Τον τελευταίο χρόνο, ο Αλέξης Τσίπρας αγωνίζεται να μας πείσει ότι από μέρα σε μέρα η κυβέρνηση πέφτει και ο επόμενος πρωθυπουργός είναι εκείνος. Ως αξιωματική αντιπολίτευση  μιας εξουσίας που κατέβασε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων σε εκείνο της δεκαετίας του 70, θα περίμενε κανένας ότι η επικράτηση του στις επερχόμενες εκλογές και με δεδομένη την απουσία τρίτου πόλου, θα ήταν εξασφαλισμένη. Οι δημοσκοπήσεις παρόλα αυτά τον έφερναν μέχρι μία μονάδα μπροστά το πολύ από τη ΝΔ. Κάπου εκεί βγαίνει ο Θεοδωράκης και το «Ποτάμι». Το νέο κόμμα, χωρίς καμιά οργάνωση, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς να υπάρχουν άλλα γνωστά πρόσωπα που να το υποστηρίζουν, ήδη είναι τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Ο Τατσόπουλος, μερικές μέρες μετά τα «γεννητούρια» δήλωσε ότι βλέπει με καλό μάτι τη νέα προσπάθεια. Αν συνέχιζε να το επαινεί πιθανότατα να το είχε ήδη «κάψει», όμως αυτό δεν συνέβη.
Ποιοι αλήθεια είναι οι ψηφοφόροι του;
Οι δημοσκόποι εκτιμούν ότι παίρνει πολλούς ψήφους από το ΣΥΡΙΖΑ (που ήταν κερδισμένοι από το ΠΑΣΟΚ , στο οποίο είχαν καταφύγει σαν δυσαρεστημένοι από τη ΝΔ ) , αρκετούς από τη ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ και λίγους ηρωικούς που είχαν μείνει στο ΠΑΣΟΚ. Εγώ απεναντίας πιστεύω ότι αυτοί που δηλώνουν εν δυνάμει ψηφοφόροι του «ΠΟΤΑΜΙ» είναι άνθρωποι αηδιασμένοι από τους πολυπροβεβλημένους κλασικούς πολιτικούς των μνημονίων και των αντιφάσεων. Είναι αυτοί που μέχρι πριν περάσει το «ΠΟΤΑΜΙ» και τους πάρει μαζί του, δήλωναν ότι δεν έχουν αποφασίσει ποιο κόμμα τους εκπροσωπεί ή δήλωναν πως δεν πρόκειται να πάνε να ψηφίσουν. Βρήκαν λοιπόν τον Σταύρο Θεοδωράκη:
Αρκετά προοδευτικός για να μην αισθάνονται γέροι, αρκετά συστημικός για να μην θεωρηθούν αναρχικοί, αρκετά έξυπνος για να μπορεί να πάρει συνέντευξη από την Αρβελέρ – όχι και τόσο όμως για να καταλάβει ότι τον πρόσβαλλε για την ανεπάρκειά του, σχετικά αναγνωρίσιμος λόγω τηλεόρασης και διαδικτύου, σχετικά άφθαρτος αφού δεν έχει διαχειριστεί δημόσιο χρήμα και κυρίως χωρίς «θέσεις» που να ενοχλούν και δόγματα τα οποία να δηλώνει ότι θα ακολουθήσει.
Προβάλλει λοιπόν ως διέξοδος σε όσους θέλουν να δείξουν την απαρέσκειά τους στο πολιτικό μας σύστημα. Όσο συνεχίζει σε χαμηλούς τόνους την προσπάθειά του, εκτιμώ πως θα αυξάνει το ποσοστό του, δείχνοντας έτσι και στον – αποδεδειγμένα πια – «λίγο» Αλέξη Τσίπρα πως θα μπορούσε να πορευτεί για να τον ψηφίσουμε και να απαλλαγούμε από αυτούς που κυβερνούν ερήμην μας.
Είμαι κι εγώ ένας από τους δυνητικά ψηφοφόρους του . Στην πορεία, εκτιμώ πως προσελκύει και σκεπτόμενους ανθρώπους, που όταν χρειαστεί θα βοηθήσουν στο να συγκεκριμενοποιήσει τις θέσεις ενός κόμματος που έρχεται να καλύψει μια πραγματική ανάγκη του εκλογικού σώματος.