Είναι τρελό πράγμα, αλλά σε αυτή τη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά, ο κόσμος στις εκλογές νοιώθει μια παράξενη έλξη για ανεπάγγελτους, οι οποίοι χάρη στο στρεβλό κομματικό μας σύστημα, κατορθώνουν να τρυπώνουν παντού και να αναρριχώνται σε θέσεις εξουσίας. Στη συνέχεια αυτοί κρατούν κοντά τους και αναδεικνύουν και άλλα «τίποτα», ώστε να έχουν συνεχώς γύρω τους έναν κύκλο ανθρώπων που εξαρτώνται από αυτούς και – έχοντας λιγότερες ικανότητες από τους ίδιους – δεν μπορούν να τους απειλήσουν κιόλας!
Τον κύκλο αυτό τον έχουμε ζήσει στο πετσί μας και εξακολουθούμε να τον ζούμε. Άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα, που τοποθετούν ακατάλληλους σε καίρια πόστα με αποτέλεσμα να μας παίρνει και να μας σηκώνει συνολικά.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανεπάγγελτοι ! Εμείς όμως εκεί. Να τους ψηφίζουμε και να τους στηρίζουμε. Η ιστορία αυτή δυστυχώς δεν έχει τέλος.
Ο Τσίπρας είναι άλλο ένα ανεπάγγελτο προϊόν του κομματικού σωλήνα που αντί για το Πολυτεχνείο μέσα από το οποίο αναδείχθηκε η προηγούμενη φοβερή γενιά πολιτικών, αυτός αναδείχθηκε μέσα από τις καταλήψεις Λυκείων : Η εξέλιξη.
Μαζί του, σε καίρια πόστα:
Δημήτρης Στρατούλης: Επαγγελματίας μεγαλοσυνδικαλιστής, που έχει τόση σχέση με τα οικονομικά όση και ο Βενιζέλος με την μετριοφροσύνη.
Είπα μετριοφροσύνη και μου ήρθε στο νου ο Γιάννης Βαρουφάκης: Οικονομολόγος, εκπρόσωπος του Θεού της Οικονομίας επί Γης, γιος του «Πάρτα Όλα» , αυτός που πρόβλεψε ότι ο Τζορτζ Σόρος θα προβλέψει την πορεία της Ελληνικής Οικονομίας. Είναι ο άνθρωπος που – σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες που προέρχονται από τον ίδιο – κάνει οικονομικά σεμινάρια στους διαχειριστές διεθνών οικονομικών hedge funds , αλλά που ο ίδιος αναγκάστηκε να ξενιτευτεί γιατί αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα…
Πέτρος Τατσόπουλος, η χαρά του μαλάκα. Ο άνθρωπος που πουλάει τρελίτσα και πνεύμα σε όποιο πάνελ και αν τον έχουμε δει, απαντά ανεξάρτητα ερώτησης που του έχει υποβληθεί και πετιέται διακόπτοντας τον οποιονδήποτε λες και θυμήθηκε ξαφνικά κάποιο καλό ανέκδοτο.
Σίγουρα υπάρχουν και αξιόλογα άτομα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως φοβάμαι πως η ποιότητα του αρχηγού θα πάρει μπάλα και τους άλλους. Άλλωστε το έργο το έχουμε ξαναδεί στο ΠΑΣΟΚ και την επιτυχία της Μπατζελή, της Μπιρμπίλη και του Παπακωνσταντίνου, τη ζούμε στο πετσί μας .
Αυτό πάλι που ο οποιοσδήποτε είναι κατάλληλος να αναλάβει οποιοδήποτε υπουργείο, είναι μια φοβερή ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΔΑ που πρωτολανσάρησε ο συχωρεμένος Ανδρέας Παπανδρέου και την ακολούθησαν με εκπληκτική συνέπεια ο Μητσοτάκης, ο Καραμανλής , ο Σημίτης , για να αποθεωθεί με τον ΓΑΠ. Μην ξεχνάτε, ότι στη δυσκολότερη οικονομική φάση που διερχόταν η χώρα, επέλεξε για υπουργό Οικονομικών ένα συνταγματολόγο, έστω και αν αυτός ήταν της διαμέτρου (δεν μπερδεύτηκα, μην νομίζετε) του Βενιζέλου.
Ο Σαμαράς πάλι, προφανώς, είναι του ίδιου σκεπτικού. Αν πιάσουν οι ευχές του ράφτη του – που καίγεται να δει το κοστούμι που έραψε να το φοράει πρωθυπουργός – και ορκίσει κυβέρνηση έχουμε να δούμε τα απίθανα: Δικηγόρο στο Άμυνας, Γιατρό στο ΥΠΕΧΩΔΕ (ή όπως στο διάολο το λένε τώρα) και Οικονομολόγο στο ΥΠΕΞ (όχι δεν θα είναι η Ντόρα, αυτή θα είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης). Το Οικονομικών θα το κρατήσει ο Reichenbach.
Συνεχίζω τη γκρίνια για να βρω το κουράγιο να ψελλίσω δειλά –δειλά ότι μάλλον βρήκα ποιον θα ψηφίσω στις επικείμενες εκλογές.
Σκέπτομαι- χωρίς να είναι οριστικό – τον Κουβέλη: Σοβαρός, μειλίχιος, μετρημένος επαναστάτης της συναίνεσης, αριστερό δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ (μόνο που καθώς παραψήλωσε γκρεμίζει αυτό που στήριζε) , λιγότερο ανίκανος από τους άλλους και σίγουρα πολύ λιγότερο διεφθαρμένος, μια «πατρική φιγούρα» , ένας άνθρωπος που δεν πρόκειται να τρομάξει τους ξένους (πλεονέκτημα) ούτε τα ντόπια μεγάλα συμφέροντα (μειονέκτημα).
Όμως, πιστεύω πως είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να ενώσει και όχι να χωρίσει τους Έλληνες. Θα το ξανασκεφτώ…