Τρίτη Γυμνασίου. Προειδοποιημένο επαναληπτικό διαγώνισμα στις ταυτότητες. Τους έχω επανειλημμένα τονίσει πως θα τους βάλω μία απόδειξη ταυτότητας – από αυτές που είχαν λύσει και με τα χεράκια τους μέσα στην τάξη.

Διορθώνω τα γραπτά: Από 39 μαθητές, οι 15 μόνο έκαναν σωστά την απόδειξη. Οι 21 έγραψαν άλλα αντί άλλων ή τίποτα και βρέθηκαν και 3 μαθητές που μου έγραψαν δίπλα στην εκφώνηση τη λέξη «Σωστό» – και ηρέμησα γιατί είχα και τις αμφιβολίες μου αν την είχα γράψει σωστά.
Προσέξτε τώρα: Οι ίδιοι τρεις μαθητές, σε άλλο ερώτημα που τους ζήταγε να αποδείξουν ότι μια παράσταση βγάζει αποτέλεσμα – ας πούμε 32 – αυτοί έβγαζαν άλλο νούμερο, άσχετο, αλλά μου έγραφαν πως το δικό τους είναι το σωστό.

Πραγματικά, τέτοια μαζική επίδειξη αδιαφορίας δεν έχω ξανασυναντήσει. Είναι φοβερό πως προσπαθούν να κατεβάσουν τον πήχη των πραγμάτων που πρέπει να ζητούμε, καθώς και το πόσο αποφασισμένοι είναι να μην καταλάβουν τίποτα – τους αρκεί να ψιλομπαλώνουν καμιά ασκησούλα με ό,τι τους έχεις πει εκείνη τη στιγμή.

Η νέα γενιά μαθητών έχει επηρεαστεί από παιχνίδια όπως το «ΚΙΝΟ» , το «ΤΖΟΚΕΡ» και το «ΣΤΟΙΧΗΜΑ». Τους βάζεις ένα πρόβλημα και αρχίζουν να ανακατεύουν στο μυαλό τους τα διάφορα νούμερα και να σου πετάνε τα αποτελέσματα που βγάζουν το ένα πίσω από το άλλο μπας και πετύχουν το σωστό. Στην προσπάθειά τους αυτή, είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα: Χθες, οι εξωγήινοι της Δευτέρας, πολλαπλασίαζαν τιμές εισιτηρίων μεταξύ τους, τα χρόνια που πέρασαν με την ηλικία τους και πρόσθεταν ημέρες στα μεροκάματα που ήταν σε ευρώ!
Όταν τους το επισημαίνεις, απλά χαμογελούν με ύφος «Τραγούδα εσύ, ξέρουμε εμείς πράγματα που δεν ξέρεις». Επίσης, όταν τους κάνεις παρατήρηση μέσα στην τάξη για την αδιαφορία που δείχνουν και την άρνηση να δουλέψουν στο σπίτι εξασκούμενοι, βλέπεις πως απλώς ανυπομονούν να τελειώσεις τον «εξάψαλμο» , αλλά δεν τους αγγίζει η ουσία των όσων λες.

Πιστεύω πραγματικά τον παρακάτω «αφορισμό»:
« Προσπάθησε να σε αγαπούν οι μαθητές σου. Αν δεν το καταφέρεις, προσπάθησε να σε θαυμάζουν. Αν ούτε αυτό μπορείς, προσπάθησε να κερδίσεις το σεβασμό τους. Αν ούτε αυτό καταφέρεις , φρόντισε τουλάχιστον να σε φοβούνται.»
Μέχρι στιγμής, μόνο μία φορά , σε τεχνικό λύκειο με ενήλικους μαθητές είχα φτάσει στην τελευταία επιλογή. Θα λυπηθώ πολύ αν αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω το φόβο του βαθμού για να πείσω ολόκληρες τάξεις να μάθουν τα στοιχειώδη.

Όμως, θα επιμείνω μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο για να τα μάθουν: Είναι υποχρέωσή μου απέναντι στους ίδιους, τους κηδεμόνες τους και την Πολιτεία που με πληρώνει για να κάνω αυτό το λειτούργημα και θα την εκπληρώσω, ακόμα και αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσω προσεγγίσεις και μεθόδους που μέχρι δύο χρόνια πριν δεν υπήρχαν ούτε ως σκέψη.

Οι εξωγήινοι δεν θα μολύνουν και όλους τους υπόλοιπους. Ο πόλεμος ενάντια στην αμάθεια, την αδιαφορία, τον ωχαδερφισμό και τους οπαδούς της ήσσονος προσπάθειας έχει ξεκινήσει. Τα alien που έχουν κυριεύσει παιδικά μυαλά πρέπει να εξοντωθούν!