Λίγες ημέρες μετά την εφαρμογή της τράπεζας θεμάτων, έχοντας διαβάσει πλήθος απόψεων συναδέλφων και μαθητών θέλω να συνοψίσω τα συμπεράσματα μου.

1. Κανένας, μα κανένας καθηγητής ή μαθητής δεν συμφωνεί με την ιδέα της τράπεζας θεμάτων ή/και με τον τρόπο εφαρμογής της ή/και με τη χρονική στιγμή της εφαρμογής της.

2. Είναι άδικο για τους μαθητές, αφού δεν εξασφαλίζει ίσους όρους συναγωνισμού. Η διαφορά επιπέδου μεταξύ θεμάτων είναι σε αρκετές περιπτώσεις εντυπωσιακή.

3. Φέρνει σε πολύ μειονεκτική θέση όσους μαθητές δεν έχουν σπίτι τους πρόσβαση στο διαδίκτυο, για να μην πω και όσους δεν έχουν εκτυπωτή με περίσσεια «μελάνια».

4. Φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τους διδάσκοντες όταν αναγκάζονται να βάλουν θέματα πολύ αυξημένης δυσκολίας σε σχέση με τις δυνατότητες των μαθητών τους. Αυτό έχει ήδη φέρει «παρατράγουδα»: Καθηγητές να δίνουν συμβουλές για το πώς να απαντηθούν τα θέματα. Ίσως λίγο αργότερα , όταν πια θα πάρουν τα γραπτά στα χέρια τους, να μπουν στον πειρασμό να πριμοδοτήσουν τα πιο χαμηλά από αυτά, προκειμένου να διορθώσουν την αδικία που γίνεται.

5. Την επόμενη χρονιά, εφόσον το σύστημα παραμείνει ως έχει, τα σχολικά εγχειρίδια, οι «στόχοι» του μαθήματος, ο προγραμματισμός της ύλης και η προσπάθεια πραγματικής διδασκαλίας θα πάνε στα σκουπίδια. Το μόνο για το οποίο θα ενδιαφέρονται οι μαθητές και όχι άδικα, θα είναι να τους επιλύεις τα θέματα της τράπεζας με συνέπειες που  μπορώ,  αλλά  δεν θέλω να φανταστώ.

6. Η παραπαιδεία και η αποστήθιση θα γνωρίσουν ημέρες μεγάλης δόξας, όπως τις εποχές που ο Αρσένης έβαζε τους μαθητές να δίνουν πανελλαδικές σε 14 μαθήματα.  Οι μισθολογικά καταβαραθρωμένοι καθηγητές θα πρέπει να είναι τέρατα ηθικής για να μην ενδώσουν στον πειρασμό να κάνουν μαθήματα στους ίδιους τους μαθητές τους, των οποίων τα γραπτά οι ίδιοι θα βαθμολογούν.

7. Το σύστημα να μπαίνει μια γνωστή άσκηση έχει ξαναδοκιμαστεί στο παρελθόν εδώ στην Ελλάδα ! Έβαζαν στις Πανελλήνιες υποχρεωτικά μια άσκηση από το σχολικό βιβλίο. Απέτυχε παταγωδώς και μέσα σε τρία χρόνια, οι ίδιοι που το επινόησαν για να χτυπήσουν την παραπαιδεία, το πήραν πίσω.  

8. Το χειρότερο από όλα: Δεν βλέπω με ποιο τρόπο το νέο σύστημα θα οδηγήσει σε ένα καλύτερο σχολείο. Πάλι προς τα πίσω θα πάμε.

Προτάσεις σε σχέση με την Τράπεζα θεμάτων; Έχω κι από αυτές.
1. Η τράπεζα θεμάτων πρέπει να μείνει, να ελεγχθεί και να υπάρχει συνεχής εμπλουτισμός της, με τον περιορισμό να μην μπαίνει θέμα μέσα από αυτήν, αλλά να λειτουργεί ως ένα δεύτερο σχολικό εγχειρίδιο που θα δίνει τον τόνο και το πνεύμα των ζητουμένων κάθε φορά.
2. Είναι αδύνατον πλέον να υπάρξουν Πανελλαδικές σε τρεις τάξεις, αφού οι διδάσκοντες τρέχουν αριστερά-δεξιά σε διάφορα σχολεία και συνεπώς είναι ανέφικτο να γράφουν όλοι οι μαθητές την ίδια μέρα σε όλη την Ελλάδα. Άρα; Αφήστε τις εξετάσεις σε ενδοσχολικό επίπεδο και τα θέματα στους διδάσκοντες, με την υποχρέωση τα θέματα να παίρνουν το ΟΚ από τον εκάστοτε σχολικό σύμβουλο ή μια επιτροπή ελέγχου σε κάθε νομό, για την επιστημονική τους ορθότητα, το βαθμό δυσκολίας τους και τη συμμόρφωση με το πνεύμα των αντίστοιχων θεμάτων της Τράπεζας. Σε περίπτωση αδυναμίας ή άρνησης του διδάσκοντα να εκπονεί κατάλληλα θέματα, να μπαίνουν θέματα από την Τράπεζα.  
3. Να υπάρχει υποχρεωτικά δειγματοληπτικός έλεγχος βαθμολογημένων γραπτών από όλα τα σχολεία , προκειμένου να προστατεύεται σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον η ίση αντιμετώπιση των μαθητών.
4. Τα θέματα των Πανελλαδικών να τα βάζουν μετά από κλήρωση την προηγούμενη ημέρα, καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα και έχουν αυξημένη εμπειρία και όχι οι ίδιοι και οι ίδιοι που έχουν τις καλύτερες διασυνδέσεις. Μπορεί να υπάρχει μια μόνιμη επιτροπή που θα ελέγχει αλλά δεν θα βάζει θέματα.
5. Θα πρέπει να υπάρξει διόρθωση των ωρών διδασκαλίας, των μαθημάτων που διδάσκονται και του προγράμματος σπουδών που θα ξεκινάει από το Γυμνάσιο και όχι από την Α΄ Λυκείου, προκειμένου το σχολείο να μπορεί να καλύψει χωρίς ιδιαίτερη «εξωτερική»  βοήθεια τους μαθητές. Δεν είναι δυνατόν από το 1998 να έχουμε τις ίδιες ώρες μάθημα , η δυσκολία των ζητουμένων να έχει πάει από το 3 στο 10 και να περιμένουμε να ανταποκριθεί το δημόσιο σχολείο.

Αυτά, μπορεί κατά την ταπεινή μου άποψη, να ανεβάσουν το επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας. Οι σοφοί βέβαια, είναι πιθανόν να έχουν διαφορετική άποψη και εγώ να έχω άδικο, όμως ένα είναι σίγουρο: Το σύστημα έτσι όπως φαίνεται να ξαναστήνεται,  δεν μπορεί να δουλέψει!