Η αριστερή μας κυβέρνηση συνεχίζει να αντιστέκεται στους πιστωτές που ζητούν … τα πάντα. Έβαλε τις κόκκινες γραμμές της (τα ξανάπαμε αυτά) και τώρα έχει στυλώσει τα πόδια κάτω αρνούμενη να συζητήσει μειώσεις μισθών ή συντάξεων. Την ίδια στιγμή, έχει αποδεχτεί την αύξηση του ΦΠΑ σε μεγάλο μέρος προϊόντων και υπηρεσιών και απλώς παζαρεύει το ύψος της αύξησης καθώς και τα προϊόντα που θα έπρεπε –ίσως- να εξαιρεθούν.
Οι εκπρόσωποί της, μας εξηγούν σε όλους τους τόνους πόσο καλοί διαπραγματευτές είναι και πόσο προστατεύουν τα συμφέροντα των οικονομικά ασθενέστερων, αφού αρνούνται να μειώσουν και άλλο τους μισθούς.
Αν δεν είναι ηλίθιοι, τότε προσπαθούν να μας δουλέψουν – χωρίς να μπορώ να αποκλείσω να συμβαίνουν ταυτόχρονα αυτά τα δύο. Αν ο ΦΠΑ αυξηθεί μεσοσταθμικά κατά 5-7% στα προϊόντα που χαρακτηρίζονται βασικά αγαθά, αυτό είναι για τους αδύνατους οικονομικά, ισοδύναμο με μείωση του μισθού ή της σύνταξής τους κατά 4-6% περίπου. Σκεφτείτε ότι μια οικογένεια με εισόδημα 600€ χρησιμοποιεί το σύνολο του εισοδήματός της για την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών που θα αυξηθούν οι συντελεστές τους, συνεπώς θα επιβαρυνθεί με το σύνολο της αύξησης, ενώ μια άλλη οικογένεια με εισόδημα ας πούμε 2500€, χρησιμοποιεί σημαντικό μέρος αυτών για αγορά ειδών που ήδη βρίσκονταν στον ανώτατο συντελεστή και συνεπώς δεν θα αυξηθούν κατά το ίδιο ποσοστό τα χρήματα που δαπανά.
Σε απλά ελληνικά, η αύξηση των έμμεσων φόρων είναι το πλέον άδικο μέτρο για τους μη έχοντες, θα μεγαλώσει δηλαδή κι άλλο την ψαλίδα μεταξύ των εισοδημάτων.
Όταν οι Έλληνες ψήφιζαν τον Τσίπρα για να κυβερνήσει, προσδοκούσαν (πέραν του ότι ξεφορτώθηκαν τους «γνωστούς») κάποια μέτρα άμεσης ανακούφισης:
Την  κατάργηση του ΕΝΦΙΑ (ήδη εγκαταλείφθηκε).
Την αύξηση των κατώτατων μισθών (την ξεχνάμε για ένα τουλάχιστον χρόνο).
Την αύξηση του αφορολόγητου ποσού (την ξεχνάμε για ένα τουλάχιστον χρόνο).
Το σκίσιμο των μνημονίων (δεν το είχαν πιστέψει οι περισσότεροι και δικαιώνονται).
Την σκληρή διαπραγμάτευση ή/και τη ρήξη με τους εταίρους μας («δεν ήταν ποτέ στην ατζέντα μας» δήλωσε προχθές μόλις ο Μενανί)
Τα όποια καινούρια μέτρα θα επιβάρυναν τους οικονομικά ισχυρούς (δεν το ξανακούσαμε και φυσικά δεν έγινε ποτέ).

Στα παλαβά που έχουμε ακούσει μέσα στους τέσσερεις μόλις μήνες διακυβέρνησης (κρυφές κάμερες σε νοικοκυρές και τουρίστες, διπλό ΦΠΑ ανάλογα με τον τρόπο πληρωμής, ειδικός φόρος ανά συναλλαγή(!) σε τράπεζες) έχουμε και τις κορώνες για τα κανάλια «της διαπλοκής» : Τα κανάλια να πληρώσουν για τις συχνότητες που τους έχουν δοθεί. Μα αν λειτουργούν παράνομα γιατί τα αφήνετε; Αν χρωστάνε χρήματα και δεν πληρώνουν, γιατί δεν προβαίνει το κράτος σε κατασχέσεις και κλείσιμο των ιδιοκτητών τους στη φυλακή;
Αν λείπουν χρήματα από τα ταμεία και τη διαπραγμάτευση, γιατί δεν αυξάνετε τη φορολόγηση στα σχετικά υψηλότερα εισοδήματα και δεν βάζετε έκτακτες εισφορές στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως θα έκανε μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση, αντί να αυξάνετε το ΦΠΑ;

Από τον τρόπο που έχετε επιλέξει να κυβερνάτε τη χώρα μέχρι στιγμής, σίγουρα δεν είστε «αριστερή» κυβέρνηση. Δεν είμαι καν σίγουρος αν είστε κυβέρνηση.
Πάντως ούτε δεξιοί είστε. Τείνω να πιστέψω πως είστε αδέξιοι περαστικοί από την εξουσία, σαν και κείνους τους τύπους στα καφενεία : «Με κάνεις εμένα πρωθυπουργό για ένα μήνα; Δεν χρειάζομαι παραπάνω!» . Ούτε εγώ.