρώπους στα ψηφοδέλτια, όμως εκείνο που με τρομάζει είναι πως είναι έτοιμος για συνεργασία ακόμα και με το «ΕΛ.ΛΑ.ΔΑ» για να συμμετέχει στις αποφάσεις, δηλαδή έχει μια ιδεολογική σύγχυση.  Οπότε…

Ελπίζω να σας μπέρδεψα αρκετά, άλλωστε κι εγώ μπερδεμένος είμαι. Να δώσουμε μια ευκαιρία στο ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν αποδειχθεί ταφόπλακα για την ευρωπαϊκή αριστερά; Το μεσημέρι, άκουγα και τα πιθανά ονόματα των υπουργών (για τέτοια σιγουριά μιλάμε!) . Λίγο μετά, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εμφανίστηκε στο κανάλι που παρακολουθούσα και πήρα οριστικά την απόφασή μου: Ας γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς την ψήφο μου ! Στο κάτω-κάτω μια ζωή με τους «απέξω» είμαι !
Καλή ψήφο σε εσάς που έχετε αποφασίσει!