Κάθε ηλικία έχει το δικό της τρόπο για να κάνει αυτό που λέμε «ξεκάρφωμα».
Όταν είσαι μαθητής και αγωνιάς για το αν είσαι πάνω ή κάτω από τη βάση, αλλά δεν είσαι ο χειρότερος στην τάξη, ρωτάς: «Από ποιο βαθμό ξεκινάτε στο τρίμηνο κύριε;»
Αν είσαι από τους πολύ καλούς, ρωτάς σε ανύποπτο χρόνο: «Βάζετε και είκοσι στο τρίμηνο κύριε;»
Αν σου αρέσει μια πιτσιρίκα από άλλο τμήμα, φροντίζεις να συναντιέσαι «τυχαία» αλλά συχνά μαζί της και κοιτάζεις να κάνεις connais με φίλες της.
Μεγαλώνοντας, οι σκοποί και οι τρόποι αλλάζουν, αλλά η ουσία παραμένει: Το ξεκάρφωμα είναι να πετύχεις ή να μάθεις αυτό που θέλεις, χωρίς οι άλλοι να καταλάβουν τον πραγματικό σου σκοπό. Όπως είναι επόμενο, η τελειοποίηση της μεθόδου, έρχεται όταν ο άνθρωπος φτάνει σε αυτό που λέμε «τρίτη ηλικία». Η απόλυτη μέθοδος είναι ο λεγόμενος «θρησκευτικός τουρισμός».
Τα μοναστήρια στην Ελλάδα άπειρα σε πλήθος, τα καλοκαιρινά πανηγύρια προς τιμήν του Αγίου ή της Παναγίας, ισάριθμα. Κάθε σοβαρή μονή, φροντίζει να έχει ένα πανηγύρι μέσα στο καλοκαίρι, ανεξάρτητα από την πραγματική ημερομηνία εορτής του τιμώμενου Αγίου ή Αγίας. Επίσης, σε κάθε σοβαρό τέτοιο πανηγυρισμό, πρέπει να υπάρχουν πολλοί πάγκοι με διάφορα προϊόντα μικρής συνήθως αξίας και χασαποταβέρνες έτοιμες να εξυπηρετήσουν. Στη Χασιά, το έχουν κάνει επιστήμη από το 60 και μετά: Θαυματουργές Μονές (δύο κανονικές, μια παλαιοημερολογίτικη), μόνιμοι πάγκοι-καταστήματα και άπειρες εξίσου θαυματουργές ως προς τα ψητά τους χασαποταβέρνες. Εκδρομές για προσκυνήματα οργανώνονται σε όλη την Ελλάδα, όπου με το πρόσχημα της θρησκευτικής ευλάβειας, ξεφαντώνουν αγοραστικά και γαστριμαργικά οι συμμετέχοντες.
Τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, μετά από μια καλοκαιρινή επίσκεψη στη μονή του Αγίου Γερασίμου στη Κεφαλονιά, όπου για κάθε ένα πιστό που περίμενε για να προσκυνήσει, υπήρχαν 100 άλλοι που έκαναν βόλτα στην αγορά με τους πάγκους, ψωνίζοντας, τρώγοντας και σχολιάζοντας. Θυμήθηκα και ένα σκηνικό σε ταβέρνα στην Εύβοια, δίπλα στον Αη-Γιάννη το Ρώσο, όπου μετά που προσκυνήσαμε, καθίσαμε με κάτι φίλους για να φάμε. Όση ώρα κοιτούσαμε τον κατάλογο για να αποφασίσουμε, έχουν έρθει κάτι πούλμαν με ΚΑΠΗ, οπότε ο σερβιτόρος μας λυπήθηκε και ήρθε να μας προειδοποιήσει: «Μπορείτε να παραγγείλετε τώρα, γιατί σε λίγο θα πλακώσουν όλοι μαζί και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να σας εξυπηρετήσω;»
Πραγματικά, πέντε λεπτά μετά, οι «ηλικιωμένοι» έχουν κάνει κατάληψη στην ταβέρνα, έχουν σηκώσει όλα τα περιεχόμενα του καταλόγου και δεν ξέρω μήπως τρώνε ακόμα… .

Ο θρησκευτικός τουρισμός κρατά ολόκληρα νησιά – η Τήνος είναι τρανό παράδειγμα. Εδώ στην Κεφαλονιά, έχουμε δρόμο ακόμα – οι χασαποταβέρνες γύρω από τη Μονή και ελάχιστες είναι και με μάλλον κακό όνομα για τιμές και εξυπηρέτηση, όμως το παζάρι είναι πια καλά στημένο και η διαφήμιση – ειδικά φέτος – εξαιρετική!
Η απομάκρυνση του κόσμου από τις εκκλησίες, έχει κάνει τους παπάδες να αναζητούν καινούργιους τρόπους προσέλκυσης του κόσμου. Στη δεκαετία του 80 και του 90 , είχαμε τα «θαύματα»: Κουτσοί περπάταγαν, τυφλοί έβλεπαν, επιληπτικοί εξαγιάζονταν, πολιτικοί που είχαν καλές σχέσεις με την εκκλησία εκλέγονταν.
Στη συνέχεια, είχαμε τις εικόνες που «δακρύζουν»: Οι μισοί ναοί την Αθήνας απέκτησαν ή φιλοξένησαν και από μία εικόνα που δάκρυζε. Οι πολιτικοί που είχαν καλές σχέσεις με την εκκλησία, συνέχιζαν να εκλέγονται – αν και λίγο δυσκολότερα.
Τώρα, έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο: Αν δεν κάνεις ένα καλό πανηγύρι με χορούς, τραγούδια και καλό φαί, δύσκολα μπορείς να εξασφαλίσεις τα βασικά έξοδα του Ναού. Οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί: Οι παπάδες προσπαθούν να εξασφαλίσουν guest εμφανίσεις διάσημων πολιτικών, ανεξάρτητα από τα αν αυτοί είναι χριστιανοί ή όχι: Θυμάστε τον Τσίπρα, να απελευθερώνει το περιστέρι των Φώτων;
Στην Κεφαλονιά πάλι, τα πράγματα ακόμα και στο φαγητό είναι πιο απλά: υπάρχει η «ριγανάδα»: Ζυμωτό ψωμί, τριμμένη ντομάτα από πάνω, λάδι, χοντρό αλάτι, ρίγανη .
Η προσφορά δωρεάν ριγανάδας, είναι ικανή να εξασφαλίσει αξιοπρεπές εκκλησίασμα κρατώντας και τα προσχήματα , αφού το προσφερόμενο είναι νόστιμο, ταπεινό, νηστίσιμο και φτηνό!

Στην πολιτική, το ξεκάρφωμα είναι πιο επιστημονικό: Αναγγέλλουν τα μέτρα του μνημονίου μέσα στα οποία φροντίζουν κάθε φορά να υπερπροβάλλουν και αυτά που υποτίθεται ότι χτυπούν τους ισχυρούς οικονομικά: Η έκτακτη εισφορά για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 50000€ πάει από το 4 στο 6%, η φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων πάει από το 26% στο 28% και άλλα τέτοια φοβερά. Μετά μαθαίνεις ότι μειώνεται η κατώτατη σύνταξη, ο κατώτατος μισθός και η διάρκεια της ζωής σου ώστε να μην επιβαρύνεις με την αντιπαραγωγική παρουσία σου τα ασφαλιστικά ταμεία. Όταν πρόκειται να ψηφίσουν μνημόνιο, βρίσκονται πάντοτε κάποιοι πολιτικοί που «ηρωϊκά» αρνούνται να το ψηφίσουν –πάντα πολύ λιγότεροι από τους μισούς – οι οποίοι στην επόμενη Βουλή και για το καλό της χώρας το υπερψηφίζουν, όπου βρίσκονται άλλοι να το καταψηφίσουν – επίσης λιγότεροι από τους μισούς, τι ατυχία κι αυτή – και η ιστορία με το ξεκάρφωμα καλά κρατεί.

Φαίνεται, πως πολιτικοί, κλήρος και λαός έχουμε αναγάγει το «ξεκάρφωμα» σε εθνικό σπορ. Για το αν είναι κάτι που θα μας βγει σε καλό, αμφιβάλλω βάσιμα.
Α! Μη νομίζετε! Εγώ για τους πολιτικούς ήθελα να γράψω, όλα τα προηγούμενα είναι – φυσικά – για ΞΕΚΑΡΦΩΜΑ.