Χρωστάω κάτι στον αρχηγό του κόμματος και τους τωρινούς κολλητούς του που κάποτε ψήφιζα και υπερασπιζόμουν. Σε αυτόν που έβαλε ταφόπλακα σε αυτό που λένε «αριστερά» και «προοδευτική διακυβέρνηση» στην Ελλάδα. Ξέρω πως θα στεναχωρήσω πολλούς φίλους που εξακολουθούν από ιδεολογία ή συμφέρον να στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ , αλλά θα θυμίσω σε όσους με ξέρουν χρόνια ότι η χείριστη γνώμη που είχα για προηγούμενους Πρωθυπουργούς όπως ο Κωστάκης της Ραφήνας και ο Γιωργάκης του «ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια!» δικαιώθηκαν – δυστυχώς για τη χώρα μας.

Στο ερώτημα «γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ με τόση διαφορά στις εκλογές» οι απαντήσεις και οι εκτιμήσεις είναι σχεδόν όσες και αυτοί που απαντούν.
Μπορώ να παραθέσω πολλές αιτίες , αλλά νομίζω οι κυριότερες είναι οι παρακάτω:

–      Η αποδεδειγμένη αναξιοπιστία του αρχηγού του, σε συνδυασμό με την ανικανότητα του να επιλέξει κατάλληλους ανθρώπους για θέσεις ευθύνης.

–      Οι παλινωδίες και η συνεχής αλλαγή προτάσεων για την επόμενη μέρα των εκλογών.

–      Η υπερβολική – εμπαθής – θα έλεγα ενοχοποίηση του Μητσοτάκη για οτιδήποτε στραβό συνέβαινε στην Ελλάδα/Ευρώπη/Γαλαξία.

–      Η σκόπιμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας ώστε κάποιος που διαβάζει για τη χώρα χωρίς να ζει σε αυτήν, να νομίζει ότι μιλάμε για ένα απογοητευμένο λαό που βιώνει καταναγκασμό και λιμοκτονεί.

–      Το επιτελείο του Τσίπρα: οι ίδιοι φελλοί που τον πλαισίωναν και στις προηγούμενες εκλογές και που τον εξέθεσαν με εξαγγελίες που έμοιαζαν τόσο πολύ σε εκείνες του 2015 που πιστεύω ότι δεν ήθελαν να κουραστούν γράφοντας νέες.

–      Η υπερβολική χρήση του όρου «προοδευτικός» για ένα κόμμα που οι ιδέες του έχουν μείνει στο 2010 και – σε κάποιες περιπτώσεις – στο 1970.

–      Η ιδεοληψία που – μετά και από την αποτυχία της 4ετούς διακυβέρνησης – φαντάζει και είναι παρηκμασμένη.

–      Η αδυναμία να διατυπώσει καθαρές προτάσεις για ένα σύνολο θεμάτων στα οποία το αντίπαλον δέος είχε ξεκάθαρους και πραγματοποιήσιμους στόχους.

–      Η απέλπιδα προσπάθεια να προσεταιριστεί συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, εξαγγέλλοντας ότι ήθελαν να ακούσουν χωρίς να σκεφτεί το αντίκτυπο που θα έχουν αυτές οι – ανέξοδες – παρεμβάσεις στο σύνολο της κοινωνίας.

–      Η επιμονή στο θέμα παρακολουθήσεις-predator σε μια εποχή όπου ακόμα και οι ηγέτες ΗΠΑ – Γερμανίας – Γαλλίας κυκλοφορούν με κινητά τηλέφωνα της δεκαετίας του 90 , γνωρίζοντας ότι υπάρχουν άπειροι τρόποι να συμβεί αυτό.

–      Η «κάλυψη» σε μπαχαλάκηδες οποιουδήποτε τύπου και η ευκολία με την οποία προσπαθούσε να στρέψει την κοινή γνώμη ενάντια στην αστυνομία την οποία θεωρούσε και θεωρεί ως όργανο επιβολής των κυβερνητικών εντολών και όχι ως μέσο επιβολής της νομιμότητας.

–      Το γεγονός ότι στις τάξεις του κόμματος μαζεύτηκαν πολλοί κώ@#ι για λίγες καρέκλες, θεωρώντας πως η προτροπή ψηφίστε μας για να μην βγει ο Μητσοτάκης θα ήταν αρκετή για να τους κάνει κυβέρνηση.

–      Η συνεχής άρνηση της πραγματικότητας και η προσπάθεια «δολοφονίας χαρακτήρων» για όσους δεν συμφωνούν μαζί τους.

Τα παραπάνω είναι απολύτως βέβαιο ότι θα τα διατύπωναν και δημοσίως πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ , αν τους άφηνε ο Τσίπρας να εκφραστούν στη σύνοδο της κεντρικής επιτροπής μετά τις εκλογές.
Στο ερώτημα γιατί και στις επαναληπτικές εκλογές θα πάει ακόμα πιο χαμηλά, θα προσπαθήσω να το απαντήσω.

Μετά τη σφαλιάρα, η προσπάθεια διόρθωσης – επανάκαμψης ξεκίνησε και συνεχίζεται με απανωτά λάθη. Να παραθέσω μερικά;
Η απαγόρευση των συνεντεύξεων σε ραδιόφωνο και τηλεόραση σε πλήθος στελεχών του κόμματος, είναι το πρώτο και – ίσως – το μεγαλύτερο. Μας καλείς να εμπιστευτούμε να μας κυβερνήσουν άτομα που δεν εμπιστεύεσαι ούτε εσύ για να επικοινωνήσουν τις θέσεις τους.
Η σπουδή όλου του κομματικού μηχανισμού να κατηγορήσει την χώρα για οτιδήποτε συμβαίνει με μετανάστες. Αλήθεια, δεν αναρωτιέται κανείς πως οι δυστυχισμένοι Πακιστανοί – Αφγανοί – Αιγύπτιοι βρήκαν τα χρήματα για να πληρώσουν τα απίθανα ποσά που ακούγονται; Δεν σκέπτονται όσοι πρεσβεύουν τα ανοιχτά σύνορα και την «ενσωμάτωση» όλων όσων θέλουν να μεταναστεύσουν τη σχέση πληθυσμών μεταξύ Ανατολής και Δύσης; Η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία μαζί , ίσα που ξεπερνούν τον πληθυσμό του Πακιστάν. Αν περιλάβουμε το Μπαγκλαντές, καλύψαμε την Ευρώπη.
Οι συνεχείς αντιφάσεις στις οποίες πέφτει ο Πρόεδρος μαζί με την εμμονή να θεωρεί τον Μητσοτάκη προσωπικά ανέντιμο και επικίνδυνο ψεύτη, τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης δεκανίκι της ΝΔ και να προβάλλει ως βασικό επιχείρημα για να τον ψηφίσουμε το «εμένα , για να μην βγει ο Μητσοτάκης».

Εκτιμώ πως είναι πολύ αργά για να αναστρέψει την κατάσταση και πως μετά τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου θα έχει καταφέρει να πέσει ακόμα πιο χαμηλά σε ποσοστά.
Λογικά, θα πρέπει να παραιτηθεί από την ηγεσία και το κυριότερο: Να μην θέσει ξανά υποψηφιότητα για αρχηγός σε αυτό το κόμμα, έστω και αν ο Μητσοτάκης και η ΝΔ τον στηρίξουν – που θα τον στηρίξουν με κάθε τρόπο – για να παραμείνει. Που θα βρουν καλύτερο «πελάτη»; Αναξιόπιστος, ψεύτης, με ανίκανους συνεργάτες που πιστεύουν ότι η ιδεοληψία είναι προοδευτισμός.

Τα χρώσταγα όλα τα παραπάνω. Για το ρεζίλεμα που υπέστη η χώρα την περίοδο 2015-2019 , για τη διάψευση όλων των προσδοκιών, για όλους όσους πιστεύαμε ότι υπήρχε η δυνατότητα μιας άλλης κυβέρνησης…