Το μικρό Αλέξη πρέπει να βρει άλλα ψεμματάκια για να παίξει με τον ζαλισμένο λαό.
Αναρωτιόμουν πόσο ευκολόπιστοι μπορούν να αποδειχθούν κάποιοι άνθρωποι, ώστε να πιστεύουν όσα “κουφά” έχει πει ο Τσίπρας και οι “συνιστώσες” του όλες αυτές τις ημέρες.
 Στο μεταξύ είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε όλες τις συνιστώσες , αφού δεν μπορούν να βρουν τη συνισταμένη τους !
Παρόλα αυτά, κάποιοι πιστεύουν ότι με ένα μαγικό τρόπο, μόλις εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορέσουν να μετατρέψουν την παπαρολογία σε πολιτική πράξη , να πείσουν τους δανειστές  να συνεχίσουν να μας δανείζουν ώστε μόλις “πατήσουμε λίγο στα πόδια μας” να τους πούμε πάρτε τους (τεράστιους, στρογγυλούς και Ελληνικούς) γενετήσιους αδένες μας , μπορούν ακόμα και να βγάλουν γουρούνια ζωντανά επεξεργαζόμενοι κατεψυγμένα χοιρινά λουκάνικα!

Υπάρχει όμως εξήγηση  για όλη αυτή την ευκολοπιστία: Όπως  οι βαριά άρρωστοι και  το περιβάλλον τους, γίνονται ευάλωτοι σε όποιον μπορεί να τους δώσει κάποια ελπίδα, έτσι και εμείς. Έχοντας βαθύτατα απογοητευθεί και προδοθεί από τα κόμματα εξουσίας, αναζητούμε σανίδα σωτηρίας σε όποιον μας τάξει το πιο απίθανο ! Αφού είναι να ονειρευτούμε, ας ονειρευτούμε τουλάχιστον τον πιο x-large μάγκα που μας παραμυθιάζει.

Κάποτε οι άρρωστοι έτρεχαν να προμηθευτούν το “νερό του Καματερού”, να προσκυνήσουν το “άλλοιωτο” (λόγω τσιμέντου) λείψανο ενός άμοιρου μοναχού κάπου στη Λάρισα, να κάνουν μετάνοιες μπροστά από την “εικόνα της Παναγιάς της παϊδιακιώτισσας” που δάκρυζε.
Τώρα έχουμε φθάσει σε ένα άλλο άκρο. Όταν μιλάς με ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και τους αναλύσεις κάποιες από τις αντιφάσεις και τα ψέμματα του Αλέξη, σου αντεπιτίθενται με τη μία:

– Δηλαδή τι να ψηφίσω; ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που μας έφεραν εδώ, τον Καμμένο που προσπαθεί να κάνει συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και δεν ξέρει τι του γίνεται, τον Κουβέλη που είναι το αριστερό δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ ή το ΚΚΕ με την Παπαρήγα με το σκελετό του Στάλιν αγκαλιά που τη σκιάζομαι; Δεν υπάρχει τίποτα, το κατάλαβες; Αν υπάρχει μια ελπίδα, λέγεται Τσίπρας.  

Η απάντηση υπάρχει, αλλά μόλις την ακούσουν δεν πείθονται ούτε να την εξετάσουν.


Είμαστε μυστήριος λαός , μα το Θεό. Μιλάς με ανθρώπους που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ την τελευταία φορά (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι που δεν είναι λαμόγια) και έχουν να σου πουν δέκα ιστορίες ο καθένας για πρώην Πασόκους που εκμεταλλεύτηκαν, βούτηξαν, διορίστηκαν από το παράθυρο και τώρα την “έκαναν” με ελαφρά πηδηματάκια. Μιλάς με στερημένους από εξουσία Νεοδημοκράτες και σου λένε για τα λαμόγια και τους ψεύτες της δικής τους παράταξης.
Όμως, συνεχίζουν να ψηφίζουν το κόμμα που ψήφιζαν και το οποίο κατηγορούν , μα όταν τους ρωτάς γιατί, απαντούν ως εξής:

•  Έτσι “από ιδεολογία” .
  Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι θέμα ιδεολογίας, γιατί εκείνοι είναι σταθεροί ενώ τα κόμματα τους έχουν μετακινηθεί και πολύ μάλιστα. Πιθανόν να είναι η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής μας ζωής – οπαδοί της ίδιας ομάδας μέχρι να πεθάνουμε.
• Γιατί οι άλλοι είναι καλύτεροι;Σε αυτό ίσως έχουν κάποιο δίκιο, γιατί αυτοί όταν λένε άλλοι εννοούν κάποιο από τα δύο “μεγάλα” κόμματα. Οι περισσότεροι Έλληνες θέλουν να είναι με το νικητή των εκλογών, άντε και με την αξιωματική αντιπολίτευση, οτιδήποτε λιγότερο τους χαλάει. Περιμένετε να δείτε πόσο πιο κάτω θα πάει το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογέςγια να καταλάβετε.
• Δε γνωρίζω, δεν απαντώ.
  Η πιο ξεκάθαρη στάση. Σε αυτήν ανήκουν και οι περισσότεροι. Είναι καθαρά εγωϊστικό το θέμα: Μην τυχόν και παραδεχθούμε ότι κάναμε λάθος. Και δεν πειράζει και αν τους πάρουμε όλους στο λαιμό μας , αρκεί να μη φανεί ότι μπόρεσαν να μας ξεγελάσουν εμάς τους ανοιχτομάτηδες. Άλλωστε είναι μαθηματικά βέβαιο (μην ξεχνιόμαστε) ότι αν εμμείνεις για μεγάλο χρονικό διάστημα στις απόψεις σου, το κόμμα κάποια στιγμή θα ξαναταυτιστεί μαζί σου και θα ζήσεις την απόλυτη δικαίωση.