Είχα γράψει λίγο καιρό πριν για το Μαρινάκη τα καλύτερα, αλλά ήρθε και η ώρα του δικού μας «Μαρινάκη» και το όνομα αυτού Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Πρόεδρος – δυστυχώς – του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ. Ένας νεαρός που χάρη στα χρήματα του μπαμπά και του μπάρμπα του, βρέθηκε στο τιμόνι της ενδοξότερης ίσως σύγχρονης ευρωπαϊκής ομάδας μπάσκετ. Πρόσφατα, η ομάδα έφαγε ένα τεράστιο πρόστιμο γιατί ο Δημητράκης βγήκε στα μέσα ενημέρωσης να ξεσπαθώσει με βαριές κουβέντες κατά του προέδρου της FIBAκαι του Έλληνα αρχιδιαιτητή Κώστα Ρήγα.

Νόμιζε ότι μιλούσε σε κανένα γηπεδάκι της επαρχίας για τον πρόεδρο της αντίπαλης ομάδας. Του κόστισε βέβαια του ίδιου κάτι παραπάνω, αλλά το πλήγμα στη σοβαρότητα της ομάδας δεν πληρώνεται.

Ένα μήνα μετά, τον βρίσκουμε στο ΣΕΦ. Πρώτος τελικός ΟΣΦΠ-ΠΑΟ . Ο Δημητράκης πίσω και δεξιά από το ένα καλάθι, να φωνάζει, να παρατηρεί, να διαμαρτύρεται, να πανηγυρίζει και παράλληλα να καπνίζει – στη ζούλα αυτό το τελευταίο. Με λίγα λόγια να συμπεριφέρεται ως οπαδός που με κάποιο γλείψιμο βρέθηκε στο γήπεδο. Βέβαια είχε και τρεις – τέσσερεις γύρω του να τον προσέχουν μήπως και οι αντίστοιχοι οπαδοί του ΟΣΦΠ του την πέσουν και δε μείνει τίποτα από τον τζάμπα μάγκα.
Σήμερα, ο ίδιος στην αντίστοιχη θέση να κάνει τα ίδια και χειρότερα. Ρίχνει σε μια φάση μια φοβερή τάπα ο GIST, πωρώνεται ο τεράστιος σκουρόχρωμος και αρχίζει να κάνει σαν πρωτόγονος που γλίτωσε τη φυλή του από τον τοπικό δεινόσαυρο και ο Δημητράκης που βρίσκεται κοντά, αντιδρά με παρόμοιο τρόπο (βέβαια δεινόσαυρο αποκλείεται να είχε σκοτώσει – το πολύ πολύ να είχε τρομάξει κανένα πουλοσαυράκι).
Που είναι οι καλές εποχές, όπου ο πρόεδρος Θανάσης Γιαννακόπουλος παρακολουθούσε το παιχνίδι από τα θεωρεία των επισήμων και οι πανηγυρισμοί  ή οι διαμαρτυρίες του είχαν τελείως διαφορετική μορφή και σημασία. Βέβαια, φορούσε και τις περίεργες γραβατούλες (λες και ήταν από καλάθι της προηγούμενης δεκαετίας), είχε και κάτι γιαλούμπες που ήταν προσβολή του στυλ, αλλά εντάξει: Η αστυνομία μόδας είχε βάζελο διοικητή και την είχε γλιτώσει.
Ο αδελφός του, ο Παύλος δεν πήγαινε καν στο γήπεδο σε κρίσιμους αγώνες, η καρδιά του δεν θα το άντεχε. Οι άνθρωποι όμως ήταν αξιοπρεπείς. Δεν προκαλούσαν με χαζοδηλώσεις, δεν έβριζαν Θεούς και δαίμονες, δεν έκαναν την ομάδα «ρόμπα» με τη συμπεριφορά τους. Έτσι, ο ΠΑΟ πήρε 6 Ευρωπαϊκά.

Εμείς οι Παναθηναϊκοί, εδώ και πολύ καιρό ζούμε την απόλυτη ξεφτίλα σε επίπεδο διοικήσεων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Σίγουρα βέβαια, ο πιο επικίνδυνος είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος , εξαιτίας του ότι η ομάδα μπάσκετ εξακολουθεί να είναι μια μεγάλη ομάδα, ενώ η αντίστοιχη του ποδοσφαίρου έχει περιέλθει σε πλήρη ανυποληψία.
Μπορεί ο ΠΑΟ να πάρει το πρωτάθλημα, όμως η ομάδα με αυτόν τον Πρόεδρο δεν πιστεύω ότι μπορεί καν να πλησιάσει τις πορείες των προηγούμενων ετών. Ελπίζω ο μπαμπάς και ο θείος του – που φαντάζομαι ότι βλέπουν τα ξεφτιλίκια – να τον «μαζέψουν» εγκαίρως.

Βέβαια, δεν μπορώ να μην σχολιάσω και τους δύο τελικούς που έχουμε δει μέχρι τώρα. Στον πρώτο αγώνα ο θρύλος πέτυχε 51 πόντους. Στο δεύτερο και εκτός έδρας παρακαλώ , έφθασε τους 52. Δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε: Είναι σχεδόν σίγουρο ότι με την ανοδική πορεία που έχει, στον επόμενο αγώνα θα πετύχει 53, ίσως και 54 πόντους και όπως λένε και κάποιοι φίλοι “Τίποτα δεν έχει τελειώσει” !