Το πικρό ποτήρι θα το πιούμε μέχρι τέλος… .
Απειλούσαμε με κάτι το οποίο ούτε αποφασισμένοι ήμασταν να εφαρμόσουμε , ούτε – πολύ περισσότερο – έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτό οι συνομιλητές μας το γνώριζαν καλύτερα κι από εμάς. Το οικονομικό «τέλος του κόσμου» δεν ήρθε με την ανεπίσημη χρεωκοπία της χώρας (όπως ο Μενανί είχε πείσει τον Τσίπρα ότι θα γίνει) και κάπου εκεί αντιλήφθηκε η κυβέρνηση πως «χάσαμε». Τις κορόνες ότι ήταν η πρώτη κυβέρνηση που διαπραγματεύτηκε, ας τις κρατήσουν για κατανάλωση στο στενό κομματικό τους κύκλο. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση αρνιόταν πεισματικά για πέντε μήνες να δει την αλήθεια, καταλήγοντας να διολισθήσει (ακόμα και μετά το «ΟΧΙ» !) σε θέσεις σκληρότερες κι από τις αρχικές προτάσεις των δανειστών είναι αυτό που πραγματικά συνέβη.
Το φταίξιμο πέφτει σε όλη την κυβέρνηση, όμως τεράστιο μερίδιο ευθύνης πιστεύω ότι έχει ο Μενανί, ο Αιγινήτης. Κοσμοπολίτης, μορφωμένος, οικονομημένος, πιστεύει ότι κρατά τον κόσμο από ό,τι του εξέχει και του αρέσει να επιδεικνύεται με κάθε τρόπο και μέσο. Αρνήθηκε να «μπει» στη διαπραγμάτευση με τον τρόπο που οι πιστωτές απαιτούσαν, καταλήγοντας να είναι ψεύτης και αγενής. Με την «φυγή» του την κρίσιμη ημέρα, ο Νάρκισσος Μενανί έδειξε και στους τελευταίους θαυμαστές του μεγαλείου του, τι πραγματικά έχει αξία για αυτόν.

Επιστρέφοντας στο παρόν: Οι πιστωτές είμαι πεπεισμένος πως θα υπογράψουν τελικά τη συμφωνία, όμως προηγουμένως  θα μας έχουν ξευτιλίσει σε επίπεδο κυβέρνησης αλλά και ως έθνος: Εμείς οι αναξιόπιστοι ικέτες, θα πρέπει να βάλουμε στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που ψήφισαν υπέρ της συμφωνίας, να ψηφίσουμε με συνοπτικές διαδικασίες (ανεξαρτήτως γνώμης του άλλου θηλυκού «φρούτου»  που με τη συμπεριφορά της γελοιοποιεί κυβέρνηση και Βουλή)  μέσα σε τρεις ημέρες τα κύρια νομοσχέδια μαζί με τους εφαρμοστικούς τους νόμους και να βγάλουμε το σκασμό ή μάλλον να πούμε κι ευχαριστώ.

Όλα τα παραπάνω ας γίνουν. Όμως, όποιος κι αν έρθει ή μείνει στα πράγματα, ένα στόχο θα πρέπει να έχει από εδώ και στο εξής: Να προετοιμάσει τη χώρα για αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ, όπως ακριβώς επί τρία χρόνια οι Γερμανογάλλοι προετοίμαζαν την Ε.Ε ώστε το Grexit να γίνει – αν γίνει – ανώδυνα για αυτούς.
Θα πρέπει να μπορέσουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας, παραμερίζοντας όλα όσα μας χώριζαν , ώστε την επόμενη φορά που θα χρειαστούμε επαναδιαπραγμάτευση συνθηκών και χρέους (σε τρία χρόνια από τώρα) να έχουμε πραγματικά την επιλογή να πούμε «ΟΧΙ» . Επίσης, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι αρκετές από τις μεταρρυθμίσεις, θα έπρεπε να τις έχουμε κάνει από μόνοι μας, θυσιάζοντας το πελατειακό κράτος για χάρη του κοινωνικού συνόλου. Όσες συντεχνίες προνομιούχων θελήσουν να κρατήσουν τα κεκτημένα τους σε βάρος των υπολοίπων, πρέπει πλέον να βρουν την κοινωνία απέναντί τους: Άλλο πράγμα να απεργεί ο απειλούμενος με απόλυση υπάλληλος των 600€ προκειμένου να μην μειωθεί ο μισθός του και άλλο να απεργεί εκβιάζοντας ο μεγαλοϋπάλληλος των ΔΕΚΟ, που διορίστηκε με γλείψιμο , παίρνει τα τριπλάσια από τον μέσο εργαζόμενο, απολαμβάνει εκπτώσεων και εφάπαξ που οι υπόλοιποι ούτε καν να ονειρευτούν μπορούν και έχει και τη σιγουριά ότι αν «περισσεύει» , θα του κάνουν δώρο μια «εθελουσία» για να ζήσει σε βάρος όλων μας , κοροϊδεύοντας μάλιστα τους λιγότερο τυχερούς που αναγκάζονται να δουλεύουν και να πεινάνε.

Οι Γερμανοί ξεκίνησαν δύο Παγκόσμιους πολέμους και παρόλα αυτά η παγκόσμια κοινότητα τους επέτρεψε να αναγεννηθούν και τις δύο φορές και να έχουν ένα αξιοζήλευτο (σε οικονομικό επίπεδο) κράτος. Βέβαια, μιλάμε για τη χώρα με τα περισσότερα πορνεία ανά κάτοικο, τη χώρα όπου οι κτηνοβάτες παραλίγο να ιδρύσουν κόμμα, τη χώρα όπου ο μέσος πολίτης αισθάνεται ευτυχισμένος απλώς βλέποντας τα προϊόντα που παράγει δουλεύοντας δωδεκάωρα, να πωλούνται σε όλο τον κόσμο. Αυτή η Γερμανία, οικονομικά επικυρίαρχη, οδηγεί σταδιακά σε υποταγή τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Ο τρίτος Παγκόσμιος είναι οικονομικός και τον έχει ξεκινήσει η Γερμανία. Ας κάνουμε κάτι ώστε όταν η Γερμανία ξαναχάσει, ο υπόλοιπος κόσμος να μη μας θυμάται ως ήρωες αλλά ως νικητές.

Οι ηγεσίες μας , ας φροντίσουν αυτό ακριβώς. Δεν θέλουμε για μια ακόμα φορά στην ιστορία μας να θυσιαστούμε για να νικήσουν άλλοι. Θέλουμε να νικήσουμε κι εμείς, έστω με κάποιες λογικές απώλειες.