Α΄ Γυμνασίου. Κλάσματα. Μεγάλες στιγμές. Λύνω στον πίνακα μια άσκηση που μου ζήτησαν , από εκείνες που είχαν για το σπίτι:

–      … οπότε το αποτέλεσμα είναι 5/4.

Μερικοί μαθητές κοιτάζουν στον πίνακα αμήχανοι και κάποιοι ξεκινούν να σβήνουν όσα είχαν γραμμένα , για να αντιγράψουν τη λύση. Εντοπίζω δύο «καλούς» και ρωτάω:

–      Που έκανες λάθος φίλε;

–      Δεν βρίσκω να έχω λάθος, αλλά έβγαλα λάθος αποτέλεσμα!

–      Πόσο έβγαλες;

–      15/12

–      Ρε μεγάλε , απλοποίησε με το 3, το ίδιο έχεις βρεί!

–      Αααα!

Πετάγεται άλλη «γάτα»:

–       Ούτε εγώ έχω λάθος, αλλά βγάζω 1 και 3/12.

–      Σωστή και εσύ, το ίδιο είναι. Ρε παιδιά , πριν σβήσετε, για πείτε αποτελέσματα!

Τελικά, οι περισσότεροι την είχαν σωστά, αλλά δεν μπορούν ούτε να καταλάβουν ότι αυτό που βλέπουν στον πίνακα είναι ίδιο με αυτό που έχουν βρει…

Φωνή μαθήτριας που βλέπει το γραπτό της διορθωμένο:

–      Κύριε, εδώ μου έχετε σβήσει το σωστό.
Κοιτάω το γραπτό, έχω διαγράψει το 8 που εμφάνιζε σαν αποτέλεσμα και της γράφω 1/8. Της το δείχνω. Αντιδρά:
– Το ίδιο είναι!!!!

Άλλη μαθήτρια της πρώτης, άνοιξε νέους δρόμους στην απλοποίηση: Έχει βγάλει αποτέλεσμα 11/12 και έχει σβήσει τους «άσσους»: τελικό αποτέλεσμα : ½ !!!

Β΄ Γυμνασίου. Προβλήματα που λύνονται με εξισώσεις. Ας πούμε… Στην πραγματικότητα , έχουμε πρόβλημα με τις εξισώσεις, τους επιμερισμούς και – κυρίως –  την κατανόηση των εκφωνήσεων, αφού οι περισσότεροι, παρότι Έλληνες, ομιλούν την απλή μεταναστευτική: διάλεκτο που τους επιτρέπει να συνεννοούνται όπως περίπου και οι μετανάστες που δεν έχουν κλείσει χρόνο στην Ελλάδα.

Ερώτηση δική μου: αν οι διαστάσεις ορθογωνίου διαφέρουν κατά 2μ και η μικρή διάσταση είναι χ, πώς θα παραστήσουμε τη μεγάλη διάσταση; Πες μας Ασχετάι!

–      Δύο χι.

–      Όχι. Άλλος. Πες μας Ασχετάτου!

–      Δύο … (έχω αγωνία και καθυστερεί) …χι.

–      Ρε κακή μου μαθήτρια, το ίδιο μου είπε και ο προηγούμενος, νομίζεις ότι είμαι κουφός ή ότι του λέω ψέματα; Τέλος πάντων. Πες μας εσύ Ασχετίδη !

–      Χι … (επιτέλους, βρέθηκε ένας να απαντήσει) … δύο!

Δεν περιγράφω άλλο. Αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα. Που στην πρόσθεση κλασμάτων δεν θα προσθέτουν αριθμητή με αριθμητή και παρονομαστή με παρονομαστή. Που θα ξεχωρίζουν το διπλάσιο από το μισό, που δεν θα έχουν ομαδική απορία τη λέξη προσέγγιση, που θα καταλαβαίνουν ότι άλλο είναι το 2/3 σκέτο και άλλο τα 2/3 του ποσού. Που δεν θα αντικρίζω το γεμάτο απορία βλέμμα των μαθητών όταν ξεχνιέμαι και μιλάω χρησιμοποιώντας λέξεις έξω από τις 100-150 με τις οποίες συνεννοούνται.

Και που θα έχω ξεπεράσει το σοκ από αυτό που έχω ακούσει νωρίτερα από μια πολύ ευγενική κυρία που πήρε τηλέφωνο (με απόκρυψη, φυσικά ) στο σχολείο για να μας ευχηθεί:

–      Αϊ  στο διάολο που έχετε καταστρέψει τα παιδιά, κωλοκαθηγητές!