Τα χελιδόνια είναι αποδημητικά πτηνά με μήκος από 12 έως 22cm, οποία σκάνε μύτη στη χώρα μας και τα λοιπά PIGS κατά το μήνα Μάρτη , προκειμένου να αναπαραχθούν και να χέσουν. Έρχονται λοιπόν, πηδιούνται , γεννούν τα αυγουλάκια τους (4 έως 6 η κάθε μάνα) και μόλις αναπτυχθούν και τα νεογέννητα και μάθουν να πετάνε, φεύγουν για Αφρική, εκεί κατά το Σεπτέμβρη, αφού προηγουμένως έχουν κουτσουλήσει κάθε σπιθαμή Ελληνικής γης. Στην Ελλάδα πάλι, όλοι οι ρομαντικοί τα έχουν συνδυάσει με τον ερχομό της άνοιξης και κάνουν και χαρούλες μόλις τα δουν. Οι κυνηγοί πάλι, έχουν αποφανθεί ότι δεν τρώγονται (δυστυχώς) και απαξιούν να τα βάλουν στο σημάδι. Τα χελιδόνια λοιπόν δεν έχουν φυσικούς εχθρούς στη χώρα μας εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Στις εξαιρέσεις , ανήκουν οι νοικοκυρές που δεν τα αφήνουν να φτιάξουν φωλιές στις εισόδους των σπιτιών ή στα μπαλκόνια τους, παρά την κατακραυγή των πιτσιρικάδων και των ρομαντικών.

Η γυναίκα μου έχει μακρά παράδοση μαχών με τα εν λόγω πτηνά. Στο προηγούμενο σπίτι που μέναμε, το μπαλκόνι έμοιαζε με αεροδιάδρομο, αφού ήταν 10 μέτρα μήκος και 1 πλάτος. Την τελευταία χρονιά που θυμάμαι τη μάχη, τα χελιδόνια προσπαθούσαν να κτίσουν στο μπαλκόνι μας, δύο γκαρσονιέρες, ένα τριάρι και μια μεζονέτα. Η Γεωργία, εξαιρετικά ευαίσθητη σε θέματα πολεοδομικού σχεδιασμού, επί μια βδομάδα, γκρέμιζε με τη σκούπα-μπουλντόζα ότι έβρισκε μπροστά της από θεμέλια. Είχε κρεμάσει και 5-6 CDμε πετονιές (που να το φανταζόταν ο συχωρεμένος ο Καζαντζίδης) μπας και τρομάξει τα γαμοπούλια αλλά αυτά δε μασάγανε. Στο τέλος νικήσαμε, αφού τα χελιδόνια πείστηκαν να φτιάξουν τα σπίτια τους σε παρακείμενο εγκαταλελειμμένο σπίτι.

Φέτος πάλι, μένουμε στο ισόγειο ενός διώροφου σπιτιού και τα χελιδόνια αποφάσισαν να χτίσουν στη μέση της σκάλας που συνδέει τους ορόφους. Αφού λοιπόν μας έκοψαν τη χολή ένα βράδυ , όπου την ώρα που βάζω το κλειδί για να ξεκλειδώσω την εξώπορτα, μας την πέφτουν τρία μαζί που είχαν τρομάξει και προς στιγμήν νόμιζα ότι μας την έπεσαν ιπτάμενοι Πακιστανοί, η Γεωργία μαζί με την κυρία του από πάνω ορόφου, κήρυξαν πόλεμο που κράτησε έξι ημέρες. Στη διάρκεια των μαχών, είχαν κρεμάσει στο κλιμακοστάσιο σακούλες από SuperMarket, κορδέλες από κουτιά με γλυκά, τη Ρίτα Σακελλαρίου και μια συλλογή του DJTiesto(τα δύο τελευταία σε CD) . Ενώ λοιπόν όλη η γειτονιά γελούσε με το θέαμα που παρουσίαζε το σπίτι, οι γυναίκες κάθε απόγευμα κατέστρωναν νέα σχέδια αντιμετώπισης της κατάληψης , εμείς (οι σύζυγοι δηλαδή)  κάναμε ότι δεν τις ξέραμε και οι γείτονες έκαναν ότι μας πίστευαν – καλοί άνθρωποι !
Αφού λοιπόν πετύχαμε περηφανή νίκη, τα χελιδόνια αποφάσισαν να εκδικηθούν χρησιμοποιώντας τα σύρματα της ΔΕΗ που βρίσκονται μπροστά από το σπίτι, ως αποχωρητήριο των χελιδονιών της ευρύτερης περιοχής.
Στην αρχή δεν το είχα προσέξει, αλλά ένα πρωί βγαίνοντας από το σπίτι νωρίς, παρατήρησα ότι υπήρχε σχηματισμένη μια «σκατογραμμή» κατά μήκος του δρόμου μπροστά από το σπίτι. Κοιτώντας προς τα πάνω, είδα αμέτρητα χελιδόνια να είναι στοιχισμένα πάνω στα ηλεκτροφόρα σύρματα και να χέζουν σε απόλυτο συντονισμό, στο δρόμο και σε όσα αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα από τη δική μας μεριά.
Περιττό να σας πω, ότι όσοι άτυχοι είχαν παρκάρει εκεί, βρήκαν τα αυτοκίνητά τους αγνώριστα. Ένας γείτονας, παθών, μου είπε με συνωμοτικό τρόπο, ότι τα χελιδόνια κάνουν αυτή τη δουλειά έξι με επτά το πρωί και 7 με 8 το βράδυ, οπότε να προσέχω.
Δυστυχώς, την πληροφορία αυτή με τον ίδιο συνωμοτικό τρόπο την έδωσε σε όλους, οπότε τώρα παίζουμε το κρυφτό μεταξύ μας: Τι είναι προτιμότερο, να το φάει ο ήλιος ή οι κουτσουλιές; Επειδή στο παρκάρισμα και τη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, είπα κι εγώ να το αφήνω όπου νάναι και σκασίλα μου.
Όμως, τα χελιδόνια δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Σήμερα, νωρίς το απόγευμα, είχαν καλέσει για συμπαράσταση κι ένα-δύο γλάρους (στα σκατά των γλάρων έχω κάνει διατριβή) και μου έκαναν στο αμάξι «κάλυψη-απόκρυψη». Βγήκα να το πάρω να φύγω και σχεδόν δεν το γνώρισα. Τα γαμοπούλια έχουν προφανώς αποφασίσει να τιμωρήσουν  όσους με οποιονδήποτε τρόπο εναντιώνονται στη συγκατοίκηση μαζί τους.
Τώρα καταλαβαίνω από πού πήρε την ιδέα ο Χίτσκοκ για το θρίλερ που είχε γυρίσει με θέμα «Τα πουλιά». Ακόμα και τώρα που γράφω, δεν ξέρω αν τα πουλιά που βρίσκονται έξω από το παράθυρο, μου επιφυλάσσουν και άλλη δυσάρεστη έκπληξη!

Αν τις επόμενες τρεις μέρες δεν δείτε νέο post, φυλαχτείτε, έρχεται η σειρά σας!