Πόσο γραφικοί μπορούμε να γίνουμε;;; Όσο μας επιβάλλει το συνδικαλιστικό μας όργανο, αυτό που πρόσφατα εξελέγη, με μειωμένη μεν πλειοψηφία, αλλά εξελέγη. Επαναστατική ανακοίνωση σήμερα με την οποία κηρύσσουν ανεπιθύμητο τον Ομπάμα… Είναι φορές που ούτε να σχολιάσει κανένας μπορεί τις γελοιότητες που υπογράφει στο όνομά μας το προεδρείο που έχει αναλάβει το franchise του ΠΑΜΕ για τους εκπαιδευτικούς. Έχουν γυρίσει το ρολόι του χρόνου στο 1975 και έχουν «ξεφύγει» πραγματικά… Μας καλούν και σε διαδήλωση στο Αργοστόλι , μήπως να κάψουμε και καμιά Αμερικάνικη σημαία για να δώσουμε ένα πιο πανηγυρικό τόνο στην σύναξη; Ή μήπως να στήσουμε ένα Λαϊκό Δικαστήριο, να βάλουμε και έναν έγχρωμο να παίξει το ρόλο του Ομπάμα και να τον δικάσουμε όπως έκανε ο συχωρεμένος Καζάκος στην περίφημη δίκη με την οποία το ΚΚΕ καταδίκασε τον Μπους κάποτε στο Σύνταγμα;;;

Οι άνθρωποι είναι πραγματικά στον κόσμο τους και το μόνο σίγουρο είναι πως όσο μας εκπροσωπούν καμιά ελπίδα δεν έχουμε να δούμε την οποιαδήποτε βελτίωση στις εργασιακές συνθήκες ή τους μισθούς μας.

Με το ΚΚΕ να έχει αναλάβει εργολαβικά την οποιαδήποτε αντίδραση στις δύσκολες μέρες που ζούμε, οι κυβερνήσεις και οι δανειστές μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν αποδειχθεί οι καλύτεροι προστάτες του συστήματος, υποδεικνύοντας και επιβάλλοντας τις μορφές αντίδρασης των εργαζομένων σε οποιοδήποτε κλάδο, εξασφαλίζοντας την ελάχιστη δυνατή ζημιά σε όσους επιβάλλουν τα επώδυνα για τον απλό κόσμο μέτρα. Για σκεφτείτε τι σας προτείνουν οι επαναστάτες:

Παράσταση διαμαρτυρίας στις αρχές (Βαριούνται και οι ίδιοι που πάνε, φανταστείτε όσους τους ακούνε…)

Πορείες διαμαρτυρίας στο πουθενά, πίσω από ντουντούκες με συνθήματα και τα γνωστά πανό.

Στάσεις εργασίας και μια 24-ωρη που και που, ίσα για να χαίρεται ο Υπουργός Οικονομικών για τα έξτρα έσοδα.

Όταν γίνεται καμιά μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα και φοβούνται ότι τα πράγματα μπορούν να εκτραπούν, φτιάχνουν και μια ανθρώπινη αλυσίδα περιφρούρησης των κυβερνώντων – μην ξεχνάτε πως είχαν κυκλώσει και προστατεύσει τη Βουλή όταν με το πρώτο μνημόνιο 50.000 αγανακτισμένοι κραύγαζαν «Να καεί , να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» : Το συνθηματάκι δεν ήταν δίστιχο , δεν ήταν του γούστου τους και δημιουργούσε κινδύνους για την καθεστηκυία τάξη…

Α, και βέβαια την άρνηση και το «όχι» σε οποιαδήποτε πρόταση από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Αρνητές της οποιασδήποτε εξέλιξης και αλλαγής, δεινόσαυροι που χαίρουν της απόλυτης προστασίας του συστήματος που καταδυναστεύει και ορίζει τις ζωές μας. Πιο συστημικοί από το ίδιο το σύστημα…

Να τους χαιρόμαστε και να μην ξεχνάμε να τους ψηφίζουμε…