Κι άλλο σύμβολο αντίστασης…

Ένας νεαρός ακτιβιστής, ενεργό μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, πέφτει νεκρός μετά από άγριο ξυλοδαρμό. Βέβαια, λίγο πριν, όντας υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών είχε εισβάλλει σε κοσμηματοπωλείο, από το οποίο προσπαθούσε να βγει σπάζοντας την πόρτα (ανεπιτυχώς) ή την βιτρίνα (επιτυχώς). Απέξω ακριβώς, ο ιδιοκτήτης και ένας ακόμα , τον κλωτσούσαν με μανία πάνω στα σπασμένα γυαλιά της βιτρίνας. Δεν κατάφεραν να τον εξουδετερώσουν, αφού σηκώθηκε και προσπάθησε να διαφύγει – συνελήφθη από αστυνομικούς που αγωνίστηκαν για να του περάσουν χειροπέδες.

Ο Γρηγόρης Βαλιανάτος, διατύπωσε την άποψη ότι το θύμα είχε μπει στο κοσμηματοπωλείο για να προστατευτεί και όχι για να κλέψει. Ο ιδιοκτήτης συνελήφθη για την επίθεση στον εισβολέα και πριν περάσει μια μέρα, βρέθηκαν και 500 άτομα να κάνουν πορεία, αντιδρώντας έτσι στην «άδικη» επίθεση του ιδιοκτήτη.

Ας πούμε ότι ο Βαλιανάτος έχει δίκιο. Να δεχτούμε ότι μπήκε για να γλιτώσει από πιθανή επίθεση. Τι λόγο είχε να σπάσει τα τζάμια για να βγει; Οκ, μπερδεύτηκε γιατί ήταν μαστουρωμένος. Ο ιδιοκτήτης που ήταν απέξω και έβλεπε έναν άγνωστο να του σπάει το μαγαζί, τι ακριβώς έπρεπε να κάνει; Να παραμείνει αμέτοχος και να περιμένει την αστυνομία, μήπως και προλάβει να τον πιάσει;
Θα ήθελα να δω την αντίδραση αυτών που κατηγορούν την επίθεση του ιδιοκτήτη, σε ανάλογη περίπτωση.

Ο υπερβολικός ζήλος του ιδιοκτήτη, ας διερευνηθεί από τους δικαστές, άλλωστε συνελήφθηκε. Ο υπερβολικός ζήλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας να κάνει διαδήλωση για τον αδόκητο χαμό του εκλεκτού μέλους της όμως είναι προκλητικός.
Προκαλούν όσους έχουν βρεθεί θύματα επιθέσεων από τοξικομανείς, όσους έχουν δει δικούς τους να μαχαιρώνονται από κακοποιούς ακόμα και για ελάχιστα χρήματα και προσπαθούν να κάνουν «ήρωα» και θύμα των «νοικοκύρηδων» (η ειρωνεία της προσφώνησης δική τους) έναν άνθρωπο που σίγουρα δεν ήταν η αθώα περιστερά της υπόθεσης. Επίσης, ο χαρακτηρισμός από κάποιους ως «ρατσιστικής» ή «φασιστικής» της επίθεσης του ιδιοκτήτη, είναι τουλάχιστον αστείος.

Δυστυχώς, ως κοινωνία πιστεύω ότι έχουμε χάσει το μέτρο. Οι δράσεις φέρνουν αντιδράσεις και ξεκινούν συνεχώς νέους κύκλους αντιπαραθέσεων ή και αίματος.
Παρακολουθώ με έκπληξη πολλούς «προοδευτικούς» (δεν ξέρω γιατί το να είσαι μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή συμπαθών, σε καθιστά αυτόματα προοδευτικό και δημοκράτη και αντιφασίστα και καλλιεργημένο)  που βγήκαν να υπερασπιστούν το θύμα και να καταδικάσουν τον ιδιοκτήτη που υπεραντέδρασε. Είναι θέμα χρόνου να βγουν από την άλλη μεριά οι «Ελληναράδες» και οι «άντρακλες» να πουν το κλασικό «καλά του έκανε του π…..» .

Ψυχραιμία παιδιά, της μιας και της άλλης μεριάς. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και – επιτέλους – για αυτό υπάρχει και η δικαιοσύνη!