Θα έχετε ακούσει από πολλούς πολιτικούς και όχι μόνο την έκφραση: «Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα» που αποδίδεται στον αείμνηστο Παύλο Μπακογιάννη. Όπως έχει συμβεί και με πολλά άλλα παρόμοια αποφθέγματα, ήρθε η ώρα να διαψευστεί.
Στην δική μας δημοκρατία, πιστεύω πως είμαστε πολλοί που έχουν βρεθεί σε αδιέξοδο όσον αφορά τις επικείμενες εκλογές.
Ας το αναλύσουμε, αν έχετε όρεξη. Πρώτα από όλα η βασική επιλογή: Μέσα ή έξω από την Ε.Ε.;
Επιλογή 1η : Έξω από την Ε.Ε !
Οκ, πάμε να επιλέξουμε κόμμα:
Λαϊκή Ενότητα (Λαφαζάνης): Ο άνθρωπος ξαναλέει αυτά που επαγγελόταν ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, αλλά χωρίς Ε.Ε. . Χωρίς νόμισμα κανένα κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αν επιλέξει να κρατήσει τα ευρώ της κεντρικής τράπεζας για να έχει αντίκρισμα για τη νέα δραχμή , απλά θα βρεθούμε και με τα νομισματικά – τουλάχιστον – σύνορα της χώρας κλειστά. Μέχρι να «τακτοποιηθούν» κάπως τα πράγματα, θα έχει περάσει ένα εξάμηνο μέσα στο οποίο: Οι έχοντες ανάγκη εισαγόμενα φάρμακα θα έχουν πεθάνει, οι εξαθλιωμένοι πολίτες θα βιώνουν ένα απίστευτο πληθωρισμό που θα εκμηδενίσει την αξία των όποιων καταθέσεων είχαν σε ελληνικές τράπεζες ενώ όσοι βρέθηκαν με χρήματα στο εξωτερικό (νόμιμα ή παράνομα) θα έρθουν να αγοράσουν με πενταροδεκάρες τα σπίτια και τις περιουσίες των άτυχων ιθαγενών που δεν ήταν εξίσου άξιοι ή εξίσου λαμόγια !
Κ.Κ.Ε (Κουτσούμπας): Οι ίδιοι έχουν δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν είναι κόμμα εξουσίας. Τι θα έκαναν αν ξαφνικά βρίσκονταν με ένα 40% των ψήφων που θα τους έκανε κυβέρνηση; Πιστεύω πως η πρώτη κίνηση θα ήταν να καταγγείλουν την πλουτοκρατία και τα ενεργούμενά της που έφεραν το ΚΚΕ στην εξουσία σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία. Αμέσως μετά θα δήλωναν ότι δεν δέχονται να αναλάβουν μια εξουσία που ήρθε στα χέρια τους όχι μέσα από την επανάσταση, αλλά από μια διαδικασία που έχουν επιβάλλει οι καπιταλιστές για να δίνουν την ψευδαίσθηση στο λαό πως εκείνος παίρνει τις αποφάσεις. Τέλος, θα ξαναέκαναν αμέσως εκλογές για να βρεθούν στην αντιπολίτευση ώστε να ξαναποκτήσει νόημα η ύπαρξη τους.
Χρυσή Αυγή (Μιχαλολιάκος): Αυτοί δεν θα αρνιόντουσαν την εξουσία, αλλά τα προβλήματα που προανέφερα με το νόμισμα θα ίσχυαν και τώρα. Πολύ μεγαλύτερο μάλιστα πρόβλημα θα ήταν το γεγονός ότι κανείς από το κόμμα αυτό δεν έχει κυβερνητική ή έστω διοικητική εμπειρία, ενώ όλα τα λεφτά (αν υπήρχαν) θα πήγαιναν σε αστυνομικούς και στρατιωτικούς για να απαλλάξουν τη χώρα από τους μετανάστες, που φταίνε για την κατάντια μας.
Υπόλοιπα αριστερά κόμματα που θέλουν την Ελλάδα με δικό της νόμισμα: Μπορεί να είναι καλοί για να γράφουν θεωρίες σε κανένα blog, αλλά μέχρι εκεί. Συνήθως η εμβέλειά τους απλώνεται στην παρέα από τις καφετέριες ή τα μπαράκια στα οποία συχνάζουν, άντε και στους άμεσους συγγενείς τους.
2η επιλογή: Μέσα στην Ε.Ε !
Τώρα τα δύσκολα. Να διαλέξουμε κόμμα:
ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρας): Το παλικάρι δοκίμασε και αποδείχτηκε ικανότατος σε ότι αφορά την προσωπική του πολιτική επιβίωση και τριπλά ανίκανος σε ό,τι αφορά τη χώρα.
Μία φορά ανίκανος γιατί χρειάστηκε πέντε μήνες να καταλάβει ότι δεν μπορείς να μπλοφάρεις όταν ο αντίπαλος έχει όλα τα οικονομικά σου στοιχεία στα χέρια του.
Δεύτερη φορά ανίκανος γιατί δεν μπόρεσε να επιλέξει συνεργάτες που να μπορούν και να θέλουν να βοηθήσουν να κυβερνηθεί η χώρα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τους έλειπε το ένα από τα δύο. Υπήρχαν και κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις ατόμων που ούτε μπορούσαν να φέρουν επωφελώς για τη χώρα το έργο τους σε πέρας, ούτε ήθελαν: Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, Χριστοδουλοπούλου, Κατρούγκαλος.
Τρίτη φορά ανίκανος, αφού παρόλο που κυβερνά, δεν μπόρεσε να πειθαρχήσει τους δικούς του οι οποίοι σήκωσαν μπαϊράκι και φροντίζουν να τον ξεφτιλίζουν πολιτικά κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους.
Τώρα ζητά ξανά την ψήφο μας για να κυβερνήσει, δηλαδή να προσπαθήσει να εφαρμόσει νόμους με τους οποίους δεν συμφωνεί για να αποδώσει ένα πρόγραμμα που δεν πιστεύει, χρησιμοποιώντας ανθρώπους που συμμερίζονται τις απόψεις του!!! Εξαγνίστηκε, αφού ομολόγησε πως έκανε λάθη και προκάλεσε τη συμπόνια όλων όταν γύρισε από τη διαπραγμάτευση με έρπη και ξηλωμένο ρεβέρ στο παντελόνι. Μάλιστα, προηγείται στις δημοσκοπήσεις – αυτό σημαίνει να βγαίνεις ατσαλάκωτος μέσα από το σπίτι που καίγεται, ακριβώς πριν καταρρεύσει!
Ν.Δ (Μεϊμαράκης): Η εξαγγελία εκλογών τους έπιασε σε άσχημη στιγμή. Με έναν «κατ’ ανάθεσιν» αρχηγό που οι υπόλοιποι δελφίνοι απλώς ανέχονται, στα ελάχιστα εκλογικά ποσοστά που έχει πάρει ποτέ δεξιό κόμμα στην Ελλάδα και με κύριο αντίπαλο του ΣΥΡΙΖΑ στα παράθυρα , τον ΤΣΙΡΙΖΑ Άδωνη Γεωργιάδη, οι ελπίδες τους να βγουν πρώτο κόμμα είναι – όπως ακριβώς και του Γιώργου Παπανδρέου να μπει στη Βουλή- μαθηματικές, όχι πραγματικές. Ο πολιτικός λόγος και το ύφος του Βαγγέλη Μεϊμαράκη , θυμίζει Γιώργο Φούντα σε ρόλο αστυνόμου ή τον Τσακ Νόρρις σε ελληνική – μάγκικη – έκδοση.
Δεν έχουν βρεθεί νέα, άφθαρτα από εξουσίες και διαπλοκές πρόσωπα να προβληθούν και προφανώς δεν μπορούν να πείσουν ότι με τους κληρονόμους βαριών ονομάτων θα πολιτευθούν διαφορετικά από ότι στο πρόσφατο παρελθόν τους, που αποδοκιμάστηκε.
ΑΝΕΛ (Καμένος): Τι να πεις για τον τύπο που δεν ξέρει που να κρυφτεί κι από πού να φύγει, μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου. Δεν έχει την πολιτική αντοχή του Τσίπρα και σίγουρα έχει θέμα με την ποιότητα των προβεβλημένων στελεχών του: Με Κουίκ και Χαϊκάλη μπορείς να βοηθήσεις – ίσως – μια εκπομπή ή ένα κανάλι και όχι μια κυβέρνηση. Οι βόλτες του ίδιου με οχήματα-πλοία-ελικόπτερα ως Υπουργού Εθνικής Άμυνας και η παραλίγο συμφωνία για 500 εκατ. € εν μέσω κρίσης, ροκάνισαν και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις που έτρεφαν οι ψηφοφόροι του περί του πολιτικού αναστήματος του ανδρός.
ΠΑΣΟΚ (Γεννηματά): Είναι μάλλον αδύνατο να με πείσει μια συνταξιούχος τραπεζικός 52 ετών που έκανε το επίθετό της πολιτική καριέρα, ότι το ΠΑΣΟΚ ως άλλος Φοίνικας θα αναγεννηθεί εκ της τέφρας του. Με μπροστάρηδες εκτός της ίδιας, τους άλλους «μεγάλους» Βενιζέλο και Λοβέρδο, των οποίων μεγαλύτερη πολιτική επιτυχία θεωρώ το γεγονός ότι παρότι απέκτησαν τεράστια προσωπική περιουσία – ιδίως ο πρώτος – και παρότι οι υπογραφές τους φιγουράρουν πρώτες -πρώτες στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής που έβγαζε «λάδι» τον Τσοχατζόπουλο , η δικαιοσύνη δεν έχει ασχοληθεί μαζί τους.
ΠΟΤΑΜΙ (Θεοδωράκης): Έχει καλά στοιχεία, δείχνει να θέλει να συνεργαστεί με οποιονδήποτε για το καλό της χώρας, δεν είναι εμπαθής, αλλά είναι Θεοδωράκης. Έχει κατά καιρούς πετάξει απίστευτα μαργαριτάρια («δεν πρέπει να δοθούν μεγάλες αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς, γιατί αυτό θα δημιουργήσει πληθωριστικές πιέσεις» !!?!!) και σίγουρα δεν κάνει για Πρωθυπουργός, αλλά έχει συγκεντρώσει κάποια εξαιρετικά στελέχη. Αν αποφάσιζε από μόνος του να προβάλλει κάποιον δικό του για Πρωθυπουργό, ενώ ο ίδιος θα έμενε αρχηγός του κόμματος του να συντονίζει, πιστεύω πως θα είχε ελπίδες να κάνει το «μπαμ». Σοβαρό μειονέκτημά του οι εργασιακές σχέσεις με μεγαλοεκδότες και η υπέρογκα αποζημιωμένη υπηρεσία του στην αμαρτωλή κρατική τηλεόραση.
Κάπως έτσι είναι τα αδιέξοδα σε μια δημοκρατία την οποία με το ρυθμό που καλούμαστε στις κάλπες, κοντεύουμε να την κάνουμε άμεση κι όχι αντιπροσωπευτική.
Ελπίζω να προβλημάτισα δημιουργικά όσους το διάβασαν, ελπίζω να μην είμαι ο μόνος που βλέπει έτσι τα πράγματα, ελπίζω με κάποιο, έστω και μαγικό τρόπο, να βρεθεί μια λύση.
No comments