Τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών ανακοινώθηκαν χθες, για να επιβεβαιώσουν αυτό που ήταν ήδη φανερό σε όσους ήταν σχετικοί: Οι μαθητές της Κεφαλονιάς γενικά και της Παλικής ειδικότερα, πρακτικά «πάτωσαν». Πάτωσαν, όχι μόνο σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές (με εξαίρεση την Παλική , όπου οι περσινοί ήταν ακόμα χαμηλότερα σε επιδόσεις!) , αλλά και σε σχέση με τις επιδόσεις σε όλη την Ελλάδα. Αυτό για την Κεφαλονιά πριν από τους σεισμούς , ήταν αδιανόητο, ενώ ειδικά το Λύκειο Ληξουρίου είχε επανειλημμένα βρεθεί μέσα στα καλύτερα δημόσια Λύκεια της χώρας!

Προσπάθησα να σκεφτώ ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες της «κατρακύλας»:

Η πρώτη σκέψη ήταν πως φταίει η οικονομική κρίση. Λάθος, προφανές, αφού η κρίση αφορά τη χώρα γενικά και μάλιστα υπάρχουν περιοχές με πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα ανεργίας.
Η δεύτερη σκέψη ήταν πως φταίνε οι σεισμοί. Σίγουρα οι σεισμοί του 2014 έχουν παίξει κάποιο ρόλο, αφού τα παιδιά του Λυκείου στο Ληξούρι βρέθηκαν να κάνουν μάθημα σε προκάτ. Όμως, οι μέτριες εγκαταστάσεις και η απουσία χώρων άθλησης ή πραγματοποίησης σχολικών εορτών, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν από μόνες τους το γκρέμισμα των επιδόσεων.
Από την άλλη μεριά, έχοντας σχεδόν τους ίδιους ακριβώς καθηγητές με τα προηγούμενα χρόνια, είναι δύσκολο να δεχτούμε πως οι καθηγητές «ξέχασαν» πώς να κάνουν μάθημα ή να δεχτούμε πως ξαφνικά τα παιδιά «χάζεψαν»!
Οπότε, ένα πράγμα μένει: Η ποσόστωση!!!
Η περσινή αποτυχία «κρύφτηκε» πίσω από αυτό το μέτρο, αφού τα παιδιά παρά τις χαμηλές επιδόσεις πέτυχαν σε δημοφιλείς σχολές. Φέτος, τα πράγματα δεν ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο. Οι μαθητές διεκδίκησαν, με την στήριξη και την παρότρυνση της ΕΛΜΕ την ποσόστωση μέχρι τέλους. Μάλιστα, εντέχνως οι συνδικαλιστές καλλιέργησαν την προσδοκία εφαρμογής του μέτρου, ακόμα και λίγο πριν τις Πανελλαδικές! Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής, αποτυπώθηκε με ηχηρό τρόπο στους βαθμούς των παιδιών που διαγωνίστηκαν.
Δυστυχώς, η επιμονή των επιφανών συνδικαλιστών της Κεφαλονιάς να διεκδικούν την ποσόστωση , έφερε καθησυχασμό σε πολλούς από τους μαθητές, οι οποίοι επαναπαύτηκαν και όταν πια αντιλήφθηκαν – όσοι το αντιλήφθηκαν – ότι δεν πρόκειται να δοθεί η ποσόστωση , ήταν πλέον αργά…

Η αποτυχία δεν είναι αναστρέψιμη, προφανώς. Η ευθύνη των συνδικαλιστών που παρέσυραν ελαφρά τη καρδία τα παιδιά σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις, γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί το αίτημα περί ποσόστωσης, είναι τεράστια. Ακόμα περισσότερο γιατί όταν κάποιοι από τους υπόλοιπους καθηγητές προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε στα παιδιά ότι ο «αγώνας» τους δεν μπορεί να δικαιωθεί γιατί απλά είναι παράλογο το αίτημα, οι συνδικαλιστές μας «έδειχναν» ως εχθρούς των παιδιών γιατί – έλεγαν – προσπαθούσαμε να κρατήσουμε τα ιδιαίτερά μας!!!! Φρόντισαν μάλιστα να το διατυπώσουν με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, μέσω των δικών τους μαθητών, σε συνέλευση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.
Στο σύλλογο εξελέγησαν οι γονείς που παρασυρμένοι και αυτοί από την προσδοκία της εισόδου σε καλές σχολές, προσπάθησαν να πετύχουν το ανέφικτο και όταν δεν το κατάφεραν, απλά «τα βρόντηξαν» και εξαφανίστηκαν!!
Είναι χαρακτηριστικό, πως για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, δεν έγινε η γιορτή αποφοίτησης που είχε καθιερωθεί, ενώ καμιά εκδήλωση δεν οργανώθηκε και για τη αποχώρηση από την ενεργό υπηρεσία του Λυκειάρχη!

Την ευθύνη για αυτές τις εξελίξεις, την φέρουν σχεδόν αποκλειστικά οι συνδικαλιστές – celebrities , που έδειξαν αγωνιστική συμπεριφορά στα κεντρικά του ΚΚΕ, παίζοντας με τις ελπίδες των παιδιών και των οικογενειών τους.

Αυτό ήταν και το κερασάκι στην τούρτα των ατέλειωτων καταλήψεων, κινητοποιήσεων και παραστάσεων της τοπικής συνδικαλιστικής ηγεσίας, οι οποίοι προκειμένου να έχουν μια εξασφαλισμένη υποψηφιότητα ως περιφερειακοί σύμβουλοι ή βουλευτές , δεν διστάζουν, χρόνια τώρα, να παίζουν με τις ελπίδες και τα όνειρα των μαθητών, χειραγωγώντας και βάζοντας τη δική τους σημαία ακόμα και στα δίκαια αιτήματα των παιδιών.

Δεν τους ψήφισα στο παρελθόν και φυσικά δεν σκοπεύω να τους ψηφίσω στο μέλλον (μόνιμοι υποψήφιοι τα τελευταία δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια!!!) , αλλά αισθάνομαι συνυπεύθυνος για το ότι τους επιτρέπουμε να δρουν με τον τρόπο που το κάνουν χρόνια τώρα.

Συγγνώμη από μένα. Τουλάχιστον.