Ο Νίκος Ρωμανός, καταδικασμένος για ένοπλη ληστεία και υπόδικος για άλλες υποθέσεις που αφορούν και τη συμμετοχή του σε τρομοκρατική οργάνωση, κάνει εδώ και πολλές ημέρες απεργία πείνας. Το αίτημά του είναι να τον αφήσουν «να σπουδάσει». Στο πλευρό του, ένας πανάκριβος δικηγόρος, η οικογένειά του – περίοπτα μέλη της κοινωνίας των Βορείων προαστίων, ένα αστικό κόμμα με αριστερές φαντασιώσεις (ΣΥΡΙΖΑ) και διάφοροι αντιεξουσιαστές. Δεν θα εστιάσω στο δίκαιο ή άδικο του αιτήματός του, άλλωστε και εκεί υπάρχουν οξύμωρα σχήματα: τι νόημα έχει να επιτρέπεις τις πανελλαδικές όταν δεν σκοπεύεις να αφήσεις τον άλλον να σπουδάσει, ας πούμε;

Θέλω να σταθώ όμως στον τρόπο που ο Ρωμανός επέλεξε να διεκδικήσει όσα κατά την άποψη του δικαιούται. Ο ίδιος, αν και απαλλαγμένος στην πρώτη δίκη από την κατηγορία της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση, δηλώνει πολιτικός κρατούμενος αφού – στη φαντασία του – η ληστεία σε τράπεζα συνιστά χτύπημα κατά του πολιτικού συστήματος, ενώ το γεγονός ότι ήταν δίπλα στο συχωρεμένο Γρηγορόπουλο τον καθιστά – στα μάτια του πάντοτε – ήρωα του αντάρτικου πόλης. Τώρα που τα πράγματα έχουνε ζορίσει, επιλέγει με μια απεργία πείνας να «εκβιάσει» το σύστημα, προκειμένου να του επιτρέπουν να έχει μια κανονική φοιτητική ζωή σαν όλους εμάς τους υπόλοιπους, τους «υποταγμένους» .
Αν είναι αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει αυτή του την ελευθερία για να δραπετεύσει και να αγωνιστεί ενάντια στο κατεστημένο, θα γίνει η αιτία να μην ξαναδοθεί η ευκαιρία σε άλλον μεταμελημένο πραγματικά ή προσποιητά να σπουδάσει,  ενώ και το κράτος δίκαια του αρνείται την δυνατότητα . Αν θέλει αυτή την ευκαιρία για να αλλάξει τη ζωή του και να γίνει και αυτός ένα γρανάζι όπως εμείς οι άλλοι , γιατί δεν το δηλώνει να ξεμπερδεύει παρά το παίζει επαναστάτης;

Οι αντάρτες πόλεων μικρό ψευτοεπαναστατημένο ανθρωπάκι, δεν έχουν εκπροσώπους τύπου και ακριβούς δικηγόρους, δεν έχουν τα κανάλια να δίνουν βήμα στους γονείς τους, δεν συναντιούνται με τον Πρωθυπουργό της χώρας (οι γονείς) και δεν προσπαθούν να εκμεταλλευτούν «παραθυράκια» των νόμων που οι ίδιοι φέρονται να κατηγορούν ως εργαλεία επιβολής των νόμων για λίγους.

Α, για να μην μας περνάνε για βλάκες, οι άνθρωποι που έχουν τόσες ημέρες νηστικοί, δεν είναι σε θέση να παρακολουθούν τόσο στενά την επικαιρότητα και να βγάζουν ανακοινώσεις αντίδρασης λίγο μετά τα γεγονότα.

Εννοείται πως δεν επιθυμώ το θάνατό του, άλλωστε δεν πιστεύω ότι κινδυνεύει περισσότερο από τους υποσιτισμένους άνεργους σε αυτή την χώρα. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσω πως όποιοι επιλέγουν την ένοπλη αντίσταση στο σύστημα, δεν δικαιούνται να το επικαλούνται και να το χρησιμοποιούν , όχι τουλάχιστον χωρίς να γίνονται «ρόμπες».