Σε μια εβδομάδα θα βγουν τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών, όπου τα καμάρια μας που κατόρθωσαν να πιάσουν την ελάχιστη βάση εισαγωγής, θα κρατήσουν θέση σε κάποιο αμφιθέατρο ανώτατης σχολής. Μαζί με τα αποτελέσματα θα σκάσουν μύτη και όλοι οι ειδικοί , εκπαιδευτικοί και μη, για να χλευάσουν περιπτώσεις όπου μαθητές με 7-8000 μόρια περνούν σε σχολές με βαρύγδουπους πολλές φορές τίτλους ή σε σχολές που παλαιότερα τις είχαμε σε μεγάλη εκτίμηση.
Όλοι αυτοί οι ειδικοί που ενδημούν στα μέσα ενημέρωσης – τέτοια εποχή σαν να βγαίνουν από την περίφημη “εκπαιδευτική νάρκη” – όλο τον υπόλοιπο χρόνο ξεχνούν τις αιτίες του φαινομένου και συνεχίζουν να σπρώχνουν τους μαθητές προς την ίδια κατεύθυνση : Όλο και πιο κάτω…

Δυστυχώς , έχουμε φτάσει σε σημείο όπου το 25-30% τουλάχιστον από όσους φοιτούν σε Γενικά Λύκεια είναι λειτουργικά αναλφάβητοι. Σκεφτείτε ένα μαθητή του κύκλου Οικονομίας και Πληροφορικής. Έχει εγκαταλείψει τα Αρχαία, την Ιστορία , τη Φυσική , τη Χημεία και τη Βιολογία στο τέλος της Α΄Λυκείου (στην καλή περίπτωση) . Έχει αποφασίσει ότι τα μαθηματικά είναι πολύ δύσκολα για να καταφέρει να διεκδικήσει υψηλό βαθμό και έτσι ρίχνει το βάρος του (λέμε τώρα…) στην Οικονομία και την Πληροφορική, γνωρίζοντας ότι αν εξασφαλίσει ένα υψηλό βαθμό σε αυτά τα δύο και με ένα 10 στα Μαθηματικά, όλο και σε κάποιο οικονομικό τμήμα θα “χωθεί”. Στα δύο τελευταία χρόνια του Λυκείου, έχει ξεχάσει ακόμα και τα λίγα που θυμότανε από τα μαθήματα που προανέφερα και όσον αφορά την Ελληνική Γλώσσα, οι φιλόλογοι ζουν το δράμα από κοντά, εμείς οι υπόλοιπες ειδικότητες αντιλαμβανόμαστε πως όλο και συχνότερα χρειάζεται να μεταφράζουμε τα ελληνικά σε δικά τους ελληνικά ή ακόμα και στα Αγγλικά.

Τα επόμενα χρόνια όπου θα είναι εύκολο να γραφτούν σε κάποιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο, βλέπω να έρχεται και η απόλυτη απαξίωση του Λυκείου. Τώρα θα υπάρχει και η επίσημη δικαιολογία: Γιατί να μπω στη διαδικασία να δώσω Πανελλαδικές αφού μπορώ να σπουδάσω ότι θελήσω πληρώνοντας; Τα χειρότερα είναι μπροστά μας . Το να κινητοποιήσουμε τους μαθητές μας γίνεται κάθε χρόνο και πιο δύσκολο, για τους γονείς που το μόνο τους μέλημα είναι να κρατούν τα παιδιά τους συνεχώς χαρούμενα (ευκταίο για όλους μας, ωφέλιμο για τα ίδια είναι;;) δεν υπάρχει ελπίδα να τα βάλουν εκείνοι σε σειρά.

Τέλος , υπάρχει και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα: Τι να ψάχνω για σπουδές; Μπορώ να γίνω trapper, influencer, στην ανάγκη ανοίγω μια σελίδα στο onlyfans και τα κονομάω γρήγορα και άκοπα. Δεν πειράζει αν γράφω το αυγό με δύο “λ” , αρκεί να έχω χρήμα χωρίς να έχω βγάλει τα μάτια μου στο διάβασμα. Είναι η στάση ζωής που κερδίζει έδαφος, ακόμα και μεταξύ των κηδεμόνων τους πλέον.

Απογοητευτικό πραγματικά το γεγονός πως για πρώτη φορά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ως εκπαιδευτικό, έχουμε τόσα “εργαλεία” για να μεταδώσουμε γνώση και την ίδια στιγμή οι μαθητές σε μεγάλο ποσοστό είναι συγκλονιστικά και αμετακίνητα αδιάφοροι!
Στο Λύκειο που διδάσκω, τα αποτελέσματα είναι ενδεικτικά του τι ζούμε: Σε τμήμα Θετικής Κατεύθυνσης , είχαμε 25% αριστούχους στα μαθηματικά (μπράβο τους!) και – ντροπή μας – 30% με βαθμούς 0 ως 6. Οι μεσαίοι μαθητές, με βαθμό 12-17; Ποσοστό; 4%. Άφαντοι.

Προτάσεις για να αλλάξει το κλίμα; Το θέμα αφορά την κοινωνία συνολικά. Τα παιδιά μας είναι η εικόνα της. Όποτε μπορέσουμε να βελτιωθούμε οι ενήλικοι , θα το παλέψουμε και για τους μαθητές μας. Μέχρι τότε παίζουμε άμυνα και φυλάμε Θερμοπύλες, ελπίζω με διαφορετική έκβαση από την γνωστή μάχη!!!