Κάποια στιγμή, στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και μετά από πολλές καθυστερήσεις και αναβολές, ξεκίνησε και η εξ αποστάσεως επιμόρφωση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση για να βοηθήσουμε τους μαθητές που παρότι είχαν ήδη γυρίσει στις σχολικές αίθουσες , κρατούσαν σταθερά «απόσταση» από τα μαθήματα. Βρεθήκαμε καμιά 35αριά συνάδελφοι της ειδικότητας να παρακολουθούμε την επιμορφώτρια, η οποία προσπάθησε από την αρχή με φιλότιμο και πολύ υπομονή με κάποιους «περίεργους» από εμάς, να μας δείξει πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις πλατφόρμες. Μέχρι εδώ όλα καλά και παρότι είχα ασχοληθεί αρκετά, έμαθα αρκετά χρήσιμα , αλλά και πολλά «περιττά» για την ειδικότητά μας πραγματάκια.

Εκεί που τα πράγματα «στράβωσαν» για μένα, ήταν τα έτοιμα από τους επιμορφωτές προτεινόμενα σενάρια «διδασκαλίας» για δύο βασικούς λόγους:
Ο πρώτος ήταν ότι ουσιαστικά παρουσίαζαν μαθήματα όπου ο εκπαιδευτικός δεν ήταν απαραίτητος (ή ήταν απλώς για να αλλάζει τις οθόνες…) , δηλαδή πράγματα που σκόπευαν στην υποκατάσταση του καθηγητή και την πλήρως αυτοματοποιημένη προσέγγιση-εξήγηση-εξάσκηση- εξέταση στο αντικείμενο. Ο καθηγητής απλώς προαποφάσιζε και προετοίμαζε μέχρι κεραίας το σχετικό υλικό για να το παρακολουθήσουν οι μαθητές και να αναστοχαστούν μέσα από ασκήσεις αυτοαξιολόγησης προβλέποντας – έτσι , για το τυπικό – την ανατροφοδότηση και θεωρώντας ότι η διαδοχή ηλεκτρονικού βιβλίου, παρουσίασης powerpoint, οπτικοποίησης της θεωρίας με βιντεάκια ή προετοιμασμένων έτοιμων εφαρμογών με Geogebra ή Sketchpad θα κρατήσει ζωντανούς τους μαθητές στο κυνήγι της γνώσης.
Οι μαθητές μπορούσαν να κληθούν να απαντήσουν σε ασκήσεις πολλαπλής επιλογής, Σωστού-Λάθους και – στο τσακίρ κέφι – σε ερωτήσεις σύντομης απάντησης.
Ο δεύτερος ήταν, ότι η εργασία και το σενάριο που μας ζητούσε να ετοιμάσουμε για τη διδασκαλία μιας υποενότητας (δηλαδή για μία-δύο ώρες διδασκαλίας μέσα σε τάξη) ήθελε άπειρες ώρες προετοιμασίας από μέρους μας, χωρίς να υπάρχει το ανάλογο αντίκρισμα σε αποτελεσματικότητα, κάλυψη ύλης, πραγματικές συνθήκες διαδικτυακού μαθήματος.

Δεν μπορώ να δεχθώ, ότι θα πρέπει ο οποιοσδήποτε από εμάς να λιώσει μπροστά από μια οθόνη με τις ώρες, για να μπορέσει να φτιάξει μια αξιοπρεπή άσκηση που θα απαντηθεί ως πολλαπλής επιλογής μέσα σε 3 λεπτά από τους μαθητές και που ακόμα και στην – απίθανη περίπτωση – που οι μαθητές θα απαντήσουν χωρίς να συνεργαστούν ή στην τύχη, δεν μας δίνει τη δυνατότητα να ελέγξουμε αν πραγματικά ξέρουν πως και τι πρέπει να κάνουν για να απαντήσουν.
Δεν γίνεται να πιστέψω, ξέροντας και ζώντας τα παιδιά της Λυκειακής βαθμίδας, ότι θα μείνουν «ξύπνια» παρακολουθώντας βίντεο εκπαιδευτικού μαθηματικού περιεχομένου από το youtube  ή  παρακολουθώντας όσα θαυμαστά είναι προσχεδιασμένα και λυμένα σε φύλλα Geogebra.
Θεώρησα τρελό πράγμα να απασχοληθώ καμιά δεκαριά ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή για να παρουσιάσω μια τέτοια εργασία, που αφορά μια διδακτική ώρα, σε ένα από τα 7-8 αντικείμενα που διδάσκω σε ένα Λύκειο, σε ένα από τα περίπου 400 αντικείμενα παράδοσης που χρειάζεται να εξηγήσω/αποδείξω/εξετάσω στη διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς , ειδικά μάλιστα βλέποντας ότι το τελικό προϊόν δεν μπορεί ούτε να κρατήσει ένα μαθητή, ούτε να τον εξετάσει, πολύ δε περισσότερο να τον ενθουσιάσει ώστε να ασχοληθεί περισσότερο.

Παρακολούθησα τα διαδικτυακά μαθήματα για την ενημέρωσή μου, αλλά δεν ασχολήθηκα να υποβάλλω «σενάριο» όπως το ήθελαν και το ζητούσαν για να λάβω την πιστοποίηση, παρότι είχα ήδη έτοιμα αρκετά από προηγούμενες εθελοντικές μου επιμορφώσεις (ξεκινώντας από το πολύ μακρινό 2014…) και θα έπρεπε απλά να τα προσαρμόσω και να ετοιμάσω το συνοδευτικό υλικό. Αποφάσισα να κρατήσω το ωφέλιμο κομμάτι της επιμόρφωσης (όσα έμαθα δηλαδή) και να μην ασχοληθώ με το τυπικό της μέρος και την βεβαίωση που θα πρόσθετε στο βιογραφικό μου!
Στο μεταξύ, έχω αναπτύξει με τα χρόνια και αλλεργικές αντιδράσεις σε κάποια κομμάτια που είναι – για ένα μυστήριο λόγο, μαντέψτε ποιον – παρόντα συνεχώς ως παραδείγματα: Πυθαγόρειο θεώρημα, γωνίες μεταξύ παράλληλων ευθειών και Θεώρημα Μέσης Τιμής τα έχω πρωτοδεί εκτελεσμένα από τον εξαίρετο συνταξιούχο πλέον σχολικό σύμβουλο κ. Τουμάση , ήδη από το πολύ μακρινό 2004 (!!!!) .

Αν πάντως το Υπουργείο εκτιμά ότι αυτή είναι η προσέγγιση που πρέπει και οφείλουμε να έχουμε στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, καλό θα ήταν να ζητήσει καμιά διακοσαριά εθελοντές (εκ των αρίστων χειριστών της ηλεκτρονικής επιμόρφωσης) που θα αφήσουν τα άλλα καθήκοντά τους στα σχολεία και θα αναλάβουν κεντρικά πλέον να ετοιμάσουν το υλικό για όλες τις τάξεις και όλες τις ενότητες , γιατί αυτό με το Πυθαγόρειο θεώρημα και το Θεώρημα Μέσης Τιμής, έχει καταντήσει ανέκδοτο!

Θα κλείσω εκφράζοντας την ευχή μου να μην αναγκαστούμε να κλείσουμε ξανά τα σχολεία για τον οποιονδήποτε λόγο και προτρέποντας όσους σχεδιάζουν τέτοια “μαθήματα” να λαμβάνουν επιτέλους σοβαρά υπόψη την σχέση χρόνου απασχόλησης εκπαιδευτικού – χρόνου ανταπόκρισης και κυρίως ωφέλειας για το μαθητή!