Μαθητές που παρελαύνουν σα να πηγαίνουν βόλτα και που δεν «γυρίζουν κεφάλι» προς τους επισήμους ή κάνουν διάφορα προκειμένου να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους. Γονείς που κρατιούνται σε απόσταση και πίσω από οδοφράγματα. Επίσημοι που τρέμοντας για τις πιθανές αντιδράσεις του κόσμου περιφρουρούνται από δεκάδες αστυνομικούς και ασφαλίτες. Εκπαιδευτικοί που με τη συμπεριφορά ή και το ντύσιμό τους δίνουν ευκαιρία διατύπωσης απαξιωτικών σχολίων για το σύνολο του κλάδου. Η εικόνα των μαθητικών παρελάσεων εδώ και τρία χρόνια τουλάχιστον, συνιστά ντροπή και ασέβεια στη μνήμη όσων θυσιάστηκαν. Δυστυχώς μέσα στα προβλήματα, φαίνεται πως έχουμε ξεχάσει ακόμα και να αντιδρούμε ή να διαμαρτυρόμαστε.

Θες να «κράξεις» τους επίσημους; Σύμφωνοι. Δεν πας στην παρέλαση, πας απέναντι από την εξέδρα των επισήμων (όπου αυτό είναι δυνατόν) και διατυπώνεις φωναχτά τη διαμαρτυρία σου. Οι γονείς που είναι εναντίον των παρελάσεων, θα μπορούσαν να μην επιτρέπουν τη συμμετοχή των παιδιών τους σε αυτή. Τι θα γίνει δηλαδή αν τα παιδιά πάρουν μερικές απουσίες; Μπορείς λοιπόν, αν όλο το σκηνικό σε χαλάει για τον οποιονδήποτε λόγο, να απέχεις από την παρέλαση και τις λοιπές εκδηλώσεις. Κάτσε σπίτι σου φιλαράκο ή πάρε ένα πλακάτ και έβγα να διαδηλώσεις την αντίθεσή σου. Όμως, από τη στιγμή που συμμετέχεις, οφείλεις να σεβαστείς τα σύμβολα που τιμούμε και τη μνήμη των πεσόντων. Οφείλεις να σταθείς ακίνητος στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου και να μη χασκογελάς την ώρα που τηρείται ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των ηρώων , εσύ που δεν είχες πρόβλημα να πάρεις απουσίες για να τιμήσεις τον αδικοχαμένο Αλέξη Γρηγορόπουλο.

Θα πρέπει κάποια στιγμή να αποκαταστήσουμε κάποιες αξίες και όχι εξαιτίας της κρίσης να συναινούμε στον ευτελισμό των πάντων. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο εορτασμός των εθνικών επετείων πρέπει να περιλαμβάνει μαθητική παρέλαση – θεωρώ ότι οι εντός σχολείου εορταστικές εκδηλώσεις, η κατάθεση στεφάνων στα κατά τόπους μνημεία πεσόντων, η εκφώνηση ενός λόγου , η επίσκεψη σε πραγματικούς τόπους θυσίας Ελλήνων (γεμάτη η Ελλάδα από τέτοιους) είναι προτιμότερα. Όμως είμαι υποχρεωμένος από το νόμο να συνοδεύω μαθητές σε αυτή και βέβαια δεν έχω ούτε το δικαίωμα αλλά ούτε και τη διάθεση να συναινώ σε πράξεις και πρακτικές που μεταβάλλουν μια μαθητική παρέλαση σε διαμαρτυρία «της πλάκας».

Ελπίζω, η κρίση αξιών που μετέρχεται η Ελληνική κοινωνία, να αφήσει αλώβητη τουλάχιστον την εθνική μας μνήμη.