Τι ζούμε… Εξ αποστάσεως εκπαίδευση με απουσίες για τους μαθητές (άρα υποχρεώνονται να δίνουν το παρόν) και να πρέπει να προχωρήσεις την ύλη(εύκολο) , να την καταλάβουν (δύσκολο) και να πρέπει να συμμετέχουν ενεργά , ανεβάζοντας απαντήσεις στο e-class (πολύ δύσκολο!!!).

Η μεγαλύτερη φάση, είναι οι δικαιολογίες που επιστρατεύουν για να μπορούν να αποφεύγουν την ενεργή συμμετοχή. Διαβαθμισμένα, από τους πιο αδιάφορους προς τους πιο «σεμνούς» :

• Δε λειτουργεί το μικρόφωνό μου και το internet μου είναι αργό. (Δεν απαντάω σε τίποτα, αν επιμένεις στο chat θα περιμένεις μέχρι να με πάρει τηλέφωνο κάποιος συμμαθητής μου να μου πει τι να γράψω!).
• Ο ήχος/εικόνα κάνει διακοπές. (Ατάκα μαθήτριας: Κύριε , μου κολλάτε πολύ σήμερα!)
• Μπερδεύομαι με το χεράκι/chat/unmute.
• Με «πετάει» έξω/δεν με αφήνει να μπω.

Το καλύτερο που μου έγραψε μαθητής μου:
-Δεν λειτουργεί το μικρόφωνο και τα ηχεία μου, η εικόνα έχει κολλήσει, τι να κάνω;
– Διακοπές;;!;

Ας πάμε και λίγο στις «φυλές» τις δικές μας , των εκπαιδευτικών. Να ξεκινήσω με τα «e-θύματα», όπου ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από το σοκ που μου έχουν προκαλέσει οι αναρτήσεις τους στο fb σε μια ομάδα που λέγεται «εξ αποστάσεως εκπαίδευση». Αναρτήσεις που ξεκινούσαν για μικροπροβλήματα του στυλ «κάποιες φορές δεν με ακούνε καλά» , «κάποια παιδιά δυσκολεύονται να συνδεθούν» μέχρι το mega hit: «Μπήκε στο μάθημα μου κάποιος που δεν ήταν μαθητής μου, που ήθελε να κάνει πλάκα/με έβρισε/μου δυσκόλεψε το μάθημα/πήρε τον έλεγχο του υπολογιστή μου/ έβαλε μουσική , μου έκλεψε την πιστωτική, βίασε την γυναίκα μου και παραβίασε τα προσωπικά μου δεδομένα».
Και μένω να αναρωτιέμαι: Γιατί ηλίθιέ/ηλίθιά μου δεν τον πέταξες έξω μέσα στα 10 πρώτα δευτερόλεπτα;;; γιατί του έδωσες το δικαίωμα (μόνο εσύ, ο host, μπορείς να το κάνεις) να γίνει εκείνος cohost/presenter και να σου κάνει το μάθημα μπουρδέλο;;;; Η μόνη απάντηση που μπορώ να βρω, είναι γιατί δεν ήξερε (και δεν είχε ενδιαφερθεί να μάθει!) πώς να το κάνει. Είναι αυτοί οι τύποι που ανά δύο λεπτά διακόπτουν το – όποιο – μάθημα κάνουν, για να ρωτήσουν: «Ναι, με ακούτε;;;» , αγνοώντας ότι ο μόνος που έκανε καριέρα με αυτήν την ατάκα είναι ο Σεφερλής!

Η δεύτερη μεγάλη φυλή ήταν οι «e-ευαίσθητοι»:
– Τι θα γίνει αν ένας μαθητής δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο; Θα μείνει εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας συνάδελφοι, μην το κουράζουμε με μαλακίες του Κεραμεωστυλ: Μπορούν να πάρουν από σταθερό τηλέφωνο και λοιπές  παπαριές.
– Δεν είναι άδικο για το μαθητή; Ναι, είναι. Τι πρέπει να γίνει; Να μην κάνουμε σε κανέναν;
– Όχι, να φροντίσει το Υπουργείο. Ναι , για να φροντίσει πρέπει να ξέρει ποιος είναι. Να το αναφέρει στο σχολείο του!
– Όχι, αυτό είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων γιατί θα πρέπει να δώσει λογαριασμό στο σχολείο για την οικονομική/οικογενειακή του κατάσταση. Αδιέξοδο.

Η τρίτη φυλή, είναι οι «experts»:
Έχουν μια απάντηση για οποιοδήποτε τεχνικό πρόβλημα (χρησιμότατο!) αλλά και φοβερές εναλλακτικές προτάσεις, διανθισμένες με τους κατάλληλους αγγλικούς όρους: «Μπορούμε να χρησιμοποιούμε το quizz για να φτιάχνουμε tests κάνοντας share με googledocs ή με poll questions που μπορούμε να κάνουμε copy στο zoom και με τη χρήση άλλων plattforms να φτιάχνουμε και μερέντα στα διαλλείματα βάζοντας μουσική στο lobby από youtube , safe επιλογή» . Ώπα φίλε! Πρωτοβάθμιες εξισώσεις θέλουμε να διδάξουμε , όχι προσομοίωση εκτόξευσης διηπειρωτικού πυραύλου, ούτε να φάμε 5 ώρες μπροστά σε μια οθόνη για να εξηγήσουμε το Πυθαγόρειο που το έδειχνε με πετραδάκια ο διάσημος πρόγονος!

Επόμενη μεγάλη ομάδα είναι οι «Κεραμέως/Κούλη θέλατε». Σε αυτούς φταίνε τα πάντα. Ξεκινάνε τη μέρα τους ευχόμενοι να μην λειτουργήσει το Webex, να «πέσει» το ΠΣΔ, να βρεθούν δέκα μαθητές από τον οικισμό τσιγγάνων του Άνω Προφήτη Ηλία που χάνουν το μάθημα γιατί οι πατεράδες τους έκλεψαν μεν υπολογιστές αλλά δεν ξέρουν να τους λειτουργήσουν, να κηρύξει πανσυμπαντική απεργία η ΟΛΜΕ για να πέσει ο Κούλης, να καταλάβουν οι μαθητές το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να πέσει ο Κούλης, να καεί το i-phone της Κεραμέως και του Κούλη μαζί και να πέσει ο Κούλης. Άπαιχτοι.

Προτελευταία ομάδα είναι οι οπαδοί της ήσσονος προσπάθειας και οι συνδικαλιστές (δεν ξέρω ποια ομάδα είναι υποσύνολο ποιας…). Αυτοί απλά βαριούνται. Δεν γουστάρουν την εξ αποστάσεως, τη δια ζώσης, τα μεγάλα τμήματα, τα μικρά τμήματα, το πρόγραμμα σπουδών, τίποτα. Απλά είναι συνταξιούχοι που προσποιούνται πως δουλεύουν μέχρι να τους απονείμει τη σύνταξη το δημόσιο για να εξηγούν μετά πόσο αγωνίστηκαν για την δημόσια παιδεία.

Τελευταία ομάδα – και ευτυχώς πολυπληθέστερη – είναι όσοι προσπαθούν, χωρίς κραυγές, χωρίς αφορισμούς, να κάνουν το καλύτερο με τα όποια μέσα διαθέτουν για τους μαθητές τους. Αυτοεπιμορφωμένοι στην εξ αποστάσεως, με πολύ προσωπικό κόπο και αίσθημα ευθύνης να προσπαθούν κάθε μέρα να τα καταφέρουν καλύτερα. Αυτοί που κρατούν όρθια, όσο γίνεται, τη δημόσια Παιδεία.

Ας μην μιλάμε για τους μαθητές που προσπαθούν να λουφάρουν. Τα παιδιά είναι εικόνα της κοινωνίας μας. Ας κοιτάξει ο καθένας από εμάς πως μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές του, με την προσπάθειά του, την κατάρτισή του και το ενδιαφέρον του. Τα παιδιά θα ακολουθήσουν, γιατί ακόμα και οι πιο «κακοί» μαθητές μπορούν, αν βρούμε τρόπο να τους κινητοποιήσουμε, να τους ενθουσιάσουμε, να τους δείξουμε τον δρόμο , μπορούν , να γίνουν καλύτεροι!