Εδώ και πολύ καιρό, ο σύλλογος των καθηγητών του Γυμνασίου Ληξουρίου στο οποίο εργάζομαι, συνεδρίασε για να κάνει κάποιες προτάσεις για την Παιδεία. Η διαβούλευση κράτησε κάποιες ώρες προκειμένου να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Τα βασικά σημεία των τελικών μας προτάσεων, όπως αυτά τελικά υποβλήθηκαν στο Υπουργείο μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας «Διάλογος για την Παιδεία» ήταν τα εξής:
1. Τα μαθήματα κάθε σχολικού έτους να διαρκούν μέχρι και τις 31 Μαΐου. Οι εξετάσεις να γίνονται τον Ιούνιο.
2. Να καταργηθούν τα projects διότι δεν προσφέρουν πραγματικά σε μαθητές Γυμνασίου και να αντικατασταθούν από άλλες συγκεκριμένες πρακτικές δραστηριότητες.
3. Να καταργηθούν οι γραπτές εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα. Να εξετάζονται γραπτά μόνο 5-6 βασικά μαθήματα.
4. Να υπάρχει δυνατότητα πιστοποίησης γνώσεων μετά από εξετάσεις στην Πληροφορική και τις ξένες γλώσσες.

Οι εξαγγελίες του Υπουργείου , μέχρι στιγμής, φαίνεται πως σε κάποια σημεία ταυτίζονται με τις προτάσεις μας και αυτό μας δικαιώνει – σε κάποιο βαθμό.
Βέβαια, ο Υπουργός προχώρησε και σε άλλες εξαγγελίες, με κάποιες από τις οποίες οι περισσότεροι από εμάς διαφωνούμε: Η κατάργηση της βαθμολογίας για παράδειγμα, είναι κάτι που θα ρίξει πάρα πολύ το επίπεδο των σπουδών και θα αποτρέψει αρκετούς μαθητές από το να προσπαθήσουν παραπάνω.
Επίσης, το τετραετές Γυμνάσιο και η «κοινωνική εργασία» είναι θέματα που μοιάζουν να έχουν τεράστιες πρακτικές δυσκολίες ή αμφίβολη χρησιμότητα και δυσδιάκριτους εκπαιδευτικούς στόχους.

Το κρίσιμο θέμα βέβαια, είναι η αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών και η ανάγκη συγγραφής νέων βιβλίων, αλλά αυτά χρειάζονται χρήματα και συγκρούσεις με πολλές συντεχνίες ή συνδικαλιστικούς φορείς, οπότε δύσκολα μπορούν να υλοποιηθούν.
Η περικοπή κάποιων ωρών από κάποια μαθήματα που δεν έχουν αποφασίσει ακόμα ποια θα είναι – τα βρίσκουν σιγά-σιγά – φαίνεται πως στοχεύει μόνο στην εξοικονόμηση πόρων και όχι στη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Το Υπουργείο Παιδείας φαίνεται πως έχει αλλάξει τις προτεραιότητές του. Αυτή τη στιγμή έχω την εντύπωση πως ιεραρχούνται ως εξής:
1. Οικονομία. Παντού. Σε καθηγητές, σχολικές αίθουσες, βιβλία, εξοπλισμό και μισθούς.
2. Μέτρα που να «ακούγονται» φιλολαϊκά , ώστε να περάσουν οι οικονομίες και να έχουν την κοινή γνώμη μαζί τους.
3. Την «τακτοποίηση» όλων των δικών τους «παιδιών» σε καίριες και καλά αμειβόμενες θέσεις.
4. Την άγρα ψήφων από τους μαθητές που φοιτούν αυτή τη στιγμή στο Λύκειο και όχι μόνο!
5. Την ανάγκη να «κάνουν κάτι» ώστε να το θυμάται ο κόσμος.
Αν μέσα από κάποια από αυτά, βελτιωθεί – συμπτωματικά – και το επίπεδο της εκπαίδευσης έχει καλώς. Αν όχι, πάλι έχει καλώς για τους κρατούντες, αρκεί να εξακολουθούν να είναι τέτοιοι!