Τελικά, καθόλου σίγουρο δεν είναι ότι γλιτώσαμε την πτώχευση. Είμαι ακόμα πιο ανήσυχος από την ώρα που άκουσα το Βενιζέλο να καλεί τις γριές να ξανακαταθέσουν τις οικονομίες τους στις Τράπεζες. Πιστεύει – ο αφελής – ότι οι γυναίκες που το 1974 με τον «Αττίλα» σήκωσαν όλα τα Super Market μέσα σε δύο ώρες και τα μετρητά τους από τις Τράπεζες μέσα σε 3 ώρες χωρίς ΑΤΜ, θα μασήσουν και θα του τα αφήσουν να τα έχει κάβα…

Είδα και την πρώτη διαφήμιση Τράπεζας που δείχνει την αλλαγή των καιρών: Η «Πειραιώς» μας καλεί να τη συμβουλευτούμε για το τι να κάνουμε τα χρήματά μας: Δεν μας προτείνει δάνειο, δεν μας καλεί να τα καταθέσουμε σε αυτήν, δεν μας προσφέρει καν ελκυστικό επιτόκιο ! Μας ζητά να την εμπιστευτούμε να μας πει πώς θα τα γλιτώσουμε!

Πάντως , όσο περνούν οι ημέρες , τόσο ανεβάζει στροφές ο τρίπαχος. Η σιγουριά που έχει για την εκλογή του, καθώς και για το ότι θα συγκυβερνήσει με τον Σαμαρά με διαολίζει. Αυτά τα «λιμά» που λέει για ξεκάρφωμα ότι δήθεν ο λαός θα αποφασίσει για το πώς θα κυβερνηθεί, δεν εξηγούν την καλή του διάθεση. Η πουτάνα θέλει να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει… Η αλήθεια είναι πως έχουν εμπιστοσύνη στη βλακεία που μας δέρνει ως ψηφοφόρους. Η πλύση εγκεφάλου 40 χρόνων ότι μόνο τα μεγάλα κόμματα με αυτοδύναμες κυβερνήσεις μπορούν να «βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο» έχει πιάσει τόπο. Ακούω γύρω μου ανθρώπους να ψελλίζουν το κλασσικό «και ποιον να ψηφίσεις…» και το φοβάμαι: Θα ξαναβγάλουν τους ίδιους ανικανοαπατεώνες Σαμαροβενιζέλους, τις ίδιες καριολομαρίκες τύπου Κατσέλη και Διαμαντοπούλου και την άλλη υστερική αποθέωση του τίποτα, τον Γεωργιάδη.

Επειδή έχω βαρεθεί να είμαι θεατής ηλιθίων που εκλέγουν ομοίους τους για να μας κυβερνήσουν, αυτή τη φορά είμαι αποφασισμένος να αντιδράσω μαζί με όποιους αισθάνονται το ίδιο: Δεν μπορώ να ακούω άσχετους να μου λένε ότι θα ψηφίσουν Σαμαρά ή Βενιζέλο και να δείχνω ευγένεια και «δημοκρατική ευαισθησία» . Οι μόνοι που δικαιολογούνται να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, είναι όλα αυτά τα «τίποτα» που απέκτησαν θεσούλες και αξιώματα και που εξακολουθούν να έχουν ασυλία από τους κυβερνώντες. Οι ψηφοφόροι του Σαμαρά, ας σκεφτούν ότι ο αρχηγός τους ήταν φίλος και συγκάτοικος του πράσινου Φόρεστ Γκαμπ, δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του και όταν – στο παρελθόν – έπρεπε κάτι να κάνει για να ζήσει, προτίμησε να παντρευτεί την κόρη του «ΚΥΚΝΟΣ» από το να εργασθεί. Ας θυμηθούν την περίφημη «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ» και την «υπεύθυνη και σταθερή θέση» απέναντι στο μνημόνιο.

Ψηφίστε οτιδήποτε σε Αριστερά κυκλοφορεί. Ακόμα και το ΚΚΕ θα ήταν προτιμότερο για κυβέρνηση έστω και για μια μέρα: Τόσο θα χρειαζόταν η Αλέκα για να παραιτηθεί καταγγέλλοντας τα ξένα συμφέροντα και τα μονοπώλια που την ανέβασαν στην εξουσία για να χάσει την απήχηση που είχε στο Λαό ως αντιπολίτευση…

Υπάρχει Ελπίδα λοιπόν; Ναι, υπάρχει και την ξέρω. Είναι σερβιτόρα σε μια καφετέρια στο Γαλάτσι.