Κυριακή μεσημέρι, με κλασικό κυριακάτικο «ψητό στο φούρνο» σερβιρισμένο και εκεί που περιμένω να ακούσω στις ειδήσεις για την Ισπανία και το πόσα δις € θα χρειαστούν για τις τράπεζές τους, τσουπ! Εκλογές 2012, ο Βενιζέλος στο γυαλί. Δίπλα του η «πριγκίπισσα Φώφη» έτοιμη και βαμμένη για το πανηγύρι της Παναγιάς της πρασινοσκέπαστης. Θα εξαγγείλει λέει 8 προτάσεις για την επόμενη μέρα των εκλογών.
Αρχίζει να μιλάει ο ευτραφής στους δημοσιογράφους που τον ακούν(;) φανερά αδιάφοροι για τις γενικότητες και τα ευχολόγια που διατυπώνει ο «Μόνος Υπουργός Οικονομικών στον Κόσμο (ίσως και στο Σύμπαν) που πέτυχε τέτοια μείωση χρέους» . Η πολυλογία του διαρκεί πάνω από είκοσι λεπτά, ενώ το ύφος του μεταλλάσσεται : Από την αγνή απορία – γιατί δε με ψηφίζετε αφού είμαι ο καλύτερος – στην επίθεση: Πως τολμάτε μυρμήγκια να μου αρνείσθε εμένα του τιτανομέγιστου της Πολιτικής την ψήφο σας. Εγώ στο μεταξύ έχω σκεφθεί να αλλάξω κανάλι, αλλά τα χέρια μου είναι λαδωμένα από το ψητό που έχω τσακίσει και τα παιδιά βαριούνται χειρότερα κι από τους δημοσιογράφους που τον ακούνε.
Φανταστείτε ότι μετά το τέλος της ομιλίας του, οι δημοσιογράφοι του ΠΑΣΟΚ τον ρώταγαν για τα εσωκομματικά και για το τι σκοπεύει να κάνει αν το ποσοστό του κόμματος στις επικείμενες εκλογές είναι μονοψήφιο. Στις προτάσεις του, περί κυβέρνησης «συνευθύνης» ουδείς έδωσε σημασία ! Τόσο ανάλγητοι…
Η ίδια η λέξη είναι προσωπικό του κατασκεύασμα (το Word τη βγάζει λάθος! ) για να αντικαταστήσει την περίφημη κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητος» , αλλά ούτε για αυτό βρέθηκε να τον συγχαρεί κανένας…
Δυστυχώς , ο Βενιζέλος δεν έχει συνειδητοποιήσει πως είναι καμένο χαρτί.
Ο ασφαλέστερος τρόπος να ακυρώσει κάποιος ακόμα και το πιο σωστό μέτρο, είναι να βάλει το Βενιζέλο να το προτείνει, αυτή είναι η απήχηση που έχει στην Ελληνική κοινωνία. Αν κάνανε γκάλοπ για το ποιος είναι ο πιο αντιπαθητικός αρχηγός, θα έβγαινε αυτοδύναμος ακόμα και με απλή αναλογική.
Λιγότερο καμένος αλλά σίγουρα άχρηστος ο Αντώνης Σαμαράς. Οι νεοδημοκράτες θα τον ψηφίσουν από ανάγκη, τι να κάνουν; Να ψηφίσουν τον Καρατζαφέρη που μέχρι και ο μπουμπούκος τον έφτυσε, τον Καμμένο που έχει μπερδέψει το κόμμα του με περιφερόμενο θίασο ή το δεινόσαυρο Μάνο με τη φαντασίωση της γεροντοκόρης Τζήμερο;
Από τα υπόλοιπα κόμματα, το ΚΚΕ δε θέλει να κυβερνήσει. Γουστάρει να είναι αντιπολίτευση ώστε να μπορεί να διαδηλώνει και να συσπειρώνει τους οπαδούς του, προκειμένου να αυξήσει το εκλογικό του ποσοστό, ώστε να δυναμώσει η φωνή του και μετά να ξαναοδηγήσει τη χώρα σε εκλογές όπου δεν θα θέλει να κυβερνήσει, αλλά να είναι στην αντιπολίτευση ώστε να διαδηλώνει και να συσπειρώνει τους οπαδούς του και τον έκαψα τον εγκέφαλο, άστο.
Η ΔΗΜΑΡ είναι μια ήρεμη μικρή δύναμη που ελπίζει να είναι ρυθμιστής και να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που θα κάνει η ΝΔ και το ΠαΣοΚ, ή ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠαΣοΚ ή ο Φούφουτος κι ο ξεσκούφωτος, αρκεί που θα είναι ρυθμιστής.
Οι Οικολόγοι και το ΛΑΟΣ απλά δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Η Χρυσή Ζύμη και η Χρυσή Αυγή είναι για όσους βαριούνται να μαγειρέψουν και για όσους βαριούνται να σκεφτούν , αντίστοιχα.
Είναι λοιπόν φανερό πως όσοι θεωρούν ότι η χώρα πρέπει να αποκτήσει κυβέρνηση, έχουν μόνο μία επιλογή-δυστυχώς η επιλογή αυτή είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με το φωτισμένο αρχηγό Αλέξη Τσίπρα. Αν ήταν κατάστημα θα ήταν Super Market με προσφορές σε ληγμένα δικά του προϊόντα αμφίβολης ποιότητας (ανασύσταση του τεράστιου δημόσιου τομέα , καμιά κουβέντα για αξιοκρατία, αυξήσεις στους μισθούς μας από τις καταθέσεις μας κ.λ.π).
Φανταστείτε σε τι απόγνωση έχουν οδηγήσει όλους μας τα δύο μεγάλα κόμματα : Μας σπρώχνουν να ψηφίσουμε για Πρωθυπουργό της χώρας έναν άνθρωπο που δεν είναι καν σε θέση να «μαζέψει» τους δικούς του, όχι να κάνει κουμάντο σε μια χώρα που παραπαίει… . Ο ίδιος ο Τσίπρας που βλέπει την καυτή πατάτα να έρχεται στα χέρια του, προσπαθεί από προχθές να τρομάξει τους αναποφάσιστους με κάθε τρόπο: Δήλωσε ότι δε γουστάρει να αξιοποιηθεί οικονομικά το Ελληνικό, ότι οι μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας πρέπει να μπορούν να φέρουν και τις οικογένειες τους εδώ (ας φέρουν τουλάχιστον τις γυναίκες τους να μην «πηδάνε» εμάς) και τις ημέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, θα αμολήσει τον Στρατούλη, το Μήλιο και τον Γλέζο στα κανάλια. Η επιχείρηση «Προς Θεού, μην με κάνετε Πρωθυπουργό» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Θα αντισταθώ. Θα ψηφίσω ΔΗΜΑΡ – ρυθμιστή και θα περιμένω τις επικείμενες αλλαγές ηγεσίας και φιλοσοφίας στα άλλα κόμματα. Ελπίζω , για λίγο ακόμα.